Αργά και μουλωχτά ξύπνησε η “ναυαρχίδα” του Ψυχάρη αναζητώντας την αλήθεια για τις επαφές “τρίτου τύπου” ανάμεσα στο ακροδεξιό κόμμα της Ελλάδος μετην “Ορθόδοξη Μητέρα Πατρίδα”.
Εδώ και περίπου τρείς μήνες(από αρχές Ιανουαρίου και μετά)με συνεχή δημοσιεύματα, είχαμε αναδείξει το θέμα σε πολλές εκφάνσεις δημοσιεύοντας πολλές και ασφαλείς πληροφορίες για την φανταστική τότε αλλά πραγματική τώρα στροφή προς την «Μάνα Ρωσία» και την αλλαγή προσανατολισμού από τη Δύση των «Παπικών ανάλγητων» της ξοφλημένης Ευρωζώνης. Πρώτοι είχαμε επισημάνει την ύπαρξη γκρουπ Ελλήνων επιφανών επιχειρηματιών αλλά και μιας ομάδας «ολιγαρχών» του τόπου που από την στιγμή που θίγονταν τα οικονομικά τους συμφέροντα αλλά και λόγω του εθνοκεντρικού τους φρονήματος, εδώ και καιρό έτειναν ειλικρινή χείρα φιλίας προς την κοιτίδα της Ορθόδοξης Μόσχας.
Επίσης πρώτοι είχαμε επισημάνει ότι ο μοναδικός κομματικός σχηματισμός που έριχνε συνεχώς γέφυρες προς την Ρωσία (από τη στιγμή που δεν είχε τίποτα να χάσει)ήταν η ακροδεξιά «Χρυσή Αυγή» με μια σειρά επαφών και ιδεολογικών δοσοληψιών στο επίπεδο των αναγνωριστικών κινήσεων για συνεργασία και αμοιβαιότητα. Πρόσθετα είχαμε τονίσει ότι ο Πούτιν και οι περί αυτόν συνεργάτες δεν είχαν αγαπήσει ξαφνικά την «Χρυσή Αυγή» ούτε και ιδεολογικά πρόσκεινται με το μανιφέστο τους. Απλώς σε μια περίοδο που η Ρωσία αλλάζει τον γεωπολιτικό χάρτη στην ευρύτερη περιοχή, το ακροδεξιό κόμμα της Ελλάδος αποτελεί πιθανή «γέφυρα» για πέρασμα μηνυμάτων που προλειαίνουν το έδαφος για δυναμική παρέμβαση τους στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Ούτε και οι επιχειρηματίες αιφνιδιαστικά έγιναν ακροδεξιοί της στρατιωτικής θεωρίας. Επειδή όμως πολλά αλλάζουν(ακόμα και η «Χρυσή Αυγή»), το σαφώς δεξιό και ακραιφνές υπόστρωμά της(Στρατός, κοινωνία, μετανάστες), προσφέρεται για κομματικά πειράματα.
Το «Βήμα» του Ψυχάρη, αντιλήφθηκε κάπως καθυστερημένα όλα όσα γράφαμε εδώ και καιρό. Το πόνημα της κυριακάτικης έκδοσης αποτελεί ουσιαστικά ένα συντονισμένο ανάγλυφο «αναμάσημα» συγκεχυμένων πληροφοριών χωρίς ειρμό και τακτική.
