Μπαμπά μας έμαθες να ακολουθούμε τους δύσκολους δρόμους. Σε ευχαριστώ!
…το συγκλονιστικό γράμμα στο CRETALIVE της αδερφής του Πέτρου Ινιωτάκη, που δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση
Ξημερώματα Τετάρτης 26 Νοεμβρίου 2014. Πάνω από το αιμόφυρτο και παραμορφωμένο πρόσωπο του αδερφού μου στέκονται συντρίμμια οι γονείς μας. Δίπλα στην τραγική φιγούρα της μάνας μας ο άρρωστος πατέρας μας που μέσα στη νύχτα οδηγεί από το χωριό μας να έρθει . Ούτε ξέρω πόσες ώρες χρειάστηκαν για να έρθει από τη Βιάννο. Ούτε ξέρω πως μπόρεσε να έρθει με τα δακρυσμένα μάτια του μεσ’ την νύχτα. Δεν με πίστεψαν ότι ο Πέτρος ζούσε… «Γιατί παιδί μου» με ρώτησαν ; «Γιατί το Πετράκι μας»; Εγώ ανήμπορη να τους απαντήσω, να τους παρηγορήσω. Εκείνες τις πρώτες ώρες …
Σήμερα το πρωί νιώθω την ανάγκη να φωνάξω δυνατά την απάντηση: «Μπαμπά μας έμαθες να ακολουθούμε τους δύσκολους, τους δίκαιους δρόμους. Σε ευχαριστώ!!».
Τόσες μέρες τώρα μπαμπά σε σκέφτομαι όσο ποτέ. Γυρνάει ο νους μου στα παιδικά χρόνια. Πάντα αγέρωχος, σταθερός στις αρχές σου, πιστός στις αξίες σου. Δίκαιος αγωνιστής, χωρίς να διστάζεις σε κανένα φόβο και απειλή. Δίπλα πάντα στον πιο αδύναμο. Με όραμα για μια χώρα, ένα τόπο, ένα νησί «ελεύθερο». Αυτή είναι η κληρονομιά που μας έδωσες. Στο DNA μας βαθιά μας έβαλες μόνο μια επιλογή. Το δύσκολο δρόμο. Το δρόμο της δικαιοσύνης. Τον, πολλές φορές, μοναχικό δρόμο.
Σήμερα σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την οικονομική κρίση, ο φόβος, η ανομία και η παρανομία θεριεύει. Η πολιτική έχει μετατραπεί σε business politics. Σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Όποιος δεν ακολουθεί εκτοπίζεται με κάθε τρόπο… Ο Πέτρος δεν ακολουθεί…Δεν σέβεται την πεπατημένη δεκαετιών… Δεν γονατίζει… Δεν κολακεύει… Αποτελεί «κακό πολύ κακό» παράδειγμα σε μία διαβρωμένη κοινωνία.
Όμως μπαμπά μην λυπάσαι, μην αφήσεις το φόβο να σε κυριεύσει για πρώτη φορά στη ζωή σου. Ο Πέτρος δεν πονάει μόνος. Το χτύπημα δεν το δέχτηκε μόνος του. Το δέχτηκε ολόκληρη η δημοκρατική, υγιής κοινωνία που τόσα χρόνια της έχουν αφαιρέσει τη φωνή. Το δέχτηκε το αύριο που ονειρευόμαστε όλοι εμείς οι ελεύθεροι άνθρωποι. Μπαμπά, μαμά νιώστε περήφανοι… Ο Πέτρος είναι καλά. O Πέτρος δεν είναι μόνος. Ο Πέτρος είναι δυνατός, πιο δυνατός από ποτέ. Και το «δημοκρατικό νησί μας» έχει μια ευκαιρία να σπάσει τη σιωπή του, να διώξει την ανοχή από πάνω του και να φωνάξει εκκωφαντικά: «Φτάνει πιά!!».
της Ελένης Ινιωτάκη
