Άνοιξε χθες, Τρίτη, υποτυπωδώς, το σχολείο του μικρού Μάριου. Με συναισθήματα οργής και θλίψης, ορισμένοι γονείς συνόδευσαν τα παιδιά τους και άναψαν ένα κεράκι στη μνήμη του άτυχου αγοριού, που έσβησε άδικα στο προαύλιο που σήμερα παίζουν τα δικά τους παιδιά.
Σημειώματα, αρκουδάκια, λουλούδια…μικρά πράγματα που έφεραν τα ίδια τα παιδιά για το φιλαράκι τους. Η σχολική χρονιά τελειώνει χωρίς τον Μάριο και αφήνει πίσω παιδικά βλέμματα που ζητούν απαντήσεις.
Η ιστορία του Μάριου έχει συγκλονίσει όλη την Ελλάδα. Ένα 11χρονο παιδί, ο Διονύσης, γράφει ένα γράμμα στον φίλο που δεν γνώρισε. Δεν είναι συμμαθητής του, δεν ζει καν στην ίδια πόλη.
«Γιατί Μάριε σου πήραν την ζωή έτσι απλά; Θέλω να τους δείρω, όμως είμαι κι εγώ τόσο μικρός. Μόλις 11 χρονών. Ποιος θα με ακούσει εμένα; Ξέρεις κάτι Μάριε; Σου έφερα μπαλόνια φίλε μου. Τα παιδιά δεν πρέπει να στερηθούν τα μπαλόνια, επειδή ένας μεγάλος γνωρίζει ότι κάποτε θα σκάσουν. Και εσείς μεγάλοι που με ακούτε, πείτε μου ΓΙΑΤΙ; Γιατί αυτό το παιδί δεν πρόλαβε το φετινό καλοκαίρι, ούτε τα επόμενα που θα έρθουν; ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ Ε;; Κανείς δεν θα μου απαντήσει! Σε αγάπησα φιλαράκι μου. Να το ξέρεις…»
Την πόρτα του 6ου δημοτικού σχολείου Αχαρνών πέρασαν το πρωί 100 από τα 400 παιδιά. Τα συνόδευσαν οι γονείς τους, με φόβο ψυχής και οργή που ξεχειλίζει. Τα κρατούσαν σφιχτά από το χέρι και άναψαν ένα κεράκι για τον άγγελο που έφυγε τόσο ξαφνικά μπροστά στα μάτια τους.
Σήμερα, Τρίτη, το απόγευμα, μάλιστα, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων συνεδρίασε, προκειμένου να παρθούν αποφάσεις για τη νέα σχολική χρονιά.
