Ποιες οι αποκαλύψεις για την εξαφάνιση του 27χρονου Αλέξη από την Κρήτη;
Ο γιος του Περιφερειάρχη της Αγροτικής Ασφαλιστικής και της Γερμανίδας διπλωμάτη, χάθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και κανείς δεν έμαθε το παραμικρό για την τύχη του.
Ο Αλέξης Κεφαλογιάννης 27 χρόνων, ένας γλωσσομαθής ρεσεψιονίστ, οδηγούσε τη μηχανή του το μοιραίο απόγευμα της Τετάρτης 7 Μαΐου 2003, που άνοιξε η γη και τον κατάπιε.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, η μηχανή του βρέθηκε κλειδωμένη και επιμελώς παρκαρισμένη στο λιμάνι του Ηρακλείου.
Το στοιχείο που πύκνωσε περισσότερο το μυστήριο, είναι το εξής: Η μηχανή ήταν πεντακάθαρη, ενώ εκείνες τις μέρες όλα τα οχήματα της περιοχής, είχαν λερωθεί από λασπώδη βροχή. Σαν κάποιοι να την άφησαν εκεί, για να δείξουν ότι ο Αλέξης ταξίδεψε.
Λίγο καιρό μετά, ένα άλλο στοιχείο του αγνοούμενου νέου εντοπίστηκε σε διαφορετικό χώρο. Το σακβουαγιάζ του με τα προσωπικά του έγγραφα …
Παρά τις εκτεταμένες έρευνες της οικογένειας του και των Αρχών , δεν βρέθηκε ούτε ίχνος του…
Η μητέρα του πέθανε από τον καημό της, χωρίς να μάθει τι του συνέβη.
Ο αδελφός του Ζαχαρίας Κεφαλογιάννης, Περιφερειακός Σύμβουλος Κρήτης, βρέθηκε στο «Φως στο Τούνελ» με την ελπίδα να μάθει την αλήθεια. Τόσα χρόνια, μέχρι και νεκρούς που ξέθαβαν έβλεπε, για να βρει ένα φως στο σκοτάδι…
Ο αδελφός του αγνοούμενου, ταξίδεψε όπου υπήρχε μία πληροφορία που αναπτέρωνε προσωρινά τις ελπίδες της οικογένειας. Από την Κρήτη στη Ρόδο, στην Κάσο, στην Κέρκυρα. Κλήθηκε να αναγνωρίσει έναν άστεγο στην Αθήνα που είχε στο μπράτσο του ένα πανομοιότυπο τατουάζ με αυτό του Αλέξη. Ένα περιβραχιόνιο με ινδιάνικα σχέδια.
«Δεν ζητώ ευθύνες, ούτε την τιμωρία κάποιου. Μόνο μία απάντηση για να έρθει επιτέλους ειρήνη στην οικογένεια» είπε χαρακτηριστικά.
«Το μόνο που έχουμε είναι το τίποτα…»
Συγκινημένη η θεία του αγνοούμενου Ελπίδα Κεφαλογιάννη, ανέφερε στο «Τούνελ» πως το μοιραίο εκείνο απόγευμα, ο Αλέξης είχε προτείνει στην μητέρα του να την πάρει μαζί του στο ξενοδοχείο που εργαζόταν, για να πιουν μαζί έναν καφέ. Την βρήκε όμως απροετοίμαστη και έτσι έφυγε μόνος του. Η θεία του το μόνο που θυμάται από εκείνη την ημέρα, ήταν πως ο Αλέξης είχε περάσει από την περιοχή Γαζίου για να βάλει βενζίνη.
«Είχε τάσεις εγκατάστασης και όχι φυγής. Είχε όνειρα και ήθελε να κάνει οικογένεια» ανέφερε χαρακτηριστικά στο «Τούνελ» ο στενός φίλος του Αλέξη, Γαβρίλος Παπαϊωάννου. Τον περιέγραψε σαν έναν ανήσυχο, κοινωνικό άνθρωπο που «προσπαθούσε να είναι μέσα στα πράγματα». Είπε ακόμα πως ο Αλέξης μιλούσε συχνά για ένα «κόλπο γκρόσο» που θα τον απομάκρυνε από τις επαγγελματικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε.
Ο αδελφός του Αλέξη , που για χρόνια ταξίδευε ανά τον κόσμο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, παρατηρούσε τους ανθρώπους μήπως και σε κάποιο πρόσωπο από τους χιλιάδες ταξιδιώτες, τον αναγνωρίσει.
Οι παλιοί του συμφοιτητές ακόμη αναρωτιούνται τι να απέγινε. Κανείς δεν έχει μια απάντηση, θετική ή αρνητική. Μόνο το τίποτα…
