Τη μνήμη των Αγίων Μηνοδώρας, Μητροδώρας και Νυμφοδώρας τιμά σήμερα, 10 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας.
Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα ήταν αδελφές και κατάγονταν από τη Βιθυνία. Η λάμψη της παρθενίας και η ωραιότητα των ψυχών και των σωμάτων της έκαναν της τρεις αδελφές να είναι καύχημα των χριστιανών ενώ οι φροντίδες και οι συνήθειες του κόσμου δεν τις απασχολούσαν.
Η μόνη τους φροντίδα ήταν «μετά αιδούς καί σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, ή εν πλέγμασιν ή χρυσώ ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί» (Α’ προς Τιμόθεον, β’ 9).
Δηλαδή φρόντιζαν να στολίζουν τον εαυτό τους με συστολή και σωφροσύνη και όχι με φιλάρεσκα πλεξίματα των μαλλιών τους ή με χρυσά ή μαργαριτένια κοσμήματα ή με ρούχα πολυτελή.
Για την αγάπη, λοιπόν του Χριστού, άφησαν την πατρίδα τους και πήγαν να κατοικήσουν σε ένα λόφο, κοντά στα Πύθια θερμά λουτρά. Εκεί ασκήτευαν και καλλιεργούσαν ακόμα περισσότερο τη σωφροσύνη της. Γι’ αυτό αξιώθηκαν από το Θεό να θεραπεύουν ασθένειες, και έτρεχε κοντά της πλήθος κόσμου.
Όταν το έμαθε αυτό ο έπαρχος Φρόντων, έστειλε και συνέλαβε της τρεις αδελφές. Βλέποντας τη φρόνηση και τη σύνεση, αλλά και την αφοβία με την οποία τον αντιμετώπισαν, διέταξε και τις βασάνισαν με τα πιο φρικτά βασανιστήρια.
Υπέμειναν με ανδρεία τα μαρτύρια και έτσι ένδοξα παρέδωσαν της ψυχές της στο νυμφίο της Χριστό (290 μ.Χ.).
Ο έπαρχος θέλησε να κάψει τα σώματα τους, αλλά οι φλόγες έκαψαν τον ίδιο και έπειτα καταρρακτώδης βροχή έσβησε τη φωτιά. Τα σώματα των τριών παρθένων τάφηκαν με σεβασμό από της χριστιανούς.
Απολυτίκιο:
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τον τρισάριθμον σύλλογον και θεόπλοκον, των αυτάδελφων παρθένων στέψωμεν θείαις ωδαίς, ανδρικώς γαρ τον εχθρόν κατετροπώσαντο, όθεν προιστάντι ημών των βοώντων εκτενώς, χαίρε, σεμνή Μηνοδώρα, συν Μητροδώρα τη θεία και Νυμφοδώρα τη θεόφρονι.
