Είναι άγριο, πρωτόγονο και καταπληκτικό. Το πιο σκληρό άθλημα στον κόσμο, ο πρόγονος του ποδοσφαίρου αναβιώνει κάθε καλοκαίρι στη Φλωρεντία.
Το θρυλικό Calcio Storico έλαβε για ακόμη μια φορά χώρα, το Σάββατο 10 Ιουνίου, στη Φλωρεντία. Πρόκειται για τη αναβίωση της πρώιμης μορφής του ιταλικού ποδοσφαίρου που έρχεται από τα βάθη του 16ου αιώνα και οι τέσσερις ομάδες που αγωνίζονται προσφέρουν στους χιλιάδες θεατές ένα απίστευτο και αιματηρό θέαμα καθώς το άθλημα είναι ένας συνδυασμός μεταξύ ράγκμπι, ποδοσφαίρου, πυγμαχίας και πάλης.
Κανείς από τους αθλητές δεν βγαίνει αλώβητος από την αρένα. Οι 27 αθλητές από την κάθε ομάδα ματώνουν.
Το Σάββατο αγωνίστηκαν οι Santa Croce (οι μπλε), οι Santa Maria Novella (κόκκινοι), οι Santo Spirito (άσπροι), και οι San Giovanni (πράσινοι).
Στον αγώνα επιτρέπονται οι γροθιές, οι κλωτσιές, το κεφαλοκλείδωμα, οι αγκωνιές, σχεδόν τα πάντα εκτός από τις κλωτσιές στο κεφάλι.
Οι κανόνες του παιχνιδιού για πρώτη φορά θεσπίσθηκαν και δημοσιεύθηκαν το 1580. Στο αγώνισμα συμμετείχαν ευγενείς και η διάρκεια του ήταν και εξακολουθεί να είναι 50 λεπτά. Το δε έπαθλο για τον νικητή είναι ένα μοσχαράκι!
Όσοι χάσατε τον αγώνα μην απογοητεύεστε καθώς ο τελικό θα διεξαχθεί στις 24 Ιουνίου την ημέρα του Σαν Τζοβάνι (San Giovanni- του Αγίου Ιώαννη του Βαπτιστή) του προστάτη της Φλωρεντίας. Τα εισιτήρια κοστίζουν μεταξύ 20 και 80 ευρώ.
Σε ένα ήσυχο καμποχώρι της μάνας Θεσσαλίας πριν 20 χρόνια είχε έρθει η συνδρομητική τηλεόραση.Εκεί εκτός από μότο κρος,ποδόσφαιρα,nba,μπέιζμπολ και χόκεϋ,βλέπαμε και αμέρικαν φούτμπολ,στο καφενείο του χωριού μαζί με τους αγρότες.Αμούστακα παληκάρια ακόμα,εκτός από το Λία,αποφασίσαμε να διοργανώσουμε ένα τοπικό φιλικό αγώνα ράγμπυ με το διπλανό χωριό,που σε κάποιο πανηγύρι του Αγίου Νεκταρίου,ανακαλύψαμε ότι μοιραζότανε το ίδιο πάθος.Φωνάξαμε το κάμεραμαν από το κεφαλοχώρι,που κάλυπτε βαπτίσεις και γάμοι,και είπε ότι θα μας την κάνει τζάπα τη δουλειά.Φτιάξαμε μπλουζάκια αντίγραφα και βάλαμε και χορηγό,το ένα χωριό την ψησταριά και το άλλο κάτι που είχανε με αγροτικά φάρμακα και λιπάσματα.Τους κανόνες τους ξέραμε,βάλαμε διαιτητή το δάσκαλο και επόπτη τον καντηλανάφτη και ξεκινήσαμε.Τι το θέλαμε;Συνηθισμένοι από το ποδόσφαιρο και να ζητάμε συνέχεια φάουλ έπεφταν σαν τα κουνούπια κάτω και ζήταγαν πέναλτυ και αράουτ.Άλλος ζήταγε κόρνερ,άλλος έπεφτε σαν το γελάδι πάνω στους πιο μικρόσωμους,γενικά τελικά κανένας δεν ήξερε τους κανόνες.Σπασμένα δόντια και κλάματα,κουρελιασμένα ρούχα,αίματα,λάσπες,κακός χαμός.Γρήγορα τα αίματα άναψαν και το φιλικό ματσάκι μετατράπηκε σε κανονικό ξύλο ανάμεσα στα δύο χωριά.Βάλαμε και ένα γκολ με μακρινό σουτ και εκεί ήταν που η κατάσταση ξέφυγε εντελώς.Τον πιάσανε οι άλλοι το δάσκαλο και που σε πονεί και που σε σφάζει,τον κάμανε τ’αλατιού.Ο καντηλανάφτης ο πονηρός έκοψε λάσπη από νωρίς και δεν είχαμε και επόπτη γραμμών να παίξουμε.Μέχρι και στον κάμεραμαν την πέσαμε,που πήγε να μας χωρίσει,και του σπάσαμε την κάμερα πάνω στο καπό του αυτοκινήτου.Και τελικά ήρθε ο παπάς,που έψαχνε τον καντηλανάφτη γιατί άργησε στη λειτουργία,και κατάφερε να μας χωρίσει μετά από πολύ κόπο.Μετά μας έβγαλαν οι γονείς μας αναμνηστικές και ήμασταν λες και γυρίσαμε από τον πόλεμο.Τη φωτογραφία αυτή την ασπρόμαυρη την έχω κάνει κορνίζα και την κοιτάω και θυμάμαι αυτές τις στιγμές με νοσταλγία,που νικήσαμε με ένα γκολ.Κάποιος λένε πήρε την κασσέτα από τη σπασμένη κάμερα και μετά από χρόνια την έκοψε σε DVD και την ανέβασε στο youtube.Αμα βρω το λινκ θα σας το στείλω.Ευχαριστώ που με αφήσατε να μοιραστώ αυτή την ιστορία για το πιο σκληρό άθλημα στον κόσμο μαζί σας.