Αν μια «εταιρεία» χρωστούσε περί τα 200 εκατομμύρια ευρώ και οι «ιδιοκτήτες» της αποφάσιζαν εσκεμμένα να την κλείσουν και να ανοίξουν μια νέα στη θέση της με άλλο όνομα, θα την εμπιστευόσασταν; Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό, ούτε οι λέξεις εταιρεία και ιδιοκτήτες έχουν μπει τυχαία εντός εισαγωγικών.
Ο πρόλογος αφορά τα τεράστια χρέη των πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων. Και εν προκειμένω του ΠΑΣΟΚ, καθώς ο νέος πολιτικός φορέας που κυοφορείται στον χώρο της Κεντροαριστεράς αναπόφευκτα ξανάνοιξε τη συζήτηση για την αυτοδιάλυση του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρ. Παπανδρέου.
Ενόψει αυτής της προοπτικής, όμως, γεννάται ένα απλό αλλά και πολύ συγκεκριμένο ερώτημα: Θα επιστραφούν τα 199 εκατ. ευρώ που χρωστά το ΠΑΣΟΚ στις τράπεζες –δηλαδή σε όλους εμάς που τις ανακεφαλαιοποιήσαμε με τους φόρους μας– ή έτσι… σιωπηρά θα διαγραφούν; Αλλά κι αν ακόμη διαγραφούν, δεν δικαιούνται έστω να μάθουν οι πολίτες ποιοι και πώς κατασπατάλησαν τα τεράστια αυτά ποσά που έπαιρναν τα κόμματα στα χρόνια των παχειών αγελάδων;
Με το θέμα, ως γνωστόν, ασχολήθηκε επί μήνες ολόκληρη εξεταστική επιτροπή της Βουλής, χωρίς, ωστόσο, να βγάλει άκρη. Και δεν έβγαλε, γιατί τόσο η Ν.Δ. όσο και το ΠΑΣΟΚ είχαν φροντίσει να απαλλάξουν προκαταβολικά από τυχόν νομικές ευθύνες τα φυσικά τους πρόσωπα. Για να το καταλάβουν και όσοι αναγνώστες του ΜΑΚΕΛΕΙΟ τυχόν δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το εν λόγω ζήτημα, στην Ελλάδα ακολουθήθηκε η εξής καινοφανής πρακτική. Τα κόμματα για να παίρνουν νέα τραπεζικά δάνεια πριν καν αποπληρώσουν τα προηγούμενα, νομοθέτησαν ως νόμιμη εγγύηση προς τις τράπεζες τις μελλοντικές τους χρηματοδοτήσεις από το κράτος.
Και κάπως έτσι επιστρέφουμε στο προλογικό ερώτημα που πρέπει να αναδιατυπωθεί. Μήπως πρέπει όλοι οι υποψήφιοι της ηγεσίας του νέου φορέα να μας πουν τι ακριβώς προτίθενται να κάνουν με τα χρέη του ΠΑΣΟΚ; Διότι από την κ. Φώφη κατά τη διάρκεια της ομιλίας της στο Ζάππειο δεν είπε λέξη…
Θα συνεχιστεί το μεγάλο σοσιαλιστικό πάρτι που ξεκίνησε από το 1974 με τόσους και τόσους που έφαγαν με χρυσά κουτάλια στις πλάτες του λαού. Ποιον να πρωτοθυμηθούμε; Τον μέγιστο Άκη που έκανε στη μπουζού και τώρα το παίζει άρρωστος; Από τον Γιωργάκη που μας έβαλε στη γκιλοτίνα των Μνημονίων και κυκλοφορεί ελεύθερος; Τον Μαντέλη; Και άλλοι πολλοί. Όλη η κατάντια της Κεντροαριστεράς που ρήμαξε τη χώρα και τώρα τα λουζόμαστε όλο και περισσότερο περιγράφεται στο ζεϊμπέκικο. Ανδρισμός αντί πατριωτισμού.
Χρόνια πολλά, ΠΑΣΟΚ
