Η ένταση ανάμεσα σε Ισραήλ και Αράβων γειτόνων άρχισε να κλιμακώνεται ξανά στις αρχές του 1967 μετά από μια περίοδο σχετικής ηρεμίας που ακολούθησε την κρίση του Σουέζ το 1956.
Προς τον Ιούνιο, η Αίγυπτος αξίωσε την απόσυρση των δυνάμεων του ΟΗΕ από το Σινά, συγκεντρώνοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις της στην περιοχή.
Στις 5 Ιουνίου το Ισραήλ, φοβούμενο εισβολή από τους γείτονές του, πάτησε πρώτο τη σκανδάλη, εξαπολύοντας αιφνιδιαστική επίθεση αρχικά κατά της αιγυπτιακής αεροπορίας στο Σινά. Μέσα σε έξι ημέρες λυσσαλέων μαχών, το Ισραήλ είχε κατατροπώσει τρεις αραβικούς στρατούς, της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας, τριπλασιάζοντας τα εδάφη του με την προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης, της Λωρίδας της Γάζας, της Χερσονήσου του Σινά και των Υψωμάτων του Γκολάν.
Με το στρατηγικό και στρατιωτικό αυτό θρίαμβο, το Ισραήλ πάνω απ’όλα διατράνωσε τη στρατιωτική υπεροχή του στην περιοχή.
Ο πόλεμος των έξι ημερών ανέδειξε κάποιους από τους πρωταγωνιστές (όπως οι Γιτζάκ Ράμπιν και Αριέλ Σαρόν) σε ηγετικές μορφές των μετέπειτα εξελίξεων και άλλαξε τις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής, αφού κάποια από τα εδάφη που προσαρτήθηκαν, παραμένουν έως σήμερα υπό ισραηλινή κατοχή.
