Το φεγγάρι της Γης είναι ένα από τα πιο μυστηριώδη αντικείμενα στο ηλιακό μας σύστημα. Θεωρείται ένα «περίεργο» ουράνιο σώμα, λόγω των πολλών φυσικών ιδιοτήτων του, που οι επιστήμονες δεν μπορούν να εξηγήσουν, και λόγω του γεγονότος ότι είναι ένα μοναδικό αντικείμενο στο ηλιακό σύστημα, ασύγκριτο με οποιοδήποτε άλλο φεγγάρι που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.
Στην πραγματικότητα, το φεγγάρι είναι τόσο μοναδικό που ο Δρ Robert Jastrow, ο πρώτος πρόεδρος της Επιτροπής της NASA στην εξερεύνηση της Σελήνης ονόμασε το φεγγάρι «Η στήλη της Ροζέτας των πλανητών.»
Για να πάρετε μια ιδέα για το πόσο παράξενο είναι το φεγγάρι δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά σε ένα απόσπασμα του Robin Brett, ενός επιστήμονα της NASA ο οποίος δήλωσε, «φαίνεται πιο εύκολο να εξηγήσουμε τη μη ύπαρξη της Σελήνης από την ύπαρξή της»
Αλλά τι είναι αυτό που κάνει το φεγγάρι τόσο παράξενο;
Είναι μεγάλο. Στην πραγματικότητα, είναι τεράστιο. Με διάμετρο περίπου 3.476 χιλιόμετρα το φεγγάρι είναι το ένα τέταρτο του μεγέθους της Γης. Εκτός από τον Πλούτωνα και τον Χάροντα, αυτή είναι η μεγαλύτερη γνωστή αναλογία μεταξύ της Σελήνης και της Γης ανάμεσα στα πολυάριθμα αντικείμενα του συστήματός μας.
Έχει μια περίεργη τροχιά που είναι τόσο μοναδική που οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση να βρουν παρόμοια πουθενά αλλού στο ηλιακό σύστημα. Αποδεικνύεται ότι όλα τα άλλα φεγγάρια στο ηλιακό μας σύστημα σε τροχιά γύρω από τους πλανήτες τους, κανένα δεν περιφέρεται με μια κλίση πέντε μοιρών. Το φεγγάρι έχει ένα ακριβή υψόμετρο, πορεία και ταχύτητα, επιτρέποντάς του να «λειτουργεί» σωστά σε ότι αφορά τον πλανήτη μας. Με απλά λόγια η Σελήνη δεν θα έπρεπε να είναι εκεί όπου βρίσκεται σήμερα.
Η σύνθεση των φυσικών πόρων του δορυφόρου μας είναι παρόμοια με αυτή της Γης, σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα φεγγάρια, που είναι σαφώς διαφορετικά από τους μητρικούς τους πλανήτες.
Αν τα παραπάνω στοιχεία δεν τραβούν την προσοχή σας, υπάρχουν και άλλα.
Υπάρχουν μερικές σεληνιακές πέτρες που έχουν βρεθεί να περιέχουν επεξεργασμένα μέταλλα όπως ορείχαλκο, Mica, Ουράνιο 236, και Ποσειδώνιο 237. Τα στοιχεία αυτά δεν έχουν ποτέ βρεθεί φυσικά. Το Ουράνιο 236 είναι ραδιενεργό πυρηνικό απόβλητο που βρίσκεται σε αναλωμένα πυρηνικά και κατά την επανεπεξεργασία ουρανίου. Ακόμη πιο ενδιαφέρον, το Ποσειδώνιο 237 είναι ένα ραδιενεργό μεταλλικό στοιχείο και ένα υποπροϊόν των πυρηνικών αντιδραστήρων από την παραγωγή του πλουτωνίου.
