Για την επόμενη μέρα στο Mega Channel γράφει ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου.
Με μια συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή που έχει αναρτήσει στον προσωπικό ιστότοπο που διατηρεί, αναφέρεται στις ευθύνες της κυβέρνησης, των κομμάτων, για την αγωνία των εργαζομένων, αλλά και το δράμα που βιώνουν τον τελευταίο χρόνο.
Η ανοιχτή επιστολή του κ. Ιγνατίου έχει ως εξής:
Εδώ είμαστε πάλι… Στο «σημείο μηδέν». Μερικές φορές η κατάσταση και γενικά το τοπίο θυμίζουν παρόμοια εικόνα καταστροφής. Το «Σημείο Μηδέν» της Νέας Υόρκης αναστήθηκε από την τέφρα του και έγινε ένα πανέμορφο κτίσμα, όπως τότε, πριν την 11η Σεπτεμβρίου του 2001.
Χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουν εκεί καθημερινά και εκατομμύρια τουρίστες το επισκέπτονται… Το MEGA -διότι γι’ αυτό γίνεται η αναφορά- παραμένει χωμένο στις στάχτες του, παρά το γεγονός ότι αγόρασαν τις μετοχές του δύο ισχυροί επιχειρηματίες, ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης και ο κ. Ιβάν Σαββίδης, και παραμένει ως ισχυρός μέτοχος η οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Από τότε που έγιναν οι αγοραπωλησίες των μετοχών, οι εργαζόμενοι, που το κράτησαν ζωντανό για να μπορούν οι μέτοχοι να πουλούν και οι άλλοι επιχειρηματίες να αγοράζουν, δεν είδαν κανένα φως πέραν της πληρωμής κάποιων εκ των δεδουλευμένων. Ξαφνικά, εκεί που αναθαρρήσαμε ότι το κανάλι θα επαναλειτουργούσε, έπεσε στη μόνιμη αδράνεια. Ως γνωστόν, όπου βάζουν το χέρι τους οι Έλληνες πολιτικοί, που στην πλειοψηφία τους είναι διεφθαρμένοι, τα λουλούδια σβήνουν.
Και στην περίπτωση του Μεγάλου Καναλιού, είδαμε και νοιώσαμε την πολιτική παρέμβαση στη χειρότερη της μορφή. Ήταν απαράδεκτη αυτή η παρέμβαση, διότι όπως πάντα, οι πολιτικοί δεν προσφέρουν λύσεις, αλλά δημιουργούν μύρια προβλήματα. Από τους παλιούς και νέους μετόχους, δεν ακούστηκε ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Μπορεί να ακουστεί στις 17 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία είναι ορισμένη η γενική συνέλευση και ο ορισμός του νέου διοικητικού συμβουλίου, το οποίο, αυτή τη στιγμή, δεν γνωρίζουμε εάν έχει την ισχύ να παίρνει αποφάσεις. Θα δείξει… Ενόψει της Γ.Σ. ακούμε πολλά και διάφορα. Δεν έχω ιδέα από που αρχίζουν η αλήθεια και το ψέμα..
Ακούσαμε ότι:
Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ κ. Ιβάν Σαββίδης είναι ένα βήμα από την αγορά του «Έψιλον» και την μετατροπή του σε σοβαρό πολιτικό κανάλι, με εκπομπές για την ιστορία και τον πολιτισμό, και ότι
Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού κ. Βαγγέλης Μαρινάκης κάνει δεύτερες σκέψεις. Για να είμαι δίκαιος, απαιτούνται μερικές ακόμα υπογραφές για να απελευθερωθεί και να ανακοινώσει τις τελικές αποφάσεις του.
Από τη στιγμή που απουσιάζουν οι επίσημες ανακοινώσεις, ο κάθε… πικραμένος ομιλεί εκ μέρους, αλλά και για δύο μεγάλους επιχειρηματίες. Να με συγχωρείτε διότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Εγώ ξέρω ότι οι δουλειές γίνονται διαφορετικά και πάνω απ’ όλα με σοβαρότητα. Εκφράζοντας τη γνώμη μου δεν ψέγω κανένα διότι μπορεί οι άνθρωποι να έχουν κάνει ήδη τους σχεδιασμούς τους και απλά να αναμένουν τη Γ.Σ. της μητρικής εταιρείας ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ για να τους ανακοινώσουν.
Αυτό που σίγουρα υποστηρίζω είναι ότι μετά την 17η Αυγούστου, τα πράγματα δεν πρέπει -και δεν επιτρέπεται- να μείνουν άλλο στάσιμα. Είτε το θέλουν το Μεγάλο Κανάλι ζωντανό και ισχυρό, όπως τα παλιά τα χρόνια, όταν υπηρετούσε με σεβασμό και αξιοπρέπεια την ενημέρωση. Είτε δεν το θέλουν… Μέση λύση δεν υπάρχει. Είναι η στιγμή των «ναι» και των «όχι». Σίγουρα αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι οι διαφορές είναι πολλές και οι στόχοι διαφορετικοί. Όμως, πρέπει να τα βρουν διότι τη νύμφη πληρώνουν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν εγκατέλειψαν το κανάλι από αγάπη και μόνο. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά του MEGA. Οι άνθρωποι του. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων έμειναν και περίμεναν.
Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να πει: Και τι θα έκαναν; Έχουν και έχουμε άλλες επιλογές; Άλλωστε το MEGA αποδείχθηκε το καλύτερο φυτώριο για τα υπόλοιπα κανάλια. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει αυτό το γεγονός. Είναι μία πραγματικότητα που πιστεύουν οι πάντες στο ελληνικό τηλεοπτικό σκηνικό. Βλέπω τους συναδέλφους που έφυγαν διότι δεν άντεξαν την μαύρη κατάσταση να λάμπουν στα άλλα κανάλια. Και τους χαίρομαι. Είμαι πολύ υπερήφανος για τα νέα αυτά παιδιά. Αλλά είμαι περισσότερο υπερήφανος και για όσους έμειναν και περίμεναν.
Θα είναι η μαγιά για το νέο MEGA όταν και όποτε λειτουργήσει ξανά… Έχω ασκήσει σκληρή κριτική στον υπουργό Νίκο Παππά για μερικές από τις πράξεις του. Έκανε λάθη χωρίς αμφιβολία αναφορικά με εκείνο τον διαγωνισμό που κατέπεσε στα δικαστήρια. Αλλά οι τελευταίες του θέσεις για τον αριθμό των εργαζομένων στα κανάλια -ιδιαίτερα αυτή- και για τη τιμή των τηλεοπτικών αδειών, είναι ορθές. Δέχομαι φυσικά και την άλλη άποψη που προτάσσει τη θέση: Και πως θα βγαίνουν οικονομικά τα κανάλια; Υπάρχουν τρόποι πολλοί… Και να με πιστέψετε…. Τα παλιά καλά χρόνια είχαν ξεφύγει τα πράγματα. Βλέπαμε μισθούς 30 και 35 χιλιάδων το μήνα για μία μερίδα δημοσιογράφων, όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων στα κανάλια πάλευε για να τα βγάλει πέρα. Ήταν οι “εκλεκτοί” πανάθεμά τους… Αυτό συνέβη και στο MEGA. Απαράδεκτες καταστάσεις, απαράδεκτη νοοτροπία και πιο απαράδεκτη συμπεριφορά.
Όλα αυτά μας έφεραν στη σημερινή μίζερη κατάσταση, όταν πολλοί συνάδελφοι δουλεύουν 12ωρα χωρίς να πληρώνονται για 5 και 6 μήνες. Και δεν συγκινείται κανένας. Ναι, πρέπει να μπει τάξη στο τηλεοπτικό πεδίο. Να εργάζονται οι άνθρωποι και όσα έχουν συμφωνήσει να υλοποιούνται. Και το κυριότερο να πληρώνονται όποιος και αν είναι ο μισθός που έχουν δεχθεί στην απόγνωσή τους.
Εδώ έχει μία ευθύνη η κυβέρνηση, και όχι μόνο για τις εταιρείες που ασχολούνται με την τηλεόραση. Έπρεπε, σε συνεργασία με την αντιπολίτευση, να παρέμβει. Είναι κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία άλλη χώρα. Από μία αριστερή κυβέρνηση περίμενα ισχυρή παρέμβαση. Διότι πως αλλιώς ρε μάγκες θα κτυπήσετε την ανεργία σε όλες τις δουλειές;
Δεν επιτρέπεται να διαιωνίζεται αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο που έγινε κανόνας. Να δουλεύεις και να είσαι απόλυτα εντάξει στις υποχρεώσεις σου, και τα αφεντικά να μην πληρώνουν. Σταματήστε το… χθες γαμώτο. Έχουμε συναδέλφους στο πάλαι ποτέ Μεγάλο Κανάλι -και χιλιάδες εργαζόμενους σε άλλες εταιρείες- που δεν έχουν τίποτα -δεν μιλάμε καν για τα στοιχειώδη. Δεν έχει ενδιαφερθεί κανένας γι’ αυτούς τους άμοιρους. Απορώ πως κοιμούνται τα βράδια αυτοί που ορίζουν τις τύχες τους.
Δεν γράφω αυτό το κείμενο ως αποχαιρετισμό, αλλά θα μπορούσε και να είναι. Διότι οι άνθρωποι έχουν και όρια, ιδιαίτερα όταν αναγκάζονται να εργάζονται δεξιά και αριστερά, εκτός της δημοσιογραφίας, για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Αλλά μερικοί πήραμε την απόφαση να σταθούμε όρθιοι και για τους συναδέλφους που δεν έχουν φωνή…
Πηγή: mignatiou.com
