Σαράντα χρόνια μετά τον μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 1978), οι μνήμες της περιόδου εκείνης απόεπιστημονική και κοινωνική σκοπιά αναβιώνουν, μαζί με τα πρώτα βήματα που έγιναν για την θωράκιση της κοινωνίας και την καλύτερη αντιμετώπιση τέτοιων φυσικών φαινομένων.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την 20η Ιουνίου 1978 παρουσιάζονται σε μία έκθεση που διοργάνωσε το τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ, το Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (ΑΜΦΙΘ), υπό την αιγίδα της κοσμητείας της Σχολής Θετικών Επιστημών, η οποία φιλοξενείται (μέχρι τις 30 Ιουνίου) στον πολιτιστικό χώρο της Σχολής Τεχνών κι Επαγγελμάτων Χαμιδιέ, ή αλλιώς Ισλαχανέ, που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της σημερινής οδού Αγίου Δημητρίου, μεταξύ των οδών Αποστόλου Παύλου και Ελένης Ζωγράφου (στο μέσο περίπου των ανατολικών τειχών της πόλης).
“Ο σεισμός της Θεσσαλονίκης αποτέλεσε σταθμό για την επιστήμη της σεισμολογίας, για την πολιτεία και την κοινωνία, καθώς ήταν ο πρώτος που σημειώθηκε σε μεγάλο αστικό κέντρο – μέχρι τότε είχαμε τις περιπτώσεις σε μικρές επαρχιακές πόλεις, όπου η αντιμετώπιση ήταν εντελώς διαφορετική – και οι συνέπειές του έδωσαν ώθηση για την ανάπτυξη επιστημονικών δομών, σεισμολογικών δικτύων, αντισεισμικών κανονισμών, δηλαδή στην καλύτερη οργάνωση αντιμετώπισης και πρόληψης. Κυρίως μέσα από την έκθεση θέλουμε να στείλουμε το μήνυμα στους πολίτες για το πως να συμβιώνουμε με τους σεισμούς και ένα ερέθισμα για να σκεφτούν, να μάθουν και να βρίσκονται σε ετοιμότητα”, τόνισε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο καθηγητής του τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ και πρόεδρος του ΑΜΦΙΘ, Σπύρος Παυλίδης.
Στην έκθεση “40 χρόνια από το σεισμό της Θεσσαλονίκης του 1978, οι παλαιότεροι θυμούνται, οι νέοι μαθαίνουν”, παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, φωτογραφικό υλικό με τις αντιπροσωπευτικότερες φωτογραφίες από καταστροφές και καταρρεύσεις κτιρίων του αστικού ιστού (π.χ. της οκταόροφης οικοδομής της Ιπποδρομίου), από τα προσωρινά καταλύματα που δημιουργήθηκαν για να φιλοξενήσουν για αρκετό διάστημα τους πληγέντες εκτός πόλης, αρχειακό υλικό από τον τύπο με περιγραφές του πανικού και τις πρωτοβουλίες της πολιτείας για την αντιμετώπιση, όπως το υπουργικό συμβούλιο υπό τον Κ.Καραμανλή, με την συμμετοχή καθηγητών.
