Μια ερώτηση του Δημήτρη Ουγγαρέζου στον Λάμπρο Κωνσταντάρα ήταν αρκετή για να ξεκινήσει ο …καβγάς.
«Εσύ είπες στον Βλαχογιάννη να μην φέρω τον σκύλο στο meeting; Λογαριασμό θα σου δώσω αν θα φέρω τον σκύλο ή δεν θα τον φέρω;»
«Την άλλη φορά μου έφαγε την τσάντα.»
«Και τι έγινε δεν έχεις άλλη τσάντα να φέρεις;»
«Άκου, ήθελα να σου το πω αυτό για να τελειώνουμε, ό,τι θέλεις, θα το λες σε εμένα.»
«Αυτός ήταν εκείνη την ώρα μπροστά μου, σε εκείνον θα το πω. Αφού δεν ήσουν εκεί…» έλεγαν Λάμπρος και Δημήτρης υψώνοντας τον τόνο της φωνής τους και φέρνοντας σε αμηχανία τη Μαρία Μπεκατώρου που κοιτούσε απορημένη τον Χρήστο Νέζο και ρωτούσε: «Παιδιά τι έγινε; Τι είναι αυτά τα πράγματα; Γιατί δεν είμαστε ήρεμοι; Τι έπαθες παιδάκι μου;»
Όμως ο …καβγάς συνέχιζε με τον Δημήτρη Ουγγαρέζο να κλωτσάει ακόμα και την καρέκλα στο πλατό και τις …παράξενες κατηγορίες να κάνουν πινγκ πονγκ…
«Μη γελάς. Φτάνει αυτό το πράγμα με τον Λάμπρο!»
«Δεν είσαι μόνος σου, ρώτα έναν άνθρωπο τον ενοχλεί ή δεν τον ενοχλεί; Δεν συνυπάρχουμε όλοι εδώ πέρα.»
«Δεν ρωτάει κανέναν. Ενοχλείται, δεν ενοχλείται».
Όλη αυτή η κουβέντα όμως και οι φωνές, δεν ήταν παρά ένα καλοστημένο πρωταπριλιάτικο αστείο στην Μαρία Μπεκατώρου λίγο πριν ξεκινήσει η εκπομπή…
Για πολλά χρόνια, το πολιτικό σύστημα για να μπορέσει να κάνει τις διάφορες βρωμοδουλειές του αλλά και για να μπορεί να διατηρείται στην εξουσία , έφερε στην επιφάνεια όλα τα κατακάθια της κοινωνίας.
Σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν κοινωνικά στρώματα με αρρωστημένη και ποταπή ιδιοσυγκρασία. Για αυτό και κάθε συνετό πολιτικό σύστημα φτιάχνει θεσμούς αλλά και το κατάλληλο κοινωνικό κλίμα, έτσι ώστε αυτά τα στρώματα να μην έχουν την δυνατότητα να ανελιχθούν, να αποκτήσουν δικαιώματα, να απαιτήσουν συμμετοχή στα κοινά.
Και για να γίνουμε ακόμη πιο ξεκάθαροι, να περιγράψουμε τις ιδιότητες αυτών των κοινωνικών ομάδων : άτομα με χαμηλό νοητικό επίπεδο αλλά με ενστικτώδη πονηριά, άτομα με διαφόρων ειδών ψυχοπάθειες και νευρώσεις καθώς και με σεξουαλικές ανωμαλίες πάσης φύσεως, άτομα με κυνισμό και με βασικό ενδιαφέρον την απόκτηση υλικών αγαθών, άτομα ακόμη και με πανεπιστημιακή εκπαίδευση, αλλά χαμηλού πνευματικού επιπέδου, μέχρι και κοινοί εγκληματίες.
Αυτές τις ομάδες λοιπόν το Ελληνικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα τις προώθησε , τους έδωσε φωνή, τις τοποθέτησε σε διάφορες θέσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τις έβαλε ακόμη και μέσα στα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια, δημιούργησε αστικά στρώματα αποτελούμενα από στοιχεία, που σε παλαιότερες εποχές βρίσκονταν απομονωμένα στο περιθώριο της κοινωνίας. Έφερε στην επιφάνεια όλο τον βούρκο που υπάρχει μέσα στους οχετούς κάθε πολιτείας. Έτσι , οι κανονικοί άνθρωποι, όταν είδαν αυτήν την επέλαση των Ζόμπι, σίγησαν , απομονώθηκαν, κρύφτηκαν. Αλλά ακόμη και μέσα στα σπίτια τους, δεν βρήκαν ησυχία. Δέχονταν καθημερινές επισκέψεις, μέσω των τηλεοπτικών καναλιών, από διάφορα ψυχανώμαλα άτομα. Εάν σε όλα αυτά ,προσθέσουμε και τη γενική επήρεια της αριστερής θολοκουλτούρας, τότε η κατάσταση δεν περιγράφεται. Μία μυρωδιά σήψης από παντού. Στο τέλος, ήλθαν και οι ανθρωποθυσίες (η ‹‹εγκληματικότητα››) : Οι βαρβαρικές ορδές που εισχώρησαν στην Ελλάδα , θυσιάζουν κάθε μήνα μερικούς Έλληνες στο βωμό του μίσους και του ρατσισμού τους που νιώθουν προς εμάς.