Eίμαι σίγουρος πως ψαρώσατε από τον τίτλο και πως περιμένετε να γράψω δέκα λόγους που η ομάδα μου θα τα σαρώσει όλα. Για τέτοιο με έχετε. Να κάθομαι να μετράω μέχρι το δέκα, για να σας ψήσω πως εμείς θα είμαστε οι σφίχτες. Αμ δε…
Απλά προσπάθησα να μπω στη ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που έγραψε τους δώδεκα λόγους που πρέπει να είμαστε με τον Κυριάκο. Το σκεπτικό στην αναζήτηση αυτή, είναι το ίδιο με τους δέκα λόγους που θα έπρεπε να βρω σε ένα αντίστοιχο θέμα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ξεκινάς με αέρα την επιχειρηματολογία σου και κάπου στο οκτώ έχεις σφίξει. Ιδρώνεις ρε φίλε, αφού κατανοείς πως δεν βγαίνει το δέκα. Θα γράψεις μαλακία αλλά το παλεύεις να είναι η μικρότερη δυνατή.
Ο τύπος που έγραψε για τους δώδεκα λόγους που πρέπει να είμαστε με τον Κυριάκο, πήγε να κάνει και την υπέρβαση. Άφησε πίσω το δέκα που από μόνο του είναι κάτι τραβηγμένο ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση και έπιασε το δώδεκα. Ποιο δώδεκα βρε αγόρι μου.
Όταν έβαλε τον τίτλο, πίστεψε στον εαυτό του. Όμως φαίνεται από αυτό που ανέβηκε πως από το επτά αρχίζει και ιδρώνει. «Είναι υπεύθυνος και μετριοπαθής» γράφει ο Θεός. Αλλά έχοντας καλή διάθεση απέναντι στον ηγέτη της ΝΔ, το καταπίνουμε και προχωράμε.
Στο οκτώ βρίσκουμε το «είναι αξιόπιστος». Ούτε αυτός που το γράφει το πιστεύει αλλά σου λέει δουλειά κάνουμε, ας πάει στην ευχή της Παναγιάς.
Στο εννέα φαίνεται η αμηχανία. Σκέφτεται «Πως θα φτάσω μέχρι το δώδεκα ρε πούστη μου»; Και πετάει το «Είναι ευαίσθητος, καταλαβαίνει τον μέσο Έλληνα». Πάλι καλά που δεν έβαλε το «για να φανταστείτε έκλαιγε με τη Σελήνη στη Λάμψη».
Μετά από πολύωρα μίτινγκ βρέθηκε το δέκα. Έχει κάνει πράξη το άνοιγμα στη κοινωνία. Η μέρα που αυτοκτόνησε το κλισέ. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας. Φτάσαμε στο έντεκα. «Αναβαθμίζει το διεθνές κύρος της Ελλάδας». Ίδρωσαν σε αυτή τη φάση. Είχε ξοδευτεί τόση ενέργεια που σου λέει, ποιος το γαμεί το δώδεκα.
Η ιστορία κατέγραψε πως οι δώδεκα λόγοι που πρέπει να είμαστε με τον Κυριάκο, ήταν έντεκα. Και είμαι σίγουρος πως όταν τελείωσε το μίτινγκ υπήρχε και χειροκρότημα. Τους καταλαβαίνω. Όταν πιο μικρός έκανα εκείνα τα ωραία θέματα με τους δέκα λόγους που ο ΠΑΟΚ πχ θα πρωταγωνιστήσει, στο οκτώ πάθενα αμόκ. Είχα προχωρήσει και έβλεπα το αδιέξοδο. Όμως επειδή είμαι ο μέσος Έλληνας, ο Κυριάκος και το επιτελείο του μπορούν να καταλάβουν πως εκείνη την στιγμή ήταν για εμένα πιο εύκολο να σπάσω το κεφάλι μου να βρω άλλους δύο λόγους, παρά να αλλάξω τον τίτλο και να το κάνω «Οι οκτώ λόγοι που θα πρωταγωνιστήσει ο ΠΑΟΚ». Άμα δεν είναι διψήφιο δεν πείθεις φίλε. Ξεκάθαρα πράγματα.
Κάπου είδα πως ο Κάριους έπαιζε με διάσειση. Και ξαφνικά τα ελληνικά σόσιαλ μίντια πήραν φωτιά. Εννοείται για τον αλήτη τον Σέρχιο Ράμος που αφού σκότωσε τον Σαλάχ, πήγε να σκοτώσει και το τρυφερό αγόρι από τα βάθη της κοιλάδας του Ρουρ. (Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτή η κοιλάδα, αλλά κάπου το έχω δει γραμμένο. Από εκεί θα είναι λογικά).
