Πώς τη βόλεψε είδες πάλι τη δουλειά ο αθεόφοβος και από απλός θεατής του τελικού γύρισε πάνω του τους προβολείς και τον φωτίζει ολάκαιρο το ενδιαφέρον της ποδοσφαιρικής υφηλίου, περνώντας στη σκοτεινή πλευρά της υδρογείου το μεγάλο κατόρθωμα της Ρεάλ και κάθε τι συνέθεσε την ιστορική σελίδα της νύχτας στο Κίεβο!
‘Δεν έχει το Θεό του ο μπαγάσας! Αυτός ο ξιπασμένος τύπος, που όσο αντιπαθητικός καταντάει στο ευρύ κοινό με την «ψηλομυτιά» με τον χαρακτηρίζει, τόσο σπουδαίος, ανυπέρβλητος ποδοσφαιριστής είναι! Μια σύγχρονη παιχτούρα όχι από τις λίγες, αλλά από τις σπάνιες!’
Δεν είμαι από εκείνους που τους αρέσουν οι γλυκανάλατοι. Εκείνοι που περνάνε απαρατήρητοι για την κοινή γνώμη κι ας το ξέρουν το τόπι. Τους γουστάρω τους θρασείς. Θεωρώ πως από μικρός ο παίκτης αν δεν βράζει το αίμα του, αν δεν είναι εγωίσταρος τυπάς, αν δεν διαθέτει κατά το κοινώς λεγόμενο «ποδοσφαιρική αλητεία», δεν πάει πουθενά. Έχει ημερομηνία λήξης. Θα πιάσει νωρίς ταβάνι στη διαδρομή του.
Νάτος τούτος. Ο CR7. Σε μια βραδιά που δεν του πήγε, που ο πρωταγωνιστής του τελικού, ο MVP της Ρεάλ ήταν άλλος – έστω και αρνητικός – ο Κάριους και το πρόσωπο αναμφίβολα των Μερένγκες, ο Μπέιλ, μαζί με τον Ζιντάν που τον έβαλε αλλαγή, τροποποιώντας το σύστημα του σε 4-3-3, στο 1-1, όχι με αέρα κάποιου γκολ, το ‘φερε από δω το ‘φερε από κει, με τη δήλωση του ασχολείται όλος ο κόσμος.
Άνω κάτω την έκανε την ποδόσφαιρο-κουβέντα και άντε τώρα να το πιάσεις από την αρχή να το ξετυλίξεις το κουβάρι του τελικού.
‘Σε πείσμα όμως του αντιπαθητικού υπέρ-star του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, θέλω να εστιάσουμε σε μερικά πραγματάκια που ομορφαίνουν το άθλημα γιατί αποδείχθηκε πόσο απρόβλεπτο είναι πάντα!’
Σαν αυτή, καμιά
Το μόνο που πιστοποιήθηκε με… ISO 2018 και 13 κούπες δόξας Πρωταθλητριών στη μαδριλένικη τροπαιοθήκη είναι γιατί η Ρεάλ είναι η βασίλισσα της Ευρώπης!
Γιατί, όσο απωθητική είναι για τον μισό ποδοσφαιρικό πλανήτη, τόσο λατρεύεται από τον υπόλοιπο για το μεγαλείο της. Ποτέ μου δεν τον συμπάθησα αυτό το σύλλογο αλλά πάντα τον παραδεχόμουν ως τεράστιο.
Τώρα τον αποδέχομαι και συμβιβάζομαι, ομολογώ, ότι δεν έχει ταίρι. Δεν έχει ανταγωνισμό!
‘Η Λίβερπουλ το Σάββατο, η Μπαρτσελόνα παραδοσιακά στην Ισπανία, η Μαν. Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν, παλιότερα η Μίλαν, η Ίντερ, ο Άγιαξ, πολύ μεγάλα μεγέθη ομάδων, αλλά καμιά τους σαν τη βασίλισσα Ρεάλ.
Αυτή, η… Ελισάβετ και τριγύρω της, οι πριγκίπισσες και οι πρίγκιπες, ο Χάρι και η Μέγκαν, ο Ουίλιαμ με την Κέιτ.’
Η… Πίπα και οι άλλες, από κάτω της. Πάνω, κορυφή, μοναχή της, η… Ελισάβετ Ρεάλ!
