Από τα αρχαία χρόνια η προστασία του θώρακα του κάθε μαχητή, ήταν προτεραιότητα και ο «χαλύβδινος Θώρακας», βασικό και απαραίτητο κομμάτι εξοπλισμού του κάθε στρατιώτη για την προστασία του.
Έτσι λοιπόν, αυτός ο εξοπλισμός που λέγεται πλέον αλεξίσφαιρο, είναι η εξέλιξη της πανοπλίας…
Τα αλεξίσφαιρα γιλέκα, αποτελούν απαραίτητο εξοπλισμό για αυτούς που πρόκειται να «αντιμετωπίσουν» κάποιον πυροβολισμό και όχι μόνο.
Λέγοντας «και όχι μόνο», εννοούμε πως το αλεξίσφαιρο γιλέκο μπορεί να προστατέψει και από θραύσματα χειροβομβίδας!
Τα σύγχρονα αλεξίσφαιρα γιλέκα, είναι φτιαγμένα από ένα υλικό που ονομάζεται κέβλαρ.
Αυτό το υλικό είναι ελαστικό σαν το βαμβάκι και 5 φορές πιο ισχυρό και ανθεκτικό από το ατσάλι! Εάν λοιπόν κάποιος καταφέρει και κόψει ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, θα δει ότι αποτελείται από πάρα πολλές στρώσεις αυτού του υλικού.
Ο λόγος που η πλέξη αυτού του υλικού είναι «σταυρωτή», είναι γιατί σκοπός του είναι να απορροφήσει την κινητική ενέργεια της βολίδας ομαλά, να τη συγκρατήσει(όπως τα ψάρια στα δίχτυα) και να την διασκορπίσει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιφάνεια!
Όταν δηλαδή μια σφαίρα χτυπήσει επάνω του, τότε δεν καταφέρνει να το τρυπήσει και να μας διαπεράσει. Αντιθέτως, προσκρούει επάνω του και πιέζει μεγάλη επιφάνεια του γιλέκου, στο σώμα μας, με αποτέλεσμα απλά να τραυματιστεί μία επιφάνεια του σώματός μας (αυτή στην οποία “ακούμπησε” το γιλέκο με δύναμη).
Φυσικά, ο τραυματισμός αυτός, καμία σχέση δεν έχει με τον τραυματισμό που θα προκαλούσε αν έμπαινε μέσα μας η σφαίρα και μας διαπερνούσε…
Για να το καταλάβετε ακόμα καλύτερα, φανταστείτε το εξής: έστω ότι έχουμε γυμνό χέρι και ακουμπάμε τη μύτη του μολυβιού επάνω στο χέρι μας. Αυτό θα μας “τσιμπήσει”.
Αν όμως φορέσουμε ένα μπουφανάκι και κάνουμε το ίδιο, τότε δεν θα καταλάβουμε τίποτα!
Να αναφέρουμε επίσης ότι τα κράνη του Ελληνικού Στρατού, είναι και αυτά φτιαγμένα από υλικό κέβλαρ.
Βέβαια, υπάρχει σε πειραματικό στάδιο ακόμα, ένα υλικό το οποίο δεν έχουν ανακοινώσει οι επιστήμονες: το αποκαλούν «Βιοατσάλι».
Είναι 4 φορές πιο ισχυρό από το κέβλαρ και μιμείται, όσον αφορά την πλέξη και την δύναμη του, τον ιστό της αράχνης.
