Η Ελλάδα σήμερα είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως που συντηρεί διαφορετικές ζώνες εθνικής κυριαρχίας στον αέρα και στη θάλασσα: 10 ναυτικά μίλια στον αέρα και 6 ναυτικά μίλια στη θάλασσα, προφανώς διότι στη δεκαετία του 1930 όταν εφαρμόστηκε αυτή η κυριαρχία στον αέρα, αυτή ήταν η απόσταση που κάποιος μπορούσε να ακούσει ένα ελικοφόρο αεροπλάνο να πλησιάζει, και 6 ναυτικά μίλια στη θάλασσα για ιστορικούς λόγους αγνώστους…
Η καθιέρωση εθνικής κυριαρχίας στα 12 νμ θα είναι συνεπής με εκείνη στο σύνολο του υπόλοιπου κόσμου.
Σύμφωνα με το UNCLOS και το διεθνές δίκαιο, υπάρχει δικαίωμα περάσματος από διεθνή σκάφη από άλλες χώρες. Αυτός είναι και ο λόγος που το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ διαπλέει μέσα από τα εθνικά ύδατα άλλων χωρών για να επιβεβαιώνει την ισχύ αυτού του δικαιώματος βάσει του διεθνούς δικαίου.
Γιατί λοιπόν οι Τούρκοι λένε ότι τα 12 νμ είναι για αυτούς αιτία πολέμου δηλαδή causus belli;
Μόνο επειδή θέλουν να διεκδικήσουν ένα κομμάτι αυτής της επικράτειας ανάμεσα στα 6 και τα 12 νμ για τον εαυτό τους, και ίσως από υπέρμετρη εθνικιστική ζέση.
Παρόλα αυτά, το διεθνές δίκαιο ήδη προκαθορίζει πώς θα πρέπει να αποδοθεί η περιοχή αυτή, ανεξάρτητα από το τι νομίζει ο καθένας ότι τον συμφέρει.
Οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες είναι ένα άλλο θέμα και εκεί οφείλεται να γίνεται μια διαπραγμάτευση ανάμεσα στα επωφελούμενα γειτονικά κράτη και αυτό είναι το αντικείμενο μιας διμερούς ή τριμερούς διαπραγμάτευσης ανάλογα με το πόσα κράτη γειτνιάζουν.
Στο μυαλό κάποιων το Καστελλόριζο δεν θα έπρεπε να έχει πλήρη δικαιώματα τριγωνικού σχήματος υφαλοκρηπίδος, κάπως όπως η γαλλική κυριαρχία του St. Pierre et Miquelon έξω από τον Καναδά.
Στο μυαλό των Ελλήνων θα πρέπει να έχει πλήρη υφαλοκρηπίδα. Αυτό όμως η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να το διαπραγματευτεί με την Τουρκία και αν δεν φτάσει σε συμφωνία να πάμε από κοινού στο διεθνές δικαστήριο της Χάρης για να το επιλύσουμε.
Τα νησιά του Αιγαίου είναι προέκταση της ηπειρωτικής Ελλάδος και ως συνέπεια ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την υφαλοκρηπίδα τους.
Δεν έχει καμία έννοια να επιζητήσουμε ως χώρα τη στήριξη την Ευρώπης ή οποιουδήποτε άλλου για να εφαρμόσουμε τα 12 νμ αιγιαλίτιδας ζώνης σε όλη την ελληνική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένων όλων των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης και του Καστελλόριζου.
Αυτό που πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι να ανακηρύξει τα 12 νμ αιγιαλίτιδας ζώνης εθνικής κυριαρχίας όπως έχει κάνει όλη η υπόλοιπη υφήλιος και ακόμα και η ίδια η Τουρκία στην Μαύρη Θάλασσα, αλλά θα πρέπει να έχει και ένα ξεκάθαρο και αποτελεσματικό πλάνο για να διαχειριστεί τις αντιδράσεις που θα δημιουργήσει η ανακήρυξη των 12 νμ.