Αυτά τα μυστηριώδη σεληνιακά χαρακτηριστικά οδήγησαν τον Mikhail Vasin και τον Αλέξανδρο Shcerbakov από τη Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών να γράψουν ένα άρθρο στη δεκαετία του 1970 για το φεγγάρι που ονομάζεται «Είναι η Σελήνη η δημιουργία μίας εξωγήινης νοημοσύνης;»
Επιπλέον, ο Δρ Harold Urey, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Χημείας είπε ότι ήταν «τρομερά μπερδεμένος από τις πέτρες που έφεραν οι αστροναύτες από το φεγγάρι και το περιεχόμενο τους σε Τιτάνιο. Τα δείγματα ήταν αδιανόητα και οι ερευνητές δεν μπορούσαν να εξηγήσουν την παρουσία του τιτανίου.
Με άλλα λόγια, η Σελήνη μας δεν συμμερίζεται οποιεσδήποτε χαρακτηριστικά από άλλα φεγγάρια που βρέθηκαν στο Ηλιακό μας Σύστημα. Αν αυτό δεν είναι αρκετά περίεργο, είναι περίεργο ότι από οποιοδήποτε σημείο στην επιφάνεια του πλανήτη μας, μόνο η μία πλευρά της Σελήνης είναι ορατή;
Μας είπε ο Ιδομενέας ότι στη Μηχανή που ονομάσαμε Σύμπαν το επίπεδο που ορίζουν η Γη με την Σελήνη και την Ανδρομέδα μπορούμε να το εκλάβουμε σαν επίπεδο αναφοράς.
Ότι ο Ήλιος περιφέρεται γύρω απ τη Γη και τη Σελήνη αλλάζοντας ταυτόχρονα με σπειροειδή κίνηση τη θέση του ως προς το επίπεδο αυτό.
Ότι η Γη και η Σελήνη είναι σώματα βραχιόνων, πολύ κοντά στο κέντρο του Σύμπαντος και εντός του κενού χώρου που δημιουργεί η δύνη στο κέντρο ενός δίσκου στον οποίο δίσκο ανήκει και ο Ήλιος μας. (Ο κενός χώρος περιέχει τη Γη, τη Σελήνη και το κέντρο – άξονα του Σύμπαντος, η διάταξη αυτή δημιουργεί σ εμάς τον κοσμολογικό ορίζοντα, γιατί περιορίζει την παρατήρησή μας ο αόρατος άξονας του Σύμπαντος)
Ότι η Γη και η Σελήνη έλκονται μεταξύ τους και περιστρέφονται κλειδωμένες γύρω απ τον Άξονα του Σύμπαντος με τη φορά του Ήλιου ο δε άξονας της Γης έχει κλήση 5 μοιρών προς το εν λόγο επίπεδο.
Ότι η απόσταση μεταξύ Γης –Σελήνης αυξομειώνεται σύμφωνα με τις συμπτώσεις των ελλείψεων των περιμέτρων του δίσκου, του δακτυλίου και του Σύμπαντος.
(Μας έδωσε και σχηματικά τη διάταξη και τις αναλογίες των μηχανικών του μερών https://www.diadrastika.com/2016/06/kinisis-iliou-gyro-apo-gi.html).
Η Σελήνη λοιπόν δεν περιστρέφεται ούτε γύρω απ τον εαυτό της ούτε γύρω απ τη Γη, ο Ήλιος περιφέρεται γύρω απ τη Γη και τη Σελήνη και η Γη περιστρέφεται γύρω απ τον εαυτό της συγχρονισμένα με τον δακτύλιο.
Προς απάντηση στο:
¨¨Με απλά λόγια η Σελήνη δεν θα έπρεπε να είναι εκεί όπου βρίσκεται σήμερα.¨¨
Η Γη και η Σελήνη αν δεν βρίσκονταν εκεί όπου βρίσκονται δεν θα περιστρέφονταν το Σύμπαν. (Όχι ότι περισσεύει κάποιο εξάρτημα).