Επίσης είχες μιλήσει για την κατάθλιψη που πέρασες.

«Κοίτα, δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει ο καθένας να μοιράζεται τα πάντα με όλους, αλλά θεώρησα ότι έπρεπε να τα πω για να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους να ζητήσουν βοήθεια. Να δουν το δικό μου παράδειγμα και να τους δώσω το μήνυμα ότι υπάρχει λύση. Γιατί πολλοί διστάζουν. Γιατί είναι θανατηφόρα πάθηση, αφού οι καταθλιπτικοί είναι δυνάμει αυτόχειρες.

Πέρασα δύο χρόνια νιώθοντας τρομερή αίσθηση ματαιότητας για όλα και ενοχές για τα πάντα. Πατούσε ένα αυτοκίνητο ένα γατί και ένιωθα ότι έφταιγα εγώ. Ένιωθα ότι εγώ έφταιγα για όλα. Τελικά, πήγα στον ψυχίατρο και διαφωτίστηκα. Κατάλαβα.

Ότι δεν είχα τρελαθεί μόνο εγώ, ότι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, ότι είναι ασθένεια και απαιτεί θεραπεία και χάπια, αλλιώς δεν βγαίνει. Το κουβεντιάζω γιατί θεωρώ ότι είναι χρήσιμο. Μαθαίνεις να εκτιμάς αν τα πράγματα είναι καλά ή κακά, γιατί η κατάθλιψη σε κάνει να τα βλέπεις όλα μαύρα. Είναι ασθένεια και πολλές φορές είναι κληρονομική.

Υπάρχει κάποιος στην οικογένειά σου που υπέφερε από αυτό;

Ο παππούς μου είχε κατάθλιψη. Μπήκε σε ένα καράβι από την Κωνσταντινούπολη να επισκεφτεί τον Πειραιά, το χωριό των προγόνων του, και δεν έφτασε ποτέ. Και εικάζεται ότι αυτοκτόνησε πηδώντας στη θάλασσα.

zappit