15 Ιουνίου 1956: Θυσιάζεται στον βωμό της Ένωσης ο ήρωας της ΕΟΚΑ, Ηλιάδης Πέτρος

Ο Πέτρος Ηλιάδης γεννήθηκε στον Αγρό στα 1932.
Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού και αργότερα στην Απεήτειο Ανωτέρα Σχολή, όπου- όπως προαναφέρθηκε- υψώνεται σήμερα το μνημείο του.

Οι γονείς του, Ηλίας Λουκά και Παναγιώτα Ηλία, δημιούργησαν μια πολυμελή οικογένεια, στην οποία μεταλαμπάδευσαν υψηλό ήθος και αρετές.
Ο Πέτρος είχε πέντε αδέλφια, τον Ανδρέα, τη Φοινικού, την Κλεοπάτρα, την Ελλάδα και την Ελευθερία.

Ο Πέτρος, μόλις αποφοίτησε, μετέβηκε στην πρωτεύουσα, στην οποία εργάστηκε ως παντοπώλης. Παράλληλα, ωθούμενος από βαθιά χριστιανική πίστη εντάχθηκε σε Χριστιανική Ένωση, γνωστή ως ΟΧΕΝ.

Εν συνεχεία, μυήθηκε στην Εθνική Απελευθερωτική Οργάνωση- ΕΟΚΑ- που ανέλαβε τον αγώνα κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας.
Αξίζει να αναφερθεί πως ο Πέτρος Ηλιάδης είχε ενταχθεί στην ίδια ομάδα με τον Ιάκωβο Πατάτσο και Παναγιώτη Γεωργιάδη.

Ο φλογερός νέος, αρχικά, παραδόθηκε με πάθος στη διαφώτιση του κόσμου για το έργο και τις επιδιώξεις της ΕΟΚΑ, συμβάλλοντας στην στρατολόγηση νέων στον αγώνα.
Επιπρόσθετα, ανέλαβε την απόκρυψη αλλά και την μυστική μεταφορά οπλισμού και αλληλογραφίας.

Η αγωνιστικότητα και η σθεναρή ψυχή του, τον οδήγησαν στο πεδίο της μάχης.
Σαφέστερα, εντάχθηκε στις ομάδες κρούσεως Λευκωσίας, οι οποίες είχαν άμεση ανάγκη από παθιασμένους μαχητές.

Στις 14 Ιουνίου του 1956, συμμετείχε σε μια βομβιστική επίθεση εναντίον των Άγγλων που έλαβε χώρα στο Ταχυδρομείο της Λευκωσίας.
Ο Πέτρος κατάφερε να προσεγγίσει το Ταχυδρομείο διαμέσου μια παραπλήσιας στενής παρόδου. Δυστυχώς, όμως, έγινε αντιληπτός από ένα άγγλο φρουρό που βρισκόταν στη στέγη του κτιρίου.
Όταν ο Πέτρος επιχείρησε να ρίξει τη βόμβα που είχε στο χέρι, ο φρουρός τον πυροβόλησε.
Ο ήρωας σοβαρά τραυματισμένος κατάφερε να προχωρήσει μέχρι την οδό Θράκης.

Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Γενικό Νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκε μάταια σε πολύωρη επέμβαση.
Οι σφαίρες διαπέρασαν ζωτικά όργανα, τον δεξιό πνεύμονα, το στομάχι και τα έντερα.

Τελικά, το πρωί της 15ης Ιουνίου, το παλικάρι απεβίωσε βυθίζοντας όλο το χωριό στο πένθος.
Η κηδεία του ήρωα έγινε στον Αγρό.
Ο πατέρας του τον αποχαιρέτησε καταθέτοντας ένα δάφνινο στεφάνι.
Την ίδια στιγμή, μέσα από τα πιο κάτω λόγια, εξέφρασε το πόνο άλλα και την περηφάνια του για το παιδί του:
«Έχει η δάφνη μυρωδιά, Πέτρο μου, μα έχει και πικράδα».

Ο Πέτρος Ηλιάδης θυσιάστηκε στο βωμό της ελευθερίας και των υπέρτατων ιδανικών.
Ο Αγρός γαλούχησε με τις υψηλότερες αξίες ένα αγωνιστή αποδεικνύοντας το ήθος και το φρόνημα του.

Στον Αγρό, ως ελάχιστος φόρος τιμής στον ήρωα Πέτρο Ηλιάδη, ανεγέρθηκε μνημείο πλησίον της Απεήτειου Ανωτέρας Σχολής.
Το Μνημείο αποτελείται από μια εξαίρετα φιλοτεχνημένη χάλκινη προτομή, η οποία στηρίζεται πάνω σε μαρμάρινη βάση.

Πηγή: epilekta.com