Μετά τη νίκη των Ελλήνων στο Λεβίδι άνοιξε τον δρόμο για τον μεγάλο στόχο, τη Τριπολιτσά.Ο δρόμος αυτός περνούσε από το Βαλτέτσι, ένα μικρό χωριό σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στο όρος Ρεζενίκος, 12 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τρίπολης.
Εκτός από το Βαλτέτσι, στρατόπεδα δημιουργήθηκαν στο Χρυσοβίτσι και την Πιάνα, ώστε ο κλοιός να σφίγγει όλο και περισσότερο γύρω από το διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο του Μωριά, αυτή την στρατηγική ακολούθησε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Ο Κολοκοτρώνης, υπεύθυνος για τον σχεδιασμό και την εκτέλεση του σχεδίου του, καθημερινώς πηγαίνει σε όλα τα στρατόπεδα, εποπτεύει και επιλύει όποια ζητήματα προκύπτουν. Ο ίδιος αναφέρει στα απομνημονεύματά του: «Εκοιμόμουν εις το Βαλτέτσι, εγευμάτιζα στην Πιάνα και εδείπναγα εις το Χρυσοβίτσι»
Όμως το βάρος της οχύρωσης αλλά και της επιχειρησιακής ευθύνης ήταν μεγαλύτερο για το Βαλτέτσι, καθώς η φύσει οχυρωματική μορφολογία του εδάφους, αλλά και η θέση του (δέσποζε πάνω από τη κύρια οδό ανεφοδιασμού των Τούρκων στη Τρίπολη) το κατέστησαν αυτομάτως την αιχμή του δόρατος για τη συνέχιση του σχεδίου του Κολοκοτρώνη εκείνη τη περίοδο.
Ο Μουσταφά μαθαίνει για την οχύρωση στο Βαλτέτσι, από προδοσία από τον αγγελιοφόρο που μετέφερε τις επιστολές του Κολοκοτρώνη προς τη Μπουμπουλίνα.
Αμέσως μετά από αυτό, αποφασίζει να εκστρατεύσει, σχεδόν, σε όλες τις εστίες της Επαναστάσεως.
Όμως η οχύρωση είχε ολοκληρωθεί όταν ξεκίνησε.
Συστήνεται ένα τουρκικό σώμα 12.000 ανδρών από τη πλευρά των Τούρκων, το οποίο ήταν πολλές φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των Ελλήνων, οι οποίοι αριθμούσαν περίπου 2.300 μαχητές. Εννοείται ότι και στη ποιότητα του πολεμικού εξοπλισμού η υπεροχή των Τούρκων ήταν συντριπτική.
Η μάχη αναμένεται μέρα με τη μέρα.
Τη νύχτα της 12ης Μαΐου 1821 ο Κολοκοτρώνης διατάσσει μερικά σώματα Ελλήνων, να τριγυρνούν στους γύρω λόφους με αναμένες δάδες ώστε να δώσουν την εντύπωση στους Τούρκους ότι απέναντί τους έχουν ένα πολυάριθμο ασκέρι.
Ήταν η πρώτη παραπλάνηση που επιχείρησε ο Κολοκοτρώνης.
Τα χαράματα της ίδιας ημέρας το πρώτο και κυριότερο σώμα του τουρκικού στρατού με αρχηγό τον τουρκαλβανό Ρουμπή από τα Μπαρδουνοχώρια και αποτελούμενο από τρεις χιλιάδες άνδρες έλαβε κατεύθυνση προς τα βόρεια του Βαλτετσίου, με σκοπό να εμποδίσει την αποστολή βοήθειας από τα στρατόπεδα Πιάνας και Χρυσοβιτσίου. Ακολούθησε ένα δεύτερο σώμα από 2.000 έφιππους και πεζούς που κατευθύνθηκε προς τους Αραχαμίτες, ένα τρίτο που έσπευσε να καταλάβει το Φραγκόβρυσο για να αποκόψει το Βαλτέτσι από το στρατόπεδο των Βερβαίνων, ένα τέταρτο για να βοηθήσει το πρώτο από το Καλογεροβούνι και το πέμπτο σώμα με 3.000 άνδρες, τα ορειβατικά πυροβόλα και τα πολεμοφόδια.
