Ο Πρόεδρος της Ιταλίας Σέρτζιο Ματαρέλα απέρριψε τον ευρωσκεπτικιστή και υπέρμαχο της εξόδου από το ευρώ οικονομολόγο Πάολο Σαβόνα για τη θέση του Υπουργού Οικονομικών, πράγμα που ώθησε τον πρωθυπουργό Τζουζέπε Κόντε να παραιτηθεί. Εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δόθηκε στον επίσης οικομολόγο και πρώην υπάλληλο του ΔΝΤ Κάρλο Κοταρέλλι ο οποίος αναμένεται να ζητήσει ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης για την έγκριση του νέου προϋπολογισμού. Αν δεν εξασφαλίσει την πλειοψηφία η χώρα θα αναγκαστεί να ξαναπάει σε εκλογές μετά το καλοκαίρι.
Στο μεταξύ έχει ξεσπάσει θύελλα αντιδράσεων στο Βορρά. Οι δήμαρχοι της Λομβαρδίας απέσυραν τις φωτογραφίες του προέδρου Ματαρέλα και στο Τορίνο πλήθος συγκεντρωμένων φώναζαν για σκάνδαλο και πραξικόπημα από μεριάς των τεχνοκρατών της ΕΕ που ακυρώνει τη βούληση του Ιταλικού λαού. Κάποιοι μάλιστα έκαναν λόγο για ανάγκη ακραίων αντίμετρων, όπως πχ την επέμβαση του στρατού. Την ίδια στιγμή εμφανίστηκαν και στα κοινωνικά μέσα πλήθος έντονων αντιδράσεων, ύβρεων και απειλών εναντίον του Προέδρου με αποκορύφωμα την υπενθύμιση από κάποιους της δολοφονίας του αδερφού του από τη μαφία το 1980.
Ταυτόχρονα έχει επέλθει χάος και στην οικονομία με ραγδαία άνοδο των spreads και κατακόρυφη πτώση του χρηματιστηρίου μέχρι και 20 μονάδες με ταυτόχρονο μηδενισμό των κερδών του τρέχοντος έτους.
Σύμφωνα με το Ιταλικό Σύνταγμα ο Πρόεδρος έχει το δικαίωμα ορισμού μελών της κυβέρνησης και δεν αναφέρεται πουθενά ότι ο πρωθυπουργός έχει το δικαίωμα να του επιβάλει τη γνώμη του. Όλες αυτές οι αρμοδιότητες δόθηκαν πολύ καιρό πριν σκόπιμα στον Πρόεδρο για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον ως ανάχωμα στο ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κομμουνιστικής κυβέρνησης η οποία θεωρούνταν πολύ πιθανή μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και δεύτερον για την αντιμετώπιση καταστάσεων ακυβερνησίας οι οποίες δεν είναι καθόλου σπάνιες στη μεταπολεμική Ιταλία η οποία έχει να επιδείξει τις πιο βραχύβιες κυβερνήσεις πανευρωπαϊκά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε παρόμοιες διενέξεις με αφορμή την επιλογή υπουργών. Συνέβη τόσο μεταξύ Μπερλουσκόνι και των προέδρων Σκαλφάρο και Τσιάμπι, όσο και μεταξύ Ρέντσι και Ναπολιτάνο. Ούτε είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για πρόταση μομφής εναντίον προέδρου, ιδέα που εκφράστηκε πρόσφατα από τον ηγέτη των 5 αστέρων Λουίτζι ντι Μάιο. Ποτέ όμως δεν υπερψηφίστηκε από τη βουλή ή τη γερουσία.
Λαμβάνοντας επίσης υπόψη το γεγονός ότι στις περιπτώσεις διαφωνίας μεταξύ προέδρων και πρωθυπουργών το θέμα αντιμετωπιζόταν με μια απλή αντικατάσταση των αμφισβητούμενων προσώπων με άλλα κοινής αποδοχής καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όλη αυτή η ένταση είναι πρωτοφανής και θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Μάλλον δεν είναι τυχαίο το ότι τελικά παρά τη συνέχεια των διαμαρτυριών και την εξαγγελία διαδηλώσεων η ιδέα της πρότασης μομφής φαίνεται να μην τυγχάνει της υποστήριξης της Λέγκας του Βορρά και των ακροδεξιών Αδελφών της Ιταλίας. Σημειωτέον ότι η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι και το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα υπερασπίστηκαν την επιλογή του προέδρου.
