Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ο ηπειρωτικός χώρος και οι θάλασσες που τον περιβάλλουν, αλλά συμπεριλαμβάνεται και ο θαλάσσιος χώρος που μας διασφαλίζει το Διεθνές Δίκαιο, με την διακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Έχετε ποτέ αναλογισθεί πόσο τεράστιος είναι, γεωγραφικά, αυτός ο χώρος του Ελληνισμού; Εξετάζοντας το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου του Ελληνισμού, αναδεικνύονται πολλές από τις συνήθεις απειλές και κινδύνους για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Πρώτη στον κατάλογο των κινδύνων είναι η φιλοδοξία της Τουρκίας, να κυριαρχήσει στη θάλασσα, συμπεριλαμβανομένης της Μεσογείου, και να πιέσει με την απόκτηση συντριπτικής υπεροχής των ναυτικών της δυνάμεων. Άλλες απειλές είναι εδαφικές διεκδικήσεις σε θαλάσσιες και παράκτιες ζώνες, οι προσπάθειες για τον περιορισμό του Ελληνισμού στη πρόσβαση των θαλάσσιων πόρων, και η επιχείρηση να αποδυναμώσει τον Ελληνικό έλεγχο πάνω από το Αιγαίο. Εκτός από το Αιγαίο, τονίζεται η σημασία της προστασίας πρόσβασης στους ενεργειακούς πόρους της Μεσογείου, και η ανησυχία για τον αρνητικό αντίκτυπο των περιφερειακών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και την Αφρική στη διεθνή ασφάλεια. Σημειώνω, επίσης, τον κίνδυνο που δημιουργεί η αύξηση της διεθνούς πειρατείας για τον Εμπορικό μας στόλο. Η ενίσχυση του Πολεμικού στόλου μας, καθώς και η διατήρηση μιας σταθερής ναυτικής παρουσίας στη Μεσόγειο, πρέπει να ξεχωρίζουν ως οι πιο κρίσιμες προτεραιότητες για τη μελλοντική ανάπτυξη του Πολεμικού Ναυτικού.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέρρευσε όταν ο παππούς Ανδρόνικος Κομνηνός και εν μέσω εμφυλίων συρράξεων κατάργησε εντελώς τον αυτοκρατορικό στόλο (τα πληρώματα για βιοπορισμό στράφηκαν προς τους εχθρούς της Αυτοκρατορίας, τούρκους και ενετογενοβέζους) αφήνοντας την κυριαρχία των θαλασσών σε κάθε καρυδιάς καρύδι, σαν τον μεταγενέστερο τουρκεμένο έλληνα μπαρμπαρόσσα.
Ελπίζω οι κυβερνητική καταρρέουσα αληστοπαρea να μην οδηγήσει την Ελλάδα σε παρόμοιες καταστάσεις.