Ο Ψυχρός Πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων που μπορούσαν να μεταφέρουν έναν ή περισσότερες πυρηνικές κεφαλές, όπως και πυραύλους κρουζ εκτοξευόμενους από αεροσκάφη ή πλοία. Τώρα τα όπλα αυτά εκσυγχρονίζονται, όχι όμως όσον αφορά τις πολεμικές τους κεφαλές, αλλά όσον αφορά τους πυραύλους φορείς.
Βλήματα που μπορούν να κινηθούν με υπέρ-υπερηχητικές ταχύτητες μπορούν να καταστήσουν τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας άχρηστα και μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο μιας νέας κούρσας εξοπλισμών. Υπάρχουν βασικά δύο τύποι τέτοιων όπλων, οι hypersonic cruise missiles (HCM) και τα hypersonic glide vehicles (HGV). Αμφότεροι οι τύποι εξελίσσονται από ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα.
Τα HCM είναι στην πραγματικότητα πύραυλοι κρουζ υψηλής ταχύτητας και τα HGV είναι ουσιαστικά πλατφόρμες επανεισόδου περίπου όπως αυτές των διηπειρωτικών πυραύλων. Από τα δύο τα HGV είναι τα πιο εύκολα να κατασκευαστούν από την στιγμή που ξεπερνιέται ένα από τα τρία εμπόδια. Τα HGV τοποθετούνται σε διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους.
Όταν ο πύραυλος φτάσει στο μέγιστο ύψος πτήσης του η πλατφόρμα αποσπάται και ανεμοπορεί στην ατμόσφαιρα κατευθυνόμενη προς τον στόχο με υπέρ-υπερηχητικές ταχύτητες. Λόγω της ταχύτητάς του δεν χρειάζεται καν να φέρει πολεμική κεφαλή καθώς η κινητική τους ενέργεια είναι τόσο μεγάλη που είναι αρκετή να προκαλέσει μεγάλη καταστροφή σε συγκεκριμένη περιοχή.
Τα όπλα αυτά είναι επικίνδυνα διότι είναι ευέλικτα, όντας ικανά να αλλάξουν κατεύθυνση οποιαδήποτε στιγμή και να μην ξέρει κανείς, μέχρι την τελευταία στιγμή που θα χτυπήσουν. Τα κοινά όπλα μπορούν να καταστραφούν διότι η πορεία τους είναι προδιαγεγραμμένη.
Ορισμένα αντιβαλλιστικά συστήματα όπως το THAAD και το Aegis Ashore πρέπει να έρθουν σε φυσική επαφή με τον στόχο για να τον καταστρέψουν. Άλλα διαθέτουν πυροσωλήνες προσέγγισης που εκρήγνυνται κοντά στον στόχο. Επειδή τα HCM και τα HGV είναι ευέλικτα και κινούνται με τόσο υψηλές ταχύτητες η αναχαίτισή τους είναι σχεδόν αδύνατη, ενώ η διασπορά τέτοιων όπλων μεγιστοποιεί τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης, ειδικά αν τα όπλα αυτά φέρουν πυρηνικές κεφαλές.
Σύμφωνα με αναφορά του RAND Corporation τα όπλα αυτά προκαλούν τόση πίεση ώστε οι πιθανοί αντίπαλοι ν σκέφτονται την εξαπόλυση προληπτικού πλήγματος. Η αναφορά του RAND δείχνει ότι τουλάχιστον 23 χώρες προωθούν υπέρ-υπερηχητικά όπλα για στρατιωτική ή πολιτική χρήση. ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα ηγούνται αυτή την στιγμή.
Το RAND θεωρεί ότι τα υπέρ-υπερηχητικά όπλα θα καταστούν επιχειρησιακά την επόμενη δεκαετία. Ωστόσο αναφέρει ότι θα χρειαστεί μια συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας-Κίνας για τον έλεγχο των όπλων αυτών. Τα υπέρ-υπερηχητικές όπλα κινούνται με ταχύτητες άνω των 3.800 μιλίων την ώρα. Τα διαστημικά οχήματα και οι διηπειρωτικοί πύραυλοι επιτυγχάνουν ταχύτητες έως 24 Mach αλλά για μικρή χρονική περίοδο. Η υπέρ-υπερηχητική τεχνολογία πρέπει να ξεπεράσει τρεις προκλήσεις, την αντοχή των υλικών, ζητήματα αεροδυναμικής και έλεγχο της πτήσης.
Το πρόβλημα της αντοχής υλικών είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς οι τόσο υψηλές ταχύτητες προκαλούν τήξη των περισσότερων υλικών. Άρα χρειάζονται υλικά με υψηλό βαθμό τήξης. Επίσης για την επίτευξη υπέρ-υπερηχτικών ταχυτήτων απαιτείται ειδική αεροδυναμική κατασκευή.
Αλλά και η επίτευξη υπέρ-υπερηχητικών ταχυτήτων απαιτεί άλλα συστήματα πρόωσης καθώς οι συμβατικοί κινητήρες τζετ δεν μπορούν να φτάσουν πάνω από τα 5 Mach. Η λύση είναι η κατασκευή κινητήρων που χρησιμοποιούν το οξυγόνο της ατμόσφαιρας για την καύση των καυσίμων.
businessinsider
hellasjournal.com
