Το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στη ενιαία Ευρώπη είναι μία απο τις πολλές εικόνες της ανισότητας.Οι μεγαλύτερες διαφορές καταγράφονται στην Εσθονία και στην Αυστρία.Ακολουθεί η Γερμανία όπου η διαφορά εκτιμάται στο 21,6%. Μάλιστα στην Γερμανία η ψαλίδα μεγαλώνει καθώς το 2012 η μισθολογική μέση ωριαία διαφορά μεταξύ γυναικών και ανδρών (Gender Pay Gap) ήταν 22%.
Στην Γαλλία, η διαφορά στις αποδοχές μεταξύ των δύο φύλων είναι περίπου 15% και στην Πολωνία σχεδόν 8%. Αυτές οι διαφορές καταγράφονται την στιγμή που οι γυναίκες σήμερα έχουν το πιο υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Και αυτές οι ανισότητες ακολουθούν τις γυναίκες ακόμα και όταν έλθει η ώρα της σύνταξης καθώς τα υψηλά ποσοστά της μισθολογικής διαφοράς μεταξύ ανδρών και έχει ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να παίρνουν χαμηλότερες συντάξεις σε σύγκριση με τους άντρες.
Επειδή οι γυναίκες παίρνουν χαμηλότερες συντάξεις σε σύγκριση με τους άντρες απειλούνται περισσότερο από τη φτώχεια, κυρίως εκείνες που έχουν περάσει τα 60.
Οι διαφορές αυτές, σύμφωνα με τους ειδικούς αντανακλούν την ανισότητα των ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών στην αγορά εργασίας. Έτσι ,50 χρόνια από τη Σύμβαση της Ρώμης και την κατάργηση κάθε μορφής διακρίσεων κατά των γυναικών, η ανισότητα στις αμοιβές εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κοινωνικές αδικίες.
Σύμφωνα με ειδικούς, οι διαφορές οφείλονται εν μέρει στο γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν μικρότερο εισόδημα απ’ ό,τι οι άντρες, ενώ κάνουν εργασία ίσης αξίας. Επιπλέον αρκετές γυναίκες εργάζονται σε επαγγέλματα χαμηλών αποδοχών, ενώ παράλληλα έχουν περισσότερες οικογενειακές υποχρεώσεις. Οι μητέρες είναι αυτές που λείπουν συχνότερα και για περισσότερο χρονικό διάστημα από τις εργασιακές τους υποχρεώσεις, ειδικά το πρώτο διάστημα της μητρότητας. Πολύ συχνά μάλιστα μετά επιστρέφουν με καθεστώς ημιαπασχόλησης.
Την κατάσταση έρχονται να επιβαρύνουν οι νέες μορφές εργασίας, όπως οι θέσεις περιορισμένου χρόνου, ημιαπασχόλησης καθώς και η εργασία ως ελεύθερος επαγγελματίας. Οι άνθρωποι που εργάζονται υπό αυτά τα καθεστώτα συνήθως απολαμβάνουν μικρότερες αποδοχές έναντι των μόνιμων υπαλλήλων αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης.
Kαι δεν είναι μόνο οι μισθολογικές διακρίσεις που διαιωνίζονται αλλά και η στελέχωση των ανωτάτων θέσεων της εργασιακής πυραμίδας εξακολουθούν να είναι ανδροκρατούμενες. Οι ηγετικές θέσεις τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα εξακολουθούν να μονοπωλούνται από άνδρες.
Οι ειδικοί θεωρούν ότι για να μειωθούν ώσπου να εξαλειφθούν οι ανισότητες , πρέπει να αναθεωρηθεί το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο για την αγορά εργασίας. Με την θέσπιση ενός ρεαλιστικού ίσου κατώτατου μισθού ανά ώρα για γυναίκες και άντρες θα αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά οι μισθολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών.
