Σε κάθε αεροπορικό δυστύχημα το ανθρώπινο λάθος είναι η πρώτη αιτία που ξεστομίζουν οι εμπειρογνώμονες.
Οι διεθνείς στατιστικές τους επιβεβαιώνουν. Πάντα όμως υπάρχει στην κοινή γνώμη η αμυδρή έστω υποψία πως σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η αιτία είναι η πιο βολική για “να κλείσει η υπόθεση”. Οι νεκροί δεν μπορούν να υπερασπιστούν τις επιλογές τους.
Από χθες που έγινε γνωστή η είδηση της συντριβής του ελικοπτέρου όλοι προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα “γιατι έπεσε το ΧΙΟΥΙ”.
Όμως νομίζουμε ότι πρώτα απ΄ όλα θα πρέπει να απαντηθεί ένα βασικό ερώτημα:
•Έπρεπε να γίνει αυτή η πτήση που τελικά αποδείχτηκε μοιραία για τέσσερις στρατιωτικούς και εφιαλτική για την Αρχιλοχία που διασώθηκε;
Όπως και το ρεπορτάζ για τα αίτια της τραγωδίας έτσι και το ερώτημα δεν είναι δικής μας έμπνευσης. Είναι ερώτημα που τίθεται από σοβαρές πηγές του ΥΠΕΘΑ .Κι έχει βάση αλλά και ιστορία. Γιατί το ΄χουμε ξαναζήσει…
Ήταν οι καιρικές συνθήκες κατάλληλες για να γίνει η πτήση επιτήρησης από το ΧΙΟΥΙ; Όπως αποδείχτηκε όχι. Η χαμηλή νέφωση που επικρατούσε στην περιοχή αποδείχτηκε μοιραίος και καθοριστικός παράγοντας. Συνεπώς θα πρέπει να αναζητηθεί το γιατί αποφασίστηκε να γίνει η αποστολή…
Θα σπεύσουν πολλοί να πουν ότι οι χειριστές του ελικοπτέρου είχαν τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να αποφασίσουν τη ματαίωσή της και την επιστροφή στη βάση τους ή την προσγείωσή τους σε κάποιο σημείο της διαδρομής πριν έρθουν σ΄ επαφή με τον “κλειστό καιρό”. Ας είμαστε ρεαλιστές. Έχουμε γαλουχήσει γενιές πιλότων σ΄ όλα τα εναέρια μέσα των ΕΔ που δύσκολα θα αποφύγουν να κάνουν το κάτι παραπάνω. Ειδικά όταν μεταφέρουν έναν Υποστράτηγο, έναν υπουργό,έναν πολιτικό ,έναν αξιωματούχο. Δύσκολα παίρνουν την απόφαση να πουν ότι κάτι δεν γίνεται ,γιατί έτσι τους εκπαιδεύσαμε κι αυτό θα πρέπει και να το παραδεχτούμε και να μας προβληματίσει.
Ένα από τα παθήματα των Ιμίων το οποίο δεν μας έγινε μάθημα, είναι ότι κι εκείνο το πλήρωμα του μοιραίου ελικοπτέρου 21 του ΠΝ είχε κάθε δικαίωμα να πει ότι δεν απονηώνεται. Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν απλά απαγορευτικές για πτήση. Ήταν καταδίκη σε σίγουρο θάνατο. Κι εκείνοι δεν σκέφθηκαν να πουν ότι δεν πρέπει να πετάξουν. Όπως και κάθε χειριστής εναέριου μέσου στις ΕΔ.
Είναι λοιπόν μάλλον άδικο να βιαστούμε να αποδεχτούμε το ανθρώπινο λάθος κατά τη διάρκεια της πτήσης ως την μοναδική αιτία για τη χθεσινή τραγωδία. Ίσως θα πρέπει να προβληματιστούμε για ανθρώπινα λάθη και πριν το ελικόπτερο “ξεκολλήσει” από το έδαφος. Όχι απαραίτητα για να ρίξουμε τις ευθύνες κάπου, αλλά για να μάθουμε και να μην ξαναπάθουμε τα ίδια.
Militaire.gr