Κατά τα λοιπά, το τεφτέρι του τελικού του Champions League κάργαρε από σημειώσεις για τους αστάθμητους παράγοντες που τον έκριναν.
Αρχίζω από τον τραυματισμό του Σαλάχ. Είμαι Λίβερπουλ, δεν το έχω κρύψει, αντικειμενικά όμως, θα είχαμε δει άλλο ματς χωρίς την πρόωρη αποχώρηση του Αιγύπτιου classy scorer από το γήπεδο. Είναι σαν να μην αγωνιζόταν ουσιαστικά καθόλου από την άλλη μεριά ο Ρονάλντο. Τι να λέμε!
Πάμε στον Κάριους και στα παιδαριώδη λάθη του. Ή μάλλον στην άτυχη στιγμή του τρίτου γκολ, γιατί το γελοιωδέστατο σφάλμα, η γκάφα ΟΛΩΝ των τελικών, όχι της βραδιάς ή της χρονιάς, ήταν η… πασούλα στον Μπενζεμά. Που, εδώ που τα λέμε, αν συνέβαινε στα… πέριξ μας, θα είχε βουίξει ο τόπος ότι ο γκολκίπερ ήταν «πιασμένος». Από… αρθριτικά.
Και για να μην αδικήσω στη φάση του 1-0 τον σκόρερ, θα τονίσω ότι το 50% του τέρματος του ανήκει, καθώς χάρη στην οξυδέρκεια του αντιλήφθηκε έγκαιρα την «πατάτα» που ετοιμάστηκε και έκανε ο τερματοφύλακας της Λίβερπουλ.
Ο Γάλλος λοιπόν, μαζί με τον Ουαλό, τον Γκάρεθ Μπέιλ, οι δύο πιο αμφιλεγόμενοι παίκτες της σεζόν στο «Μπερναμπέου» ήταν αυτοί που έφεραν τα πάνω κάτω στον τελικό, γυάλισαν το στέμμα και το ξαναφόρεσαν στο κεφάλι της ομάδας τους. Αυτοί τη δόξασαν στο Κίεβο.
Η αλλαγή του Μπέιλ που εμπνεύσθηκε ο Ζιζού και σε… μια εκατοστή δευτερόλεπτα από την είσοδο του στον αγωνιστικό χώρο έβαλε αυτό το απίθανο ψαλιδάκι. Και σκοράρει με το που μπαίνει και με τρόπο που θα θυμόμαστε μια ζωή. Γιατί είναι και θα μείνει στο Top 5 το πολύ, εις την αιωνιότητα!
«Μάτι» ο Ζιντάν, εντάξει. Ωστόσο και πόση τύχη να χρειάζεσαι για να σου πάει έτσι το έργο. Τι όνειρο είδες βρε θηρίο!
Θέλετε και άλλους ασύμμετρους παράγοντες; Το δοκάρι του Μανέ; Θα πείτε, ναι ΟΚ όμως είχε και δοκάρι ο Ίσκο με τον Κάριους εξουδετερωμένο. Σύμφωνοι κι αυτό δεν παραγράφεται.
Όμως είναι και τα χρονικά σημεία που συμβαίνει κάτι. Του Μανέ στη ρίζα ήταν στο 2-1 της Ρεάλ και ένα δεύτερο come back στο παιχνίδι συχνά δίνει όλη την ψυχολογία για τη συνέχεια στην πλευρά που ισοφαρίζει και επιστρέφει ξανά…
‘Γι’ αυτό επιμένω ότι οι καθοριστικοί παράγοντες που έδωσαν το Κύπελλο στη Ρεάλ ήταν μη προβλέψιμοι. Αθέατοι προτού γίνει η σέντρα.’
Έγινα όλα μαζί σε ένα ημίχρονο (γιατί το α’ δεν βλεπόταν για τελικό) και σε συνδυασμό με την εμπειρία των Μαδριλένων στο να κατακτούν τίτλους, τους έδωσε ακόμα έναν.
Τόσο απλά. Γιατί απλό είναι το ποδόσφαιρο όταν το ξέρεις και δεν φοράς παρωπίδες.
sportdog.gr
Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΡΑΜΟΣ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ… ΤΕΤΟΙΟΣ ΠΑΙΧΤΗΣ ΔΕ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΊΞΕΙ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΆΛ… ΤΕΛΟΣ