Όταν το σκοτάδι έπεσε στο μικρό χωριό της Εύβοιας οι γονείς της Φωτεινής Κ. ανησύχησαν. Διένυαν τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου του 1959 και η 25χρονη κοπέλα είχε φύγει, λίγες ώρες νωρίτερα, από το σπίτι λέγοντας τους πως θα πήγαινε να μαζέψει χόρτα
Οι ώρες, όμως, πέρασαν και το νεαρό κορίτσι δεν επέστρεψε. Οι δικοί της την αναζήτησαν χωρίς, όμως, αποτέλεσμα και στη συνέχεια ο πατέρας της, ανήσυχος, ειδοποίησε τη χωροφυλακή.
Λίγη ώρα αργότερα, οι χωροφύλακες έφτασαν στο χωριό και άρχισαν τις έρευνες. Με τη συνδρομή συγγενών και φίλων της οικογένειας οι χωροφύλακες χωρίστηκαν σε ομάδες και άρχισαν να αναζητούν στοιχεία που θα τους οδηγούσαν στη λύση του μυστηρίου της εξαφάνισης του κοριτσιού.
Η ώρα ήταν προχωρημένη όταν έξω από το χωριό, στην άκρη ενός χωραφιού πάνω σε πέτρες, εντοπίστηκαν ίχνη αίματος. Αμέσως σήμανε συναγερμός καθώς συνέδεσαν το αίμα με την εξαφάνιση. Όλοι φοβήθηκαν πως κάτι κακό είχε συμβεί στην 25χρονη. Ένας από τους κατοίκους του χωριού πλησίασε τους χωροφύλακες και τους ενημέρωσε πως στο συγκεκριμένο χωράφι έβοσκε, συνήθως, τα ζωντανά του ο Αντώνης Χ. ο οποίος καταγόταν από γειτονικό χωριό.
Ο νεαρός άνδρας μπήκε στο κάδρο των υπόπτων και η αστυνομία άρχισε να τον αναζητά. Την επομένη, ο 27χρονος εντοπίστηκε στο Αλιβέρι και συνελήφθη καθώς ομολόγησε πως είχε δολοφονήσει τη Φωτεινή Κ. Ο νεαρός, μάλιστα, οδήγησε τους αστυνομικούς στο σημείο όπου είχε κρύψει το πτώμα της άτυχης κοπέλας στην προσπάθεια του να καλύψει τα ίχνη του.
Ο νεαρός είχε στραγγαλίσει την 25χρονη χρησιμοποιώντας τη ζώνη του και στην συνέχεια την κουβάλησε στους ώμους του, λίγα μέτρα μακριά από τον τόπο του εγκλήματος, κοντά σε μια σπηλιά όπου έκρυψε το άψυχο κορμί της μέσα σε ένα πυκνό θάμνο. Αμέσως μετά σκέπασε το πτώμα με χόρτα, χώματα και πέτρες. Το κορίτσι βρέθηκε γυμνό με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να συνεχίσουν τις έρευνες τους για νέα στοιχεία. Σε άλλο σημείο, μακριά από το πτώμα, εντοπίστηκαν τα εσώρουχα της 25χρονης.
Αν και ο Αντώνης Χ. παραδέχτηκε πως δολοφόνησε την 25χρονη αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι την βίασε. Τον ίδιο ισχυρισμό προέβαλε και μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1960, όταν κάθισε στο εδώλιο του Κακουργιοδικείου Πειραιά κατηγορούμενος για την στυγνή δολοφονία και τον βιασμό της κοπέλας.
Οι γιατροί οι οποίοι διενήργησαν την νεκροψία, καταθέτοντας στο δικαστήριο, εξέφρασαν την πεποίθηση πως η άτυχη κοπέλα δεν είχε βιαστεί. Όπως είπαν, είχε προηγηθεί σεξουαλική επαφή αλλά από τα στοιχεία που είχαν στην διάθεση τους πιθανολόγησαν ότι το νεαρό κορίτσι είχε συναινέσει.
Ο πατέρας του θύματος, φανερά καταβεβλημένος, υποστήριξε πως η κόρη του ήταν ηθικό στοιχείο και σε καμία περίπτωση δεν είχε συνάψει σχέση με το δράστη του φονικού. Μάλιστα, αναρωτήθηκε ποια ήταν τα αίτια του φονικού καθώς, όπως είπε στο δικαστήριο, ήταν γνωστό πως η οικογένεια του κατηγορούμενου ήταν αυστηρών αρχών.
Το γεγονός ότι δεν υπήρχαν φήμες στο χωριό για σχέση μεταξύ δράστη και θύματος επιβεβαίωσαν, καταθέτοντας στο δικαστήριο και συγχωριανοί τους. Μάλιστα, ο ένας από τους μάρτυρες, χωροφύλακας στο επάγγελμα, υποστήριξε πως ο 27χρονος, λίγες ημέρες πριν το έγκλημα, είχε αρραβωνιαστεί με μια νεαρή συγχωριανή του.
Στην απολογία του ο κατηγορούμενος εμφανίστηκε μετανιωμένος και ζήτησε συγγνώμη από την οικογένεια της Φωτεινής. Ο νεαρός παραδέχτηκε, για μια ακόμη φορά, πως στραγγάλισε το κορίτσι αλλά υποστήριξε πως δεν είχε πλήρη συνείδηση της πράξης του. Ο 27χρονος ισχυρίστηκε πως ο Φωτεινή ήταν εκείνη που τον παρενοχλούσε και αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι το μοιραίο απόγευμα τη βίασε.
Στην αγόρευση του ο εισαγγελέας της έδρας χαρακτήρισε το έγκλημα ιδιαιτέρως ειδεχθές και ζήτησε την ενοχή του κατηγορούμενου χωρίς κανένα ελαφρυντικό.
Τελικά, το δικαστήριο καταδίκασε τον 27χρονο σε ισόβια κάθειρξη. Οι ένορκοι, με την ετυμηγορία τους, έκριναν ένοχο τον κατηγορούμενο χωρίς κανένα ελαφρυντικό με αποτέλεσμα να βρεθεί αντιμέτωπος με την ποινή του θανάτου. Ωστόσο, κατόπιν ευχής των ενόρκων την οποία απεδέχθη και ο εισαγγελέας το δικαστήριο του επέβαλε ισόβια.
