Στις 4/7 του 1961 ο Ολυμπιακός Πειραιώς αντιμετώπισε τη βραζιλιάνικη Σάντος σε φιλικό παιχνίδι στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης».
Η ομάδα του Πελέ είχε έρθει στην Ελλάδα για μία σειρά φιλικών αγώνων, προερχόμενη από νίκες της απέναντι σε «μεγαθήρια» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως η Μπενφίκα,η Γιουβέντους,η Ρόμα και η Ίντερ. Στα πρώτα δύο εν Ελλάδι της φιλικά, επικράτησε επί της ΑΕΚ (με 3-0) και του Παναθηναϊκού (με 3-2).
Οι «ερυθρόλευκοι» πραγματοποιώντας μία καταπληκτική εμφάνιση, νίκησαν με 2-1 τη Σάντος, με τέρματα που πέτυχαν οι Σιδέρης και του Σουρούνης.
Οι φιλοξενούμενοι το μόνο που κατάφεραν ήταν να μειώσουν με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Ζίτο.
Σε αυτό το παιχνίδι «ορόσημο» για την ιστορία των «ερυθρόλευκων», παίκτης «κλειδί» ήταν ο Κώστας Πολυχρονίου, που είχε γίνει η «σκιά» του Βραζιλιάνου «αστέρα» Πελέ που ήταν «εξαφανισμένος».
Η περιγραφή του Κώστας Πολυχρονίου για τη «μάχη» του με τον Πελέ
«Παρακάλεσα τον κύριο Σιμονόφσκι, τον τότε προπονητή του Ολυμπιακού, να με αφήσει να «πιάσω» τον Πελέ.
Αυτός μου απάντησε χαριτολογώντας:«Δεν βλέπεις Κώστα;
Αυτόν δεν μπορούν να τον πιάσουν ούτε τρεις παίκτες μαζί».
Όταν ήρθε η στιγμή του αγώνα, εγώ είχα παρατηρήσει ότι όταν ο Πελέ σε έφερνε μέτωπο, ήσουν καταδικασμένος να σε περάσει από όπου θέλει.
Έτσι έβαλα στόχο να μην γυρίσει ποτέ κατά μέτωπο σε εμένα για όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Είχα «καρφώσει την αναπνοή» μου στον σβέρκο του σε όλο το παιχνίδι και έτσι κατόρθωσα και τον αντιμετώπισα.»
