Μετά το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δικαιώθηκαν σήμερα -όπως ήταν αναμενόμενο- και από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας επτά Δήμοι της Αττικής για τα μέτρα προστασίας του Υμηττού που είχαν ληφθεί το 2011 με Προεδρικό Διάταγμα.
Οι δήμοι Κρωπίας, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Παπάγου-Χολαργού, Ηλιούπολης, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Παιανίας-Γλυκών Νερών και Γλυφάδας, το 2011 είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσαν να ακυρωθεί το από 14.6.2011 Προεδρικό Διάταγμα για τον καθορισμό των μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού και των Μητροπολιτικών Πάρκων Γουδή-Ιλισσίων.
Το 2014 η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου με την υπ΄ αριθμ. 2996/2014 απόφασή της απέστειλε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης 4 προδικαστικά ερωτήματα σχετικά με το περιεχόμενο του επίμαχου Προεδρικού Διατάγματος του 2011. Ειδικότερα, τα ερωτήματα αφορούσαν, κατά κανόνα, την υποχρέωση ή μη εφαρμογής της Ευρωπαϊκής οδηγίας 2001/42 περί έκδοσης μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων πριν από την έκδοση του εν λόγω Προεδρικού Διατάγματος.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την υπ΄ αριθμ. C453/14 απόφασή του αποφάνθηκε ότι βάσει της οδηγίας 2001/42 απαιτούνταν στρατηγική περιβαλλοντική εκτίμηση πριν από τη θεσμοθέτηση του Προεδρικού Διατάγματος.
Δύο χρόνια μετά και συγκεκριμένα σήμερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ με πρόεδρο τον Νικόλαο Σακελλαρίου και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Σπυρίδωνα Μαρκάτη, εξέδωσε 7 αποφάσεις (2355-2361/2017) με τις οποίες έγιναν δεκτές οι αιτήσεις των εν λόγω 7 Δήμων της Αττικής.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν και εκείνοι με τη σειρά τους όπως οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους, ότι το επίμαχο Προεδρικό Διάταγμα έχει πλημμέλεια γιατί εκδόθηκε χωρίς να τηρηθεί «η διαδικασία της προηγούμενης στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτίμησης» και τελικά το ακύρωσαν.
Υπενθυμίζεται ότι με το Προεδρικό Διάταγμα του 2011 (τροποποιούσε παλαιότερο του 1978) ο Υμηττός χωρίστηκε εκ νέου σε πέντε ζώνες, με τη σημαντικότερη την α’ ζώνη (απόλυτης προστασίας) να καταλαμβάνει το 88,5% του όρους (αυξήθηκε η προστασία από τα 76.000 σε 93.000 στρέμματα, επί συνόλου 105.000 στρεμμάτων). Στη ζώνη αυτή απαγορεύτηκε κάθε νέα δόμηση, καθώς η πρόβλεψη περί «αναψυκτηρίων» ουσιαστικά οδηγούσε στην ανέγερση κατοικιών.