Ας δούμε λίγο τα συμπτώματα της διάσεισης.
Τα πιο κοινά σημάδια και συμπτώματα μιας διάσεισης είναι:
Απώλεια συνείδησης μετά από οποιοδήποτε τραύμα στο κεφάλι
Σύγχυση
Πονοκέφαλος
Ναυτία ή έμετος
Θολή όραση
Απώλεια της βραχυπρόθεσμης μνήμης (ο ασθενής δεν μπορεί να θυμηθεί τον τρόπο που χτύπησε καθώς και τα γεγονότα πριν ή μετά τον τραυματισμό του)
Επιμονή και επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά (ο ασθενής επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, παρά το γεγονός ότι πήρε την απάντηση που αναζητούσε. Για παράδειγμα, μπορεί να ρωτάει συνέχεια “Έπαθα κάποιο ατύχημα;”)
Στο ελληνικά σόσιαλ μίντια είναι δολοφόνος ο Ράμος και όχι ζώον κάποιος που έχει έστω μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα και δεν φωνάζει τον γιατρό της ομάδας του να του πει πως κάτι δεν πάει καλά.
Παράλληλα, την ώρα που οι κατάρες για τον Ράμος πηγαίνουν και έρχονται, αυτός ξεκάθαρα επηρεασμένος τα έχει ματώσει μην μπορώντας να ξεπεράσει τον δημόσιο χλευασμό των Ελλήνων προς το πρόσωπό του.
Στη ποδοσφαιρομάνα Ελλάδα, είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε την ιδέα του Γιώργου Βασιλειάδη για πρωτάθλημα είκοσι ομάδων. Ευτυχώς γιατί χωρίς Χανιά και Κέρκυρα δεν είχαμε μισό τουριστικό ταξίδι. Επίσης, θα έχουμε Κατσουράνη στη Σούπερ Λίγκα, ενώ μία έκκληση της τελευταίας στιγμή, αν είναι εφικτό, να μπει και η Μύκονος στην εικοσάδα γιατί θέλω να κάνω ένα τσεκ ιν από το Νάμος, μιας και ως φτωχαδάκια δεν έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε αλλιώς.
Βασικά θέλω να βγάλω μία φωτό που θα ανεμίζουν οι κουρτίνες στην σκηνή – ξαπλώστρα και θα ατενίζω το Αιγαίο με την κοιλούμπα μου να έρχεται σε αντίθεση με το όλο περιβάλλον. Να τσαλακώσω λίγο το προφίλ της Μυκόνου ρε αδερφέ.
Όσο για το πώς θα καλύψουμε τα λεφτά που θα τραβηχτούν από το ταμείο της ΕΡΤ, κάτι που επιβάλλει η κομισιόν, θα πούμε στους εταίρους πως «we cant leave without footballmother Patra and without brother Katsouranis. And we need two islands because the football players don’t take money but our balls, let them do a bathroom». Σε μετάφραση ΣΥΡΙΖΑ «Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την ποδοσφαιρομάνα Πάτρα και τον αδερφό Κατσουράνη. Και χρειαζόμαστε δύο νησιά γιατί οι ποδοσφαιριστές παίρνουν που παίρνουν τα @@ μας, ας κάνουν κανένα μπάνιο».
Που να του εξηγήσεις του ξένου πως με τη μαλακία που έγινε φέτος, τα μόνα ταξίδια που έχουμε είναι σε Τρίπολη που έχει πλατεία με τέσσερα περίπτερα στις τέσσερις γωνίες της, στο Αγρίνιο που αξιοθέατο είναι τα αρνίσια παϊδάκια στο Τζάκι, στη Λειβαδιά που αν θέλεις να κατουρήσεις πας στο νεκροταφείο απέναντι ή κάτω από τις κερκίδες ελπίζοντας πως κάποιος δεν έχει χέσει και ευτυχώς ανέβηκαν τα αδέρφια μας του ΟΦΗ και παρακαλάμε να πέσουμε στον ίδιο όμιλο και στο κύπελλο για να κάνουμε δύο ταξίδια κανονικά.
Και κάπου εδώ, πέρασε η ώρα και πάω να δω κανά πλαστικό βυζάκι…
Σταύρος Κόλκας/sdna