Για παράδειγμα (πχ) θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να προτείνει ένα πλάνο όπου να επιτρέπει στα τουρκικά αλιευτικά να ψαρεύουν εντός ελληνικών χωρικών υδάτων [είναι βέβαιο ότι κάποιοι άλλοι πιο ειδήμονες εμού θα έχουν και καλύτερες ιδέες], όταν η Ελλάδα και η Τουρκία θα διαπραγματεύονται την τελική συμφωνία για τις αμοιβαίες ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτά διαθέτουν διαφορετική δυναμική το καθένα, και αφού φροντίσουμε να έχουμε τη σύμφωνη γνώμη και στήριξη μερικών συμμάχων-κλειδί, όπως το γκρουπ του EastMed, η Γαλλία και φυσικά οι ΗΠΑ με πρόεδρο τον Trump (λίγο δύσκολο λόγω φιλίας του με τον Ερντογάν) ή τον Biden εφόσον αυτός εκλεγεί το Νοέμβριο.
Στρατηγικά η Ελλάδα πρέπει να κηρύξει τα 12 νμ σε όλη τη χώρα. Παντού. Τώρα.
Με τον τρόπο αυτόν επίσης θα τελειώνει και το ζήτημα των “γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο μιας και δια πάντως.
Το όλο ζήτημα έχει προκύψει διότι ενώ η συνθήκη της Λωζάνης δίνει στην Τουρκία ό,τι υπάρχει μέχρι τα 3 μίλια, υπάρχουν κάποιες νησίδες και βραχονησίδες που δεν συμπεριλαμβάνονται ξεκάθαρα στην ελληνική επικράτεια, εφόσον αυτή η ελληνική επικράτεια παραμένει ως έχει οριστεί στα 6 μίλια. Στα 12 νμ αυτό το θέμα εκλείπει.
Ο εξαιρετικά ικανός Δένδιας με την αμέριστη στήριξη του Μητσοτάκη θα πρέπει να ξεκινήσει μια διπλωματική καμπάνια για να πείσουμε του συμμάχους και εταίρους πως πρέπει να μας στηρίξουν μετά την επέκταση των χωρικών υδάτων 12 μιλίων σε όλη τη χώρα, διότι έχουμε κάθε νόμιμο δικαίωμα να το κάνουμε και αυτό θα λύσει και την αιτία για τις προκλήσεις της Τουρκίας μια και καλή.
Δεν έχει καμία έννοια να κουνάει ο Ερντογάν σε όλους το δάχτυλο, όταν εξαρτάται από εκείνους που τους κουνάει το δάχτυλο.
Ακόμα και αν η Γερμανία νομίζει ότι έχει ανάγκη την Τουρκία επειδή έχει στείλει εκεί τα εργοστάσια της υψηλής όχλησης, ακόμα και αν νομίζει ότι φοβάται τις αντιδράσεις των 3 εκατομμυρίων τουρκικής καταγωγής Γερμανών (που αμφιβάλω αν είναι πια τόσο θερμοί υποστηρικτές του Ερντογάν που να επηρεάσουν τις γερμανικές εκλογές), ακόμα και αν ο Ερντογάν απειλεί ότι θα τους στείλει οικονομικούς μετανάστες από όλο τον μουσουλμανικό κόσμο που έχει στοιβάξει εδώ και χρόνια ως πιόνια για να πιέζει.
Η Γερμανία έχει πολλά περισσότερα να χάσει αν κάνει το λάθος να διαλύσει το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποστηρίζοντας εκείνον που προσπαθεί να φινλανδοποιήσει το νοτιανατολικό σύνορο της ΕΕ.
Ποια ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα μπορεί κανείς να πιστέψει, σώας τας φρένας, βλέποντας την ΕΕ να φορτώνει σε ένα μεσαίου μεγέθους μέλος της, την άμυνα ολόκληρης της Ευρώπης από τις νεο-Οθωμανικές βλέψεις που πορεύονται με γερμανικά χρήματα και γερμανικά όπλα;
Αγαπητοί μας φίλοι και εταίροι Γερμανοί, εμείς οι Έλληνες έχουμε πολεμήσει απέναντι σε γερμανικά όπλα το 1914, το 1922 και το 1940, κάθε φορά με μεγάλο κόστος από ανθρώπινες ζωές αλλά και από υλικές ζημίες.
Τώρα, αφού πια είμαστε εταίροι στην ΕΕ, σας παρακαλούμε ευγενικά να επιμεληθείτε ώστε να μην χρειαστεί να ξαναπολεμήσουμε απέναντι σε γερμανικά όπλα το 2020 και το 2021. [Αν χρειαστεί όμως θα το κάνουμε και πάλι]
Ειρηνικά και φιλικά ενεργήστε, όπως άλλωστε αρμόζει σε εταίρους.
Πηγή: Άγης Βερούτης, kostasxan.blogspot.com
