Μια μάνα …. έχασε το παιδί της! Και «της έμειναν» τα παιδιά του παιδιού της…. Γι αυτά θα συνεχίσει να ζει… και να κάνει κουράγιο!
Όπως διαβάσαμε σε σχετικό άρθρο μεγάλου ειδησιογραφικού πόρταλ, η μητέρα της Ανθής έδωσε μια συνέντευξη και είπε τα εξής: «Αν δεν κάνω εγώ την καρδιά μου »πέτρα», αν δεν καταφέρω να μαζέψω τα κομμάτια μου, δεν θα μπορέσω να βρω δύναμη να σταθώ όρθια. Πρέπει να μαζέψω τα κομμάτια μου, να κάνω κουράγιο. Έχω ευθύνη για τα παιδιά της κόρης μου. Αυτός είναι πια ο σκοπός της ζωής μου, να τα μεγαλώσω», λέει η κυρία Παρασκευή, μητέρα της αδικοχαμένης Ανθής, που βρήκε τραγικό τέλος από τον σύζυγο της.
Η κυρία Παρασκευή σήμερα θα μάθει εάν θα συνεχίσει να έχει την επιμέλεια των παιδιών της αδικοχαμένης κόρης της.
Η συνέντευξη :«Έχω την επιμέλεια μέχρι τις 10 Φλεβάρη, αλλά θα διεκδικήσω τη μόνιμη επιμέλειά τους»
Η τραγική μάνα ήταν εκείνη που αποκάλυψε σε γνωστό ειδησιογραφικό πόρταλ σε συνέντευξή της ότι προσπαθεί να «πνίξει τον πόνο της», να παγιδεύσει τα δάκρυά της, να κρύψει τις «πληγές» που δεν θα κλείσουν ποτέ μετά τη φρικτή απώλεια της κόρης της.
Η κ. Παρασκευή μετά την απόφαση να αναλάβει την προσωρινή επιμέλεια των εγγονιών της, λίγες ημέρες μετά το τελευταίο αντίο στο κοιμητήριο Σχιστού, στην κόρη της, προσπαθεί, όπως λέει, απλά να συνεχίσει να ζει.
Νιώθει, ωστόσο, μεγάλη αγωνία για το τι πρόκειται να συμβεί από εδώ και πέρα…
Η ίδια δε το βάζει κάτω και θεωρεί ότι τα παιδιά θα παραμείνουν μαζί της, αφού, όπως χαρακτηριστικά λέει, αυτό θα τους κάνει καλό, αφού θα είναι μακριά από ένα «άρρωστο» και νοσηρό περιβάλλον όπως αυτό του σπιτιού των συμπεθέρων της και γονιών του γαμπρού της στο Βελβεντό. Για την ίδια πρώτιστη σημασία έχουν πια μόνο τα παιδιά και όπως σημειώνει αυτός είναι και ο μοναδικός της σκοπός να αγωνιστεί με νύχια και δόντια για να τα μεγαλώσει και να μη τους λείψει τίποτα.
«Βλέπω τα παιδιά και έτσι συνεχίζω να ζω, να αναπνέω, να περπατάω, να ασχολούμαι με αυτά. Πηγαίνουν κανονικά σε σχολείο εδώ, αρχίζουν να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα, χωρίς τη μητέρα τους στη ζωή. Έχω την επιμέλεια μέχρι τις 10 Φλεβάρη, αλλά θα διεκδικήσω τη μόνιμη επιμέλειά τους. Δεν μπορώ να τα αφήσω να πάνε εκεί που το περιβάλλον μοιάζει »άρρωστο». Είναι νοσηρό, εφιαλτικό εκεί που άφησε την τελευταία πνοή της η κόρη μου, η μάνα τους. Κάνω αγώνα και κουράγιο για χάρη τους. Έτσι πρέπει. Έχω στο πλευρό μου την οικογένειά μου, την άλλη μου κόρη, το γαμπρό μου και όλοι προσπαθούμε να απαλύνουμε τον πόνο στις ψυχούλες τους. Για μένα δεν υπάρχει ζωή μετά το χαμό της Ανθής μου. Ο μόνος λόγος που ζω και αναπνέω, είναι τα εγγόνια μου. Δε θα αφήσω να μου τα πάρουν, θα παλέψω με νύχια και δόντια να τα κρατήσω κοντά μου», καταλήγει.