“Αναβιώνει εσχάτως σε πολιτικούς, επιχειρηματικούς, εφοπλιστικούς και πανεπιστημιακούς κύκλους των Αθηνών το δημώδες άσμα της Τουρκοκρατίας «ακόμη τούτη η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες, όσο να ‘ρθει ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι…». Η προσμονή για τη βοήθεια από τη Ρωσία, που ασκεί ακόμη μεγάλη γοητεία σε πολλούς στην Ελλάδα, βρίσκει υποστηρικτές σε υπερπατριωτικούς, εθνικιστικούς και συντηρητικούς κύκλους που βλέπουν το Κρεμλίνο σε ρόλο «προστάτη» της χώρας», γράφει το «Βήμα» σε σκωπτικό αλλά πολύ φοβισμένο ύφος. Μάλιστα επικαλείται μαρτυρία «τρίτου προσώπου» σύμφωνα με το οποίο «τη Χρυσή Αυγή δεν την αγάπησαν ξαφνικά οι ρώσοι φασίστες, οι ακραίοι εθνικιστές και οι νοσταλγοί του τσάρου, με τους οποίους το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου έχει στενές επαφές, αλλά υπάρχει ξαφνικό ενδιαφέρον από επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους. Αυτοί οι κύκλοι πιστεύουν ότι έχουν να κερδίσουν από μια ισχυρή Χρυσή Αυγή και γι’ αυτό θέλουν την έντονη παρουσία της στην πολιτική ζωή της Ελλάδας» συνεχίζει το ίδιο πρόσωπο. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, σπεύδει να διευκρινίσει ότι αυτή η στήριξη και φιλική προσέγγιση της Χρυσής Αυγής από ρωσικής πλευράς δεν συνιστά κεντρική πολιτική επιλογή εκ μέρους του Κρεμλίνου».
Και συνεχίζει το «έγκυρο Βήμα»:
«Τις σχέσεις Μόσχας και Χρυσής Αυγής, αλλά και άλλων ακροδεξιών μορφωμάτων, ανέδειξε με άκρως αποκαλυπτικό τρόπο το έγκυρο Foreign Affairs – θεωρείται η «βίβλος» της διπλωματίας και εκδίδεται από το αμερικανικό Council on Foreign Relations, όπου έχει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυση ο Michell Orenstein, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Northeastern University και συνεργάτης του Harvard.
Στο κείμενό του ο Orenstein σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «η Χρυσή Αυγή δεν έκρυψε ποτέ τις στενές της σχέσεις με την Ακροδεξιά της Ρωσίας και πιστεύεται ότι λαμβάνει κεφάλαια από τη Ρωσία. Μια ιστοσελίδα που συνδέεται με τη ΧΑ αναφέρει ότι ο Μιχαλολιάκος έλαβε ακόμα και μια επιστολή στη φυλακή από τον καθηγητή στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας και πρώην σύμβουλο του Κρεμλίνου Αλεξάντερ Ντούγκιν, έναν από τους συντάκτες της ιδεολογίας περί ”Ευρασίας” του Πούτιν». Σύμφωνα με τον Orenstein, ο Ντούγκιν, που φιλοξένησε τον ηγέτη του ναζιστικού ουγγρικού κόμματος Jobbik, με την επιστολή του εξέφρασε την υποστήριξή του στις γεωπολιτικές θέσεις της ΧΑ και ζήτησε να ανοίξει μια γραμμή επικοινωνίας μεταξύ του κόμματος Μιχαλολιάκου και της δεξαμενής σκέψης του στη Μόσχα. Στη συνέχεια αναφέρει ουσιαστικά ότι θα πετύχουν πολύ μεγάλα ποσοστά τα εθνικιστικά κόμματα στις ευρωεκλογές και αυτά έχουν την υποστήριξη του Πούτιν που είδε αρκετούς ηγέτες ακροδεξιών κομμάτων να επισκέπτονται τη Μόσχα, όπως π.χ. η Μαρίν Λεπέν τον Ιούνιο του 2013 μετά από πρόσκληση του ηγέτη της Κρατικής Δούμας Σεργκέι Ναρίσκιν, στενού συνεργάτη του ρώσου προέδρου. «Η πρόκληση Πούτιν στην Ευρώπη πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη» και πώς οι ευρωεκλογές «θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν την ΕΕ και να φέρουν τους φίλους της Ρωσίας στην Ακροδεξιά πιο κοντά στην εξουσία» σημειώνει και άρα μέσω αυτής της στρατηγικής διατηρείται και η σχέση ρωσικών κύκλων με τη ΧΑ».
