Οι χειραποσκευές είναι έτοιμες, αρχίζει και το πακετάρισμα της οικοσκευής.
Το σίγουρο είναι ότι αν δεν γίνει κάποιο θαύμα ώστε να πειστεί ο Σόιμπλε – ίσως μετά τις υποδείξεις Τζανακόπουλου – και δεν πάρει κάτι η κυβέρνηση για το χρέος, η αναχώρηση είναι βέβαιη, με ελικόπτερα, τρένα ή βάρκες.
Το σκηνικό θυμίζει 2015 και μπροστά στο αδιέξοδο, η κυβέρνηση ξεκινά και πάλι μια κουβέντα περί πολιτικής λύσης, την ίδια στιγμή που η Γερμανία έχει αποσαφηνίσει ότι αποτελεί αρμοδιότητα του Eurogroup και βρίσκεται στα χέρια του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Γράφει η Gillian Rothschild
Ο Τζανακόπουλος κάνει από την Αθήνα υποδείξεις σε Σόιμπλε και ευρωπαίους αξιωματούχους προφανώς για εσωτερική κατανάλωση αφού εκτός Ελλάδας κανείς δεν ασχολείται με καραγκιοζιλίκια αυτής της μορφής.
Ο Αλέξης Τσίπρας λέει πως παραμένει σε επαφή με τους ξένους ομολόγους του που έχουν βαρεθεί να ακουν το κλαψούρισμά του, αλλά Βερολίνο και Ευρωπαίοι «κόβουν τις γέφυρες» επικοινωνίας και ελπίδας για μια βελτιωμένη λύση για το ελληνικό χρέος στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου.
Περισσότερο ορατό είναι έτσι πλέον το σενάριο ότι το «πακέτο» ρύθμισης του χρέους δεν αλλάζει, το ΔΝΤ θα μπει στο πρόγραμμα χωρίς να δώσει στην αρχή λεφτά ενώ και η συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ απομακρύνεται.
Η λύση αυτή δεν ικανοποιεί καθόλου την Αθήνα, αφού δεν δίνεται έτσι σήμα ότι η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές, με αποτέλεσμα να βυθίζεται η χώρα περισσότερο στην αβεβαιότητα και την οικονομική ασφυξία.
Αυτό που μένει είναι η έγκριση της δόσης που και αυτή έμεινε στον αέρα, προκειμένου τουλάχιστον να ομαλοποιηθεί κάπως το κλίμα, ιδίως μετά τις «βόμβες» Σόιμπλε για την στάση των ελληνικών κυβερνήσεων.
Παρά τα λόγια συμπάθειας προς τον ελληνικό λαό, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε χρεώνει ευθέως τα δεινά που υφίσταται στις ανεπάρκειες της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, στέλνοντας ουσιαστικά και το μήνυμα πως δεν σκοπεύει να επανέλθει με άλλη καλύτερη πρόταση έναντι εκείνης που συζητήθηκε στο Eurogroup της 22ας Μαΐου.
Ακόμη όμως και η συμβιβαστική γαλλική πρόταση για το ελληνικό χρέος, την οποία αποκάλυψε η γερμανική Handelsblatt, αποτελεί ψυχρολουσία για την κυβέρνηση:
Από τη μια λέει πως αν η Αθήνα πέσει μέσα στις προβλέψεις της, για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης 2,4% ετησίως και πρωτογενή πλεονάσματα 4% επί 5 χρόνια, τότε δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση και θα πληρώνει κανονικά τα χρέη της.
Από την άλλη αν η κατάσταση στην οικονομία εξελιχθεί χειρότερα, θα προβλέπεται από τώρα η δέσμευση των ευρωπαίων δανειστών για επιμήκυνση των πληρωμών για το χρέος.
Στην κυβέρνηση προσδοκούν πάντως, άγνωστο γιατί, μια βελτιωμένη πρόταση Μακρόν.
Μέσα σε δύο εβδομάδες η κυβέρνηση έχει ενώπιόν της αρκετές μάχες:
Την Τρίτη 6 Ιουνίου θα γίνει τηλεδιάσκεψη του EuroWorking Group όπου θα πρέπει να επικυρωθεί ότι η αξιολόγηση έκλεισε και η δόση έρχεται.
Στις 8 ή στις 9 Ιουνίου συνεδριάζει δια ζώσης το EWG και από την στάση που θα κρατήσουν οι 19 εκπρόσωποι των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης η Ελλάδα θα λάβει το μήνυμα για το αν οι θεσμοί είναι διατεθειμένοι να πάνε παρακάτω από το πλαίσιο ελάφρυνσης του χρέους που συμφωνήθηκε στο Eurogroup τον Μάιο του 2016. Το οποίο όμως, όπως υποστηρίζει το ΔΝΤ, δεν δίνει δραστική λύση στο πρόβλημα αλλά περιορίζεται σε επιμήκυνση δανείων και παράταση των περιόδων χάριτος. Εκεί θα ξεκαθαρίσει οριστικά αν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο για συμφωνία ή, τουλάχιστον, ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η 15η Ιουνίου θα «παιχτούν» τα πάντα για την χώρα: από τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα μέτρα για το χρέος μέχρι την δόση και την συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο μνημόνιο, με ή χωρίς λεφτά.
Για τα πρωτογενή πλεονάσματα, στο Eurogroup της 22ας Μαΐου είχε σχεδόν ξεκαθαρίσει πως η Αθήνα θα πρέπει να επιτυγχάνει 3,5% του ΑΕΠ για την 5ετία 2018-2022. Για την περίοδο 2023 -2060 η Γερμανία να ζητεί πλεονάσματα της τάξης του 2,2 % ετησίως (από 2,6 % που ζητούσε αρχικά). Το ΔΝΤ δεν δέχεται πάνω από 1,5% του ΑΕΠ, εκτιμώντας ότι ο στόχος για τη βιωσιμότητα του χρέους θα καταστεί μη εφικτός.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η απαίτηση για πλεονάσματα να συνοδευτεί από μια απλή δήλωση στήριξης της Ελλάδας «αν χρειαστεί» από τους Ευρωπαίους. Δηλαδή να μην συμφωνηθεί ξεκάθαρα από τώρα πόσα χρόνια επιμήκυνσης θα δοθούν για την αποπληρωμή των δανείων και πόσο θα αυξηθεί η περίοδος χάριτος για την καταβολή των τόκων. Ωστόσο στο τραπέζι του Eurogroup βρίσκεται ήδη η πρόταση του ESM για 15ετή επιμήκυνση κάποιων δανείων της ευρωζώνης, κάτι πάντως που κρίθηκε ανεπαρκές από το ΔΝΤ. Έτσι, και αν ακόμα συμμετάσχει, δεν θα δώσει χρήματα παρά στο τέλος του προγράμματος το 2018, όταν επανέλθει το ζήτημα όπως συμφωνήθηκε στο Eurogroup του Μαΐου του 2016.
Αν πάλι όλα πάνε στραβά, η κυβέρνηση προσβλέπει και στην Πέμπτη 22 Ιουνίου, όταν θα διεξαχθεί η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Ακόμη όμως και αν όμως το ελληνικό ζήτημα συζητηθεί σε επίπεδο Συνόδου Κορυφής, δύσκολα θα βρεθεί πολιτική λύση, όπως έχει δείξει η έως τώρα εμπειρία πάντως αφού και σε ακόμα πιο κρίσιμες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα, το 2015 οι αποφάσεις παραπέμπονταν και πάλι πάντα στο Eurogroup.
Να πανε στα τσακιδια τα συριζοσκουλικια