Μια απίστευτη καταγγελία της καλής συναδέλφου Ελένης Κριτσιδήμα δημοσιεύεται στον διαδικτυακό ιστότοπο meaculpa.gr και αξίζει να την αναδημοσιεύσουμε για να δείτε από πρώτο χέρι τι επικρατεί στην Τρούμπα στον Πειραιά.
«Πειραιάς: Αφοδεύουν στο δρόμο για να μη χάσουν την ουρά της Τασίας!
Δευτέρας Μεραρχίας και Νοταρά, Πειραιάς. Στη γνωστή Τρούμπα.
Εκεί που εδρεύουν ναυτιλιακές εταιρείες, δικηγορικά γραφεία και το βράδυ ζωντανεύει η νυχτερινή ζωή της πόλης.
Ένα σημείο που καθημερινά από τη Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή και σπανιότερα τα σαββατοκύριακα, οι κάτοικοι του μεγάλου λιμανιού φοβούνται να το διασχίσουν.
Εκεί ακριβώς που πιο παλιά βρισκόταν το κτήριο του ΟΚΑΝΑ και σήμερα στεγάζεται το Κέντρο Καταγραφής Αιτούντων Άσυλο. Εκεί σωρεύονται καθημερινά ορδές αλλοδαπών, περιμένοντας καρτερικά για τ’ απαιτούμενα έγγραφα.
Θέλω να σταθούμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Τους ίδιους τους αλλοδαπούς, χωρίς να εξετάσουμε αν είναι πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες.
Να μείνουμε στις συνθήκες κάτω από τις οποίες περιμένουν καθημερινά και τις επιπτώσεις που έχουν αυτές στους κατοίκους, τους εργαζόμενους της περιοχής αλλά και τους ίδιους.
Περνάς από το σημείο, γύρω στις 8:00 το πρωί και ήδη βλέπεις μια σχηματισμένη ουρά εκατοντάδων ανθρώπων. Κάποιοι άλλοι κοιμούνται στα πεζοδρόμια. Στα σκαλιά των πολυκατοικιών κάθονται μανάδες με παιδιά. Φαίνονται όλοι τους ταλαιπωρημένοι…
Παρατηρείς τους αστυνομικούς και τους υπαλλήλους ασφαλείας του κτηρίου. Φορούν μάσκες και γάντια. Αν κάποιος προσπαθήσει να τους πλησιάσει θα τραβηχτούν προς τα πίσω.
Λογικό! Η υγιεινή των αιτούντων είναι κακή… πολύ κακή. Περνούν όλη τη μέρα τους εκεί. Αν δεν καταφέρουν να συμπληρώσουν την πολυπόθητη αίτηση θα παραμείνουν εκεί και τη νύχτα, ώστε την επόμενη μέρα να είναι από τους πρώτους. Κάποιοι ίσως χρειαστεί να διανυκτερεύσουν και δυο και τρεις νύχτες. Άπλυτοι, αφυδατωμένοι.
Οι εργαζόμενοι της περιοχής αλλά και οι περαστικοί αναγκάζονται να κλείσουν τη μύτη τους λόγω των ακαθαρσιών που βρίσκονται ολούθε.
Παρά το γεγονός ότι η άθλια κατάσταση που επικρατεί είναι αντιληπτή με όλες τις αισθήσεις … προκαλεί εντύπωση πως ουδείς σκέφτηκε την τοποθέτηση μίας (τουλάχιστον) χημικής τουαλέτας. Έτσι ένας από τους κοντινότερους δρόμους στη Δικαστήρια Πειραιά έχει καταντήσει δημόσιο αποχωρητήριο εκατοντάδων αλλοδαπών.
Αν πιάσεις κουβέντα με τους εργαζόμενους της περιοχής θα σου πουν πόσο φοβούνται για την υγεία τους. Πρόκειται για μια τεράστια εστία μόλυνσης.
Το πιο θλιβερό κι εξοργιστικό συνάμα είναι πως μέσα στην ίδια την εστία μόλυνσης βρίσκονται παιδάκια. Περιμένουν υπομονετικά δίπλα σε άντρες που ουρούν όπου βρουν και εισπνέουν για ώρες τις δυσοσμίες.
Ανάθεμά με αν καταλαβαίνουν γιατί είναι αναγκασμένα να υποστούν το μαρτύριο.
Γιατί ο κόσμος αποφεύγει να τα πλησιάσει και στη θέα τους αλλάζουν πεζοδρόμιο.
Καθημερινά οι ουρές αναμονής αυξάνονται τρομακτικά. Μέρα τη μέρα πληθαίνουν οι αλλοδαποί που θα στηθούν (άγνωστο για πόσο) για να διεκδικήσουν άσυλο στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα τουπου δεν έχει σύνορα, κατά τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Στην Ελλάδα που κατά την Τασία Χριστοδουλοπούλου, αντιπρόεδρο της Βουλής:
οι (λαθρο)μετανάστες λιάζονται στην Ομόνοια και έπειτα εξαφανίζονται ως δια μαγείας.
Ας πει λοιπόν κάποιος στην κα Χριστοδουλοπούλου αλλά και στον σύζυγό της Θοδωρή Δρίτσα ( που πριν πάρει στα χέρια του το υπουργείο Ναυτιλίας διεκδικούσε για χρόνια το δημαρχιακό θώκο του Πειραιά με το συνδυασμό «Το λιμάνι της αγωνίας») πως οι μετανάστες ούτε λιάζονται, ούτε εξαφανίζονται.
Βρίσκονται μια ανάσα από το φαρμακείο τους, στην πόλη που τους έβαλε στο Κοινοβούλιο.
Βρίσκονται εκεί, διότι εκεί ακριβώς οδηγήθηκαν από την κοινωνική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάθε μέρα γίνονται περισσότεροι. Η κατάντια τους τους έχει εξισώσει με σκουπίδια.
Η παρουσία τους και οι συνθήκες παραμονής τους αποτελούν το φόβο των Πειραιωτών κι όχι μόνο.
Η συμβολή Δευτέρας Μεραρχίας και Νοταρά δεν είναι απλά ένας δρόμος του Πειραιά.
Είναι ένα μόνο ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα αδιαφορίας της πολιτικής ηγεσίας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αποτελεί ένα από τα πιο κραυγαλέα, ντροπιαστικά δημιουργήματα της σημερινής κυβέρνησης.
Είναι το σημείο που ο όρος «εξαθλίωση της κοινωνίας» παίρνει σάρκα και οστά, κάτω από τον στρουθοκαμηλισμό όλων των σημερινών κυβερνώντων, με μπροστάρηδες όμως όσους εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά.
Με λίγα και ξεκάθαρα λόγια της Τασίας Χριστοδουλοπούλου. Του Θοδωρή Δρίτσα. Της Γεωργίας Γεννιά. Της Ελένης Σταματάκη και του Κωνσταντίνου Δουζίνα».