Από το Χρυσοβίτσι ο Κολοκοτρώνης είδε τα σήματα καπνού από την Επάνω Χρέπα, ότι τουρκικός στρατός κατευθύνεται προς το Βαλτέτσι, και με 800 άνδρες έσπευσε στην περιοχή.
Η μάχη στο Βαλτέτσι όμως έχει ήδη αρχίσει και είναι σφοδρότατη.
Καθώς φτάνει στη περιοχή ο Κολοκοτρώνης φέρεται να φώναξε στους Τούρκους: “Ε μωρέ, ο Κολοκοτρώνης είμαι, ζωντανούς θα σας πάρω!” σε μια προσπάθεια να κάμψει το ηθικό των αντιπάλων του.
Το τουρκικό πυροβολικό αν και βάλλει συνεχώς, δεν καταφέρνει τίποτα και μάλιστα από ένα σημείο και μετά σταμάτησε να χρησιμοποιείται.
Η πεισματική άμυνα των Ελλήνων στις επιθέσεις των Τουρκαλβανών αλλά και οι συνεχείς πλαγιοκοπήσεις τους, δεν επέτρεψε στους αντιπάλους τους να επικρατήσουν.
Η ώρες περνούν, η μάχη συνεχίζεται και ο Κολοκοτρώνης βλέπει πλέον τη κούραση να μεγαλώνει αλλά και το ηθικό των Ελλήνων να πέφτει.
Έτσι ανεβαίνει σε ένα ύψωμα, γνωστό και στις μέρες μας ως «του Κολοκοτρώνη το βουνό», και φώναξε στον Μητροπέτροβα και τους Μεσσήνιους , θέλοντας να ακουστεί και από τους εχθρούς: “Μπάρμπα Μήτρο, έρχεται ο Κολοκοτρώνης με 10.000, έρχεται και ο Πετρόμπεης με όλους τους Μανιάτες! Βαστάτε και σας φέρνω από όλα!” με τον Μητροπέτροβα να απαντά με έναν πυροβολισμό.
Ήταν η δεύτερη εξαπάτηση των Τούρκων από τον Κολοκοτρώνη.
Η μάχη συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα, με τους Τουρκαλαβανούς να μη μπορούν διαλύσουν ούτε έναν προμαχώνα, αλλά ταυτοχρόνως τους Έλληνες να συνεχίζουν να αμύνονται και να πλαγιοκοπούν.
Ο Μουσταφάμπεης, βλέποντας ότι οι άνδρες του Ρουμπή εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε δυσχερή θέση και καθώς είχε πληροφορηθεί ότι έρχονται ενισχύσεις των Ελλήνων από τους Νικηταρά και Γιάννη Κολοκοτρώνη, διέταξε υποχώρηση όλων των δυνάμεών του.
Το Βαλτέτσι κράτησε…
Οι αντίπαλοι έφυγαν με άδεια χέρια και αφήνοντας μεγάλο αριθμό νεκρών και πλουσιότατο πολεμικό εξοπλισμό.
Οι Έλληνες, από τους οποίους πολέμησαν με μαχαίρια και σούβλες, μέτρησαν 4 νεκρούς και περίπου 17 τραυματίες.
Η παράδοση θέλει τον Κολοκοτρώνη να φιλάει ένα κομμένο χέρι ενός εκ των νεκρών ώστε να εμψυχώσει τους Έλληνες οι οποίοι στο θέαμα του νεκρού συμπολεμιστή τους, χλώμιασαν.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Επανάσταση ήταν στην αρχή της και η πειρά των Ελλήνων στις μάχες και σε τέτοια θεάματα δεν ήταν ιδιαιτέρως μεγάλη.
Σίγουρα όμως ο Γέρος του Μωριά είπε (όπως αναφέρει ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του), ότι η ημέρα αυτή πρέπει να καθαγιαστεί με νηστεία όλων και να εορτάζεται η επέτειός της εις «αιώνας αιώνων, έως ου στέκει το έθνος, διότι ήτο η ελευθερία της πατρίδος».
Η επόμενη μεγάλη μάχη θα γίνει λίγο καιρό μετά στη Τρίπολη…
