Ένα κείμενο που ζητά από την κυβέρνηση ρήξη, αναδιανομή πλούτου και να μη γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ… «παρένθεση» έκανε share στη σελίδα του στο Facebook ο Γιάννης Μηλιός, ένα post που συζητήθηκε.
Το κείμενο που υπογράφουν η Σίσσυ Πετράκου και ο Ηλίας Σιούτας μιλά για ακήρυχτο εμφύλιο που λέγεται Μνημόνιο, για αναγκαστική συγκατοίκηση πλούσιων και φτωχών. Ζητούν από τον Αλέξη Τσίπρα να μη συμβιβαστεί και να μην παραβιάσει τις κόκκινες γραμμές γιατί έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει «παρένθεση» ενώ ζητούν «να γίνουμε η εκδίκηση των ανθρώπων απέναντι στα μοντέλα τους. Να βάλουμε φωτιά σε αυτή τη χώρα-μαρτύριο, σε αυτή την Ευρωζώνη όπου είναι τόσο δυνατή όσο ο φόβος μας. Χωρίς σιγαστήρα. Να μη φύγουμε ήσυχα μέσα στη νύχτα».
Δεν λείπει η κριτική στην κυβέρνηση και όπως γράφουν οι συντάκτες: «στις 25 Ιανουαρίου, οι νέοι έδειξαν εμπιστοσύνη στη νέα κυβέρνηση που ήρθε. Τώρα όμως διψούν για δικαίωση, για κάτι διαφορετικό, για κάτι εκτός σχεδίου. Αλλά ακόμα τίποτα».
Παράλληλα, ζητούν από τον Αλέξη Τσίπρα να μην κάνει την πρώτη αριστερή κυβέρνηση, μια παρένθεση και μόνο και κυρίως να μην παραβιάσει τις «κόκκινες γραμμές».
«Στις 25 Ιανουαρίου του 2015 γράφτηκε ιστορία. Ξεκινήσαμε ένα νέο κεφάλαιο, στο όνομα όλης της φτωχής ανθρωπότητας. Να μην το κλείσουμε στην πρώτη παράγραφο. Να μην γίνουμε μια υποσημείωση της «κρίσης», μια στιγμή «εκτός πλάνου» όπου έσβησε μόνη της, γιατί αρνήθηκε να γίνει αυτό που επαγγέλθηκε».
«Πόσο ακόμα θα αποφεύγουμε το μέλλον; Στα χρόνια της υπομονής δεν νίκησε ποτέ κανείς», αναφέρει μεταξύ άλλων το κείμενο που ζητά και μάλιστα επιτακτικά να ξεκινήσει η «αναδιανομή, όπως έγινε στη μεταπολεμική Γερμανία».
«Η συζήτηση έχει ανοίξει, οι Έλληνες πλούσιοι πρέπει να πληρώσουν το κόστος των επίλογων τους, τις “Μεγάλες Ιδέες τους” που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Οι πλούσιοι πρέπει να χάσουν κάποια μηδενικά από κάποιο τραπεζικό λογαριασμό τους, ώστε να επιστρέψει η δημιουργία, το μέλλον και η προοπτική για όλη τη χώρα. Απαιτείται μια αντίστροφη «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», σημειώνεται.
Κριτική ασκείται και στην Αριστερά γιατί «έχουμε κάνει την ιδεολογική μας ήττα, βίωμα. Σχεδόν όλη η αριστερά μιλάει με τα λόγια του αντιπάλου».
«Οι ώρες είναι οριακές. Η ελληνική αριστερά αν δεν αναμετρηθεί σήμερα με τον αόρατο εκκηνικό καπιταλισμό, δεν θα είναι ούτε ελληνική και αριστερά. Δεν μπορείς να προτιμάς τους «ξένους». Αν δεν βλέπεις στον ελληνικό καπιταλισμό, πως θα δεις την εργατική τάξη και τις ανάγκες της; Πάντα θα σου φταίει ο άλλος, ο αντίπαλος, ο ξένος», αναφέρεται, με τους συντάκτες να ζητούν σύγκρουση γιατί χωρίς αυτή «το νέο σήμερα δεν μπορεί να στεριώσει».