Και δύο κουβέντες για τον Αλεξάντερ Ντούγκιν
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν γεννήθηκε το 1962 και θεωρείται από τους πιο γνωστούς πολιτικούς σχολιαστές και συγγραφείς της μετασοβιετικής Ρωσίας. Είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας και Γεωπολιτικής του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας, του φημισμένου Λομονοσόφ. Ο Ντούγκιν, εξ απορρήτων σύμβουλος του Πούτιν εδώ και μια δεκαετία, τον οποίο έχει επικαλεστεί σε άρθρα του ο Μιχαλολιάκος, είναι ο θεωρητικός και ο εμπνευστής της αποκαλούμενης 4ης πολιτικής θεωρίας και οι απόψεις του επηρεάζουν το Κρεμλίνο. Μάλιστα, ο Μιχαλολιάκος σε πρόσφατο άρθρο του για τα γεγονότα στην Ουκρανία, με τίτλο «Η Κριμαία, ο Μόσκοβος και η Ελλάδα», σημειώνει ότι εκεί έγινε «μια εξέγερση, η οποία ήλθε όχι για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης σε ένα σάπιο καθεστώς, αλλά για να πλήξει καίρια τις σχέσεις της Μόσχας με την Ευρώπη, για να αποκλείσει κυριολεκτικά τη Ρωσία από τη γεωπολιτική της επέκταση, μια επέκταση, η οποία πιστά εκφράζεται με τη θεωρία της Ευρασίας του Αλεξάντερ Ντούγκιν». Ο Ντούγκιν είναι ο εμπνευστής και θεωρητικός της νέας ρωσικής γεωπολιτικής και του ρεύματος του «ευρασιανισμού» και έχει επηρεάσει αρκετά τον Πούτιν για τις κινήσεις του στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Δόγμα του είναι «εμείς οι Ρώσοι χρωστάμε στους Ελληνες» και σε μια συνέντευξή του στον Δ. Κωνσταντακόπουλο (περιοδικό «Επίκαιρα» των εκδόσεων Λιβάνη) πριν από περίπου έναν χρόνο είχε σημειώσει ότι «ο ρωσικός λαός μάλλον θα υποστηρίξει μια σκληρή γραμμή του Πούτιν στην περίπτωση μιας Ελλάδας που εξεγείρεται εναντίον της παγκόσμιας τάξης και των χρηματιστηριακών της στρατηγικών». Μάλιστα σε άλλο σημείο, όταν αναφέρεται στη Ρωσία του 21ου αιώνα, τονίζει: «Ελπίζω ότι η ορθόδοξη Ελλάδα, όπως και ορισμένες κοινωνίες της Ανατολικής Ευρώπης, θα μπουν μια μέρα στη ζώνη της ευρασιατικής συν-ευημερίας». Ο Ντούγκιν, που μιλά για τη νέα παγκόσμια τάξη, υποστηρίζει μέσα από το βιβλίο του «4η πολιτική θεωρία» (εκδόσεις «Εσοπτρον») την επιστροφή της Ρωσίας ως μιας παγκόσμιας μεγάλης δύναμης, η οποία θα μπορέσει να αποτελέσει ένα αντίβαρο στην αμερικανική κυριαρχία.
Η λύση για τον Ντούγκιν είναι η επιστροφή στο παρελθόν και στις αιώνιες αξίες των ανθρωπίνων κοινοτήτων, καταδικάζοντας απερίφραστα τον μύθο της προόδου. Ανήκει στους Ρώσους Γ.Ο.Χ. (γνήσιους ορθόδοξους χριστιανούς) που προέρχονται από το κίνημα του Ρασκόλ (σχισματικοί), είναι υιός αξιωματούχου των μυστικών υπηρεσιών της ΕΣΣΔ, σφόδρα αντιδυτικός και φανατικός υποστηρικτής του εθνικομπολσεβικισμού.
Το θέμα δημοσιεύεται στην «Ελεύθερη Ώρα»
Ετσι μπραβο. Τωρα πιασατε το νοημα. Αυτο ακριβως ερχεται……….