Σε συνέντευξη αυτή του ειδικού επι υδρογονανθράκων, Ηλία Κονοφάγου, και του στρατηγικού αναλυτή Νίκου Λυγερού, αναδεικνύεται το μέλλον της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, και συνεπώς και του Ελληνισμού, μέσω της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της περιοχής. Η ανάπτυξη νέων μεθόδων 3D ερεύνης κοιτασμάτων, έχει αποκαλύψει, ιδίως μετά την εύρεση του αιγυπτιακού Ζορ, νέες τεράστιες προοπτικές για τα κράτη που θα επενδύσουν στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αυτών, άλλα κυρίως για αυτά που τα διαθέτουν στις ΑΟΖ τους και θα έχουν τις σημαντικότερες απολαβές. Για τους ακόμα δύσπιστους, να τονίσουμε ότι η μικρή Κύπρος, στα συμβόλαια παραχώρησης των οικοπέδων της, προβλέπει τα εξής:
– Η μισή περίπου απόδοση ενός κοιτάσματος αποτελεί το κόστος εξόρυξης.
– Απο το υπόλοιπο μισό, το 80% πηγαίνει στο Κυπριακό κράτος και το υπόλοιπο 20% στην εταιρεία που το εκμεταλλεύεται. Δεδομένου ότι ένα γεωτρύπανο κοστίζει 1,2 δις$, κάθε γεώτρηση περίπου 70 εκατ.$, το κόστος ημερήσιας χρήσης μίας εξέδρας γεώτρησης ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες $ και ότι, για κάθε κοίτασμα, απαιτούνται αρκετές γεωτρήσεις, καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος των ποσοτήτων που υπολογίζουν οι εταιρίες να βρούν, ούτως ώστε αυτό το 20% να τους επιτρέπει την επένδυση.
Η είσοδος ενεργειακών κολοσσών στους διαγωνισμούς, όπως της Exxon Mobil (του Rex Tillerson), της Total ή της ENI, καταδυκνύει σαφώς το γεωπολιτικό μέλλον της περιοχής. Η σύναψη στενότερης συνεργασίας σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο με τις χώρες προέλευσης των εταιριών αυτών, δεδομένης της αμερικανικής πρόθεσης αποκλεισμού του Ιράν και του Κατάρ, χωρών που διαθέτουν τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων, μοιάζει επιτακτική. Το κενό που θα προκύψει, εφόσον ο αποκλεισμός αυτός μακροημερεύσει, θα είναι σημαντικό και θα υπάρξουν αναζητήσεις εναλλακτικών πηγών προμήθειας υδρογονανθράκων.
Το σημαντικότερο κεφάλαιο της υπόθεσης όμως, είναι το γεγονός ότι Ελλάδα και Κύπρος, χώρες μέλη της ΕΕ, θα προσφέρουν σημαντική ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εντάξει τον αγωγό East Med στα προγράμματά της. Θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής φυσικού αερίου παγκοσμίως και η Ιταλία, στην οποία καταλήγει ο αγωγός, ο μεγαλύτερος καταναλωτής εντός ΕΕ.
Το μέλλον του Ελληνισμού είναι εδώ. Όποιος θέλει το βλέπει. Όποιος δεν θέλει, μπορεί να ασχοληθεί με επαναδιαπραγματεύσεις. Η ΑΟΖ μας περιμένει.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr
