Το πρωϊνο της 19ης Απριλίου του 1991 μία έκρηξη ακούγεται από τη μία άκρη της Πάτρας μέχρι την άλλη.
Κανείς δεν ξέρει τις συμβαίνει. Μόνο όσοι βρίσκονται σε διαμερίσματα στο κέντρο της πόλης βλέπουν ένα πυκνό σύννεφο καπνού να σκεπάζει τον ουρανό.
Ο τότε Νομάρχης Αχαΐας Νίκος Τάγαρης διηγήθηκε πως ενώ βρισκόταν στο γραφείο του στον 5ο όροφο του κτιρίου της οδού Κορίνθου (και Γούναρη) και παραχωρούσε ραδιοφωνική συνέντευξη, ξαφνικά άκουσε την εκκωφαντική έκρηξη και ευθεία μπροστά του είδε ένα πυκνό συννεφο μαύρου καπνού να καλύπτει τα πάντα.
Εκείνο το πρωϊνό της 19ης Απριλίου στην οδό Βότση 14 έμελλε μία ολόκληρη πόλη να ζήσει ίσως τον μαγελύτερο εφιάλτη της, από την ημέρα του πρώτου βομβαρδισμού του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
Την έκρηξη μίας βόμβας που θα σκορπούσε τον θάνατο.
Ένα σχέδιο που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε με απόλυτη ακρίβεια και είχε εκπονηθεί από μία ομάδα Παλαιστινίων παρανοϊκών τρομοκρατών, θα σφράγιζε για χρόνια την ιστορία της Πάτρας και θα λειτουργούσε ως αυτοσχέδιος προπομπός των όσων η Ευρώπη βιώνει σήμερα με τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα και δεκάδες αθώους νεκρούς.
Μόνο που τότε, οι έξι Πατρινοί που σε λίγο θα έπεφταν νεκροί από την παρανοϊκή αυτή ενέργεια, και μαζί τους μία ολόκληρη πόλη, δεν μπορούσαν να διανοηθούν οτι υπάρχουν αρρωστημένα μυαλά και πως 25 χρόνια μετά η Ήπειρος θα ζούσε κάτω από τον φόβο της τυφλής τρομοκρατίας.
Σήμερα 25 χρόνια το σημείο προορισμού της βόμβας, που έσκασε στα χέρια του παλαιστίνιου τρομοκράτη Χασικέχ, στο ασανσέρ της πολυκατοικίας της οδού Βότση 14, είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο οτι προοριζόταν για το κτίριο του Βρετανικού Υποπροξενείου στη συμβολή των οδών Βότση και Όθωνος Αμαλίας.
Ο τρομοκράτης-μεταφορέας, φέρεται να σταμάτησε λίγα μέτρα πιο πριν, με σκοπό να κάνει έναν τελευταίο έλεγχο του εκρηκτικού μηχανισμού. Μπήκε στην πολυκατοικία της Βότση 14, κατευθύνθηκε στο ασανσέρ και άνοιξε το χαρτοκιβώτιο μέσα στο οποίο είχε τοποθετήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό για να κάνει τον τελευταίο έλεγχο. Από πιθανότατα αδέξιο χειρισμό η βόμβα εξερράγη στα χέρια του και σκόρπισε τον θάνατο. Αν η βόμβα είχε τοποθετηθεί στο σημείο που είχε επιλεγεί, δηλαδή κάπου στο Βρετανικό Υποπροξενείο, το κακό θα ήταν το ίδιο, με την μόνη διαφορά οτι θα είχε ξεφύγει από τα δεσμά του θανάτου, ο ίδιος ο τρομοκράτης, που στην κυριολεξία διαμελίστηκε μέσα στο κτίτιο-τάφο ανθρώπων της οδού Βότση 14
Στην ουσία, ο 26χρονος Παλαιστίνιος Ιμπραχήμ Χασικέχ.πυροδότησε αθελά του τον εκρηκτικό μηχανισμό μεγάλης ισχύος, με αποτέλεσμα να διαλύσει στην κυριολεξία ένα κτίριο και να σκοτώσει έξι αθώους συμπολίτες.
Η επίθεση αυτή αποδόθηκε αργότερα σε αυτόνομη ομάδα της ισλαμικής Τζιχάντ, που προφανώς είχε άμεση σχέδιο με το δίκτυο που όπως όλα δείχνουν είχε στήσει και στην Ελλάδα ο Αμπού Νιντάλ.
Έξι αθώοι Πατρινοί βρήκαν τραγικό θάνατο. Πρόκειται για τους Γιώργο Παπασωτηρόπουλο 58 χρόνων, Βασίλη Κυριακόπουλο 53 χρόνων, Γιάννη Καυκά 25 χρόνων, Όλγα Σταγγαλινού 25 χρόνων, Δημήτρη Σεϊτανίδη 23 χρόνων, και Γεωργία Βέρρα 24 χρόνων.
Οι νεκροί αλλά και οι τραυματίες είτε ήσαν εργαζόμενοι ή επισκέπτες της εταιρείας κούριερ που βρισκόταν στον ισόγειο χώρο της πολυκατοικίας, είτε περαστικοί.
Οι τοπικές Αστυνομικές Αρχές έμελλε να αντιμετωπίσουν μία υπόθεση, πολύ μεγαλύτερη από τα πλαίσια των μέχρι τότε εμπιεριών τους.
Και μέσα σε λίγες ώρες η Πάτρα είχε γίνει ειδησεογραφικά το επίκεντρο της Ελλάδας, της Ευρώπης και του κόσμου.
Από πού αλήθεια οι αστυνομικοί της Ασφάλειας Πατρών να έπιαναν το νήμα;
Λίγη ώρα μετά την έκρηξη και ενώ ο θλιβερός απολογισμός είχε σοκάρει την υφήλιο, αστυνομικοί της Κρατικής Ασφάλειας, εντοπίζουν ότι έχει απομείνει από το σώμα του βομβιστή. Στην ουσία μόνο ένα αθλητικό παπούτσι και ένα κομμάτι φοιτητικής ταυτότητας, ήταν ο μπούσουλας. Κι όμως. Μερικές ώρες αργότερα, η Αστυνομία είχε στη διάθεσή της τα πλήρη στοιχεία τολυ βομβιστή. Τα δύο τελευταία νούμερα από τον αριθμό του φοιτητικού του πάσου, καθώς και οι μαρτυρίες για τα παπούτσια του θύματος-βομβιστή, οδηγούσαν σε ασφαλές συμπέρασμα για τα πραγματικά του στοιχεία.
Και σε λίγα 24ωρα είχε συληφθεί στην Αθήνα, με την βοήθεια μελών του Συλλόγου Παλαιστινίων φοιτητών της Ελλάδας (σύμφωνα με δηλώσεις στον υπογράφοντα του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης Γιάννη Βασιλειάδη) και ο εγκέφαλος της ομάδας Νομπάνι, καθώς και δύο ακόμη συνεργοί του. Οι Μπαϊκαράτ και Αουάντ Καλίλ.
Ο πρώτος μάλιστα φέρεται να ήταν σε πολύ μικρή απόσταση από τον Χασικέχ την ώρα που ο μεταφορέας μπήκε στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Βότση 14 και μετά την έκρηξη, εξαφανίστηκε προς άγνωστη κατεύθυνση.
Τεσερα χρόνια και έξι μήνες αργότερα, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο το οποίο συνεδρίασε στην αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, ύστερα από πολυήμερη διαδικασία (συνεδρίαζε από τις 6 έως τις 22 Δεκεμβρίου 1995) με ψήφους 5 κατά 2 κήρυξε ενόχους και τους τρεις αλλοδαπούς κατηγορούμενους χωρίς όμως τις επιβαρυντικές περιστάσεις του αντιτρομοκρατικού νόμου, ο οποίος είχε καταργηθεί.
Έτσι, επέβαλε ανά 25 ετών κάθειρξη στους Νουμπάνι και Μπκαϊράτ και τριών ετών φυλάκιση στον Αουάντ Καλίλ. Τους δύο κήρυξε ένοχους για κατοχή, προμήθεια, κατασκευή και μεταφορά εκρηκτικών υλών καθώς επίσης για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες και σωματικές βλάβες κατά συρροή και για σύσταση και συμμορία και για διακεκριμένες φθορές.
Τον τρίτο τέλος, τον κήρυξε ένοχο μόνο για κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών υλών. Διέταξε δε το δικαστήριο την άμεση απέλασή τους μετά την έκτιση των ποινών τους.
ΝΙΚΟΣ ΣΥΦΑΝΤΟΣ- tempo24.gr
