Την άνοιξη του 1947 έκανε πρεμιέρα στη Μόσχα ένα περίεργο θεατρικό μιούζικαλ με τίτλο «19-9» και σάρωσε στα εισιτήρια. Ηταν τέτοια η δυναμική του, όση κι εκείνη που δύο χρόνια νωρίτερα είχε προκαλέσει η αληθινή ιστορία που οδήγησε στο ανέβασμα της πρωτότυπης αυτής παράστασης. Ουσιαστικά εξιστορούσε με το πολύ συγκεκριμένο προπαγανδιστικό στιλ της αρχής του «Ψυχρού Πολέμου», τα επιτεύγματα της πρώτης ποδοσφαιρικής περιοδείας ομάδας από τη Σοβιετική Ενωση στην Αγγλία. Ηταν η Ντιναμό Μόσχας, που ταξίδεψε στο Λονδίνο λίγο μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά το έκανε έχοντας μαζί της όχι μόνο ποδοσφαιριστές, μα και κατασκόπους.
Η Ντιναμό που την είχε ιδρύσει το 1897 Ρώσος λάτρης της Μπλάκμπερν και της έδωσε τα ίδια χρώματα, ήταν η μεγάλη πρωταθλήτρια στη λίγκα που στήθηκε στη χώρα μόλις τέσσερις μέρες μετά την ήττα του Χίτλερ. Πήρε τον τίτλο, νικώντας στα 19 από τα 22 παιχνίδια της, για να τερματίσει στο +1 από την επίσης εκπληκτική ΤΣΣΚΑ. Την 1η του Νοέμβρη η αποστολή μπήκε στο αεροπλάνο για το Λονδίνο, με τουλάχιστον έξι απ’ όσους ταξίδεψαν να είναι άνθρωποι του Στάλιν, με σκοπό να πάρουν μία πρώτη εικόνα από κοντά της μεταπολεμικής κατάστασης της αγγλικής πρωτεύουσας κι ό,τι άλλο θα τους ήταν χρήσιμο.
Οι Ρώσοι δεν εμπιστεύονταν τους Αγγλους σε κανένα ζήτημα. Ζήτησαν να τρώνε μόνο στην πρεσβεία τους, ενώ θα υπήρχε και δικός τους διαιτητής σε κάποιο παιχνίδι, με το θέμα των αλλαγών (στη Ρωσία επιτρέπονταν, στην Αγγλία όχι) να αποτελεί μεγάλο σημείο τριβής και να νικούν τελικά εκείνοι. Το πρώτο ματς ήταν κόντρα στην Τσέλσι και το παρακολούθησαν κοντά στους 90.000 λαού. Η Ντιναμό έχασε πέναλτι στο τέλος και το παιχνίδι δεν είχε νικητή (2-2). Ωστόσο, ήταν τόσο εντυπωσιακός ο αγωνιστικός ρυθμός των Σοβιετικών, που την επόμενη μέρα οι εφημερίδες αποθέωσαν τον προπονητή, Μιχάιλ Γιακούσιν, ο οποίος θεωρείται από τους πατέρες του ποδοσφαίρου στην ιστορία της χώρας.
Ακολούθησε το 10-1 επί της Κάρντιφ. Παρά το ότι οι Ουαλοί έπαιζαν στην Γ’ Κατηγορία, οι Ρώσοι πανηγύρισαν τρελά, κάνοντας προπαγάνδα στη λογική ότι οι αντίπαλοί τους το 1927 είχαν πάρει το Κύπελλο κόντρα στην Αρσεναλ. Οι Gunners ήταν οι επόμενοι αντίπαλοι. Μόνο που σε αυτόν τον αγώνα συνέβησαν φοβερές καταστάσεις. Λάτρης των Λονδρέζων ο Γιακούσιν, ήθελε τόσο πολύ να τους αντιμετωπίσει, που είχε δηλώσει ότι: «Το να πας για μπάλα στο Λονδίνο και να μην παίξεις με την Αρσεναλ, είναι σαν να πας στο Κάιρο και να μην δεις τις Πυραμίδες».
Το 4-3 υπέρ της Ντιναμό σκόρπισε τρελό ενθουσιασμό στους νικητές. Μόνο που στο γήπεδο υπήρχε τρελή ομίχλη και όλοι ζητούσαν να διακοπεί. Ο Ρώσος διαιτητής όμως αρνήθηκε. Για 20 λεπτά οι φιλοξενούμενοι εκμεταλλευόμενοι την χαμηλή ορατότητα, έπαιξαν με 12 παίκτες. Για φινάλε υπήρξε το 2-2 με τους Ρέιντζερς στη Γλασκώβη μπροστά σε 100.000 Σκωτσέζους. Στις μέρες μετά τους αγώνες, η αποστολή κυκλοφορούσε στο Λονδίνο, με τους κατασκόπους να συγκεντρώνουν πληροφορίες.
Με την επιστροφή στη Μόσχα τους υποδέχτηκαν ως ήρωες. Ηταν η απόδειξη της ανωτερότητας του κομουνιστικού συστήματος απέναντι στους καπιταλιστές. Αμέσως εκδόθηκε ένα λεύκωμα 90 σελίδων με τα κατορθώματα της ομάδας συνοδευόμενα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Πιο πλούσιο όμως ήταν το υλικό που δεν είδε το φως της δημοσιότητας και γέμισε τους φακέλους της μυστικής υπηρεσίας του Στάλιν. Οσο για το μιούζικαλ που αναφέραμε στο ξεκίνημα, ο τίτλος του ήταν απλά τα γκολ υπέρ και κατά της περιοδείας. Το «19-9» ήταν κάτι τρομερό κόντρα στο αγγλικό ποδόσφαιρο…
Πηγή: gazzetta.gr
