Την ημέρα αυτή η Αγία μας εκκλησία εορτάζει το γενέσιον του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη.
Ο πατέρας του Ζαχαρίας, ήταν ιερέας. Κάποια ημέρα την ώρα του θυμιάματος, είδε μέσα στο θυσιαστήριο άγγελο Κυρίου, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο τον οποίο θα ονόμαζε Ιωάννη. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά , αλλά δυσπιστούσε. Η γυναίκα του ήταν ηλικιωμένη και στείρα και άρα ήταν αδύνατο να κυοφορήσει και αυτές τις αμφιβολίες τις εξέφρασε στον άγγελο ο οποίος του απάντησε ότι το παιδί θα γεννηθεί και εκείνος θα τιμωρηθεί για την απιστία του, παραμένοντας κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού.
Πράγματι η γυναίκα του η Ελισάβετ συνέλαβε και μετά από εννέα μήνες γέννησε γιο. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση κατά την περιτομή του παιδιού οι συγγενείς, θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του δηλ. Ζαχαρία. Όμως ο Ζαχαρίας έγραψε επάνω στο πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του και όλοι οι παριστάμενοι πλημμύρισαν χαρά κι ελπίδα, διότι κατάλαβαν ότι γεννήθηκε ο Πρόδρομος της παρουσίας του αναμενόμενου Μεσσία.
Ο Ιωάννης δε διέθετε μόνο το χάρισμα της προφητείας, αλλά αξιώθηκε και τη μεγαλύτερη χαρά και τιμή. Βάπτισε το Μεσσία Χριστό, τον οποίο και ομολογούσε σ’ όλη του τη ζωή.
Ο Τίμιος καί Μέγας Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος, άρχεται τό Θεόπνευστο κήρυγμά του μέ τήν προτροπή::: «μετανοείτε, ήγγικεν γάρ»(Ματθ.Γ’2). Παρομοίως καί Ο Κύριος καί Θεός καί Σωτήρ μου Ιησούς Χριστός (Ματθ.Ι’7). Υπάρχουν ευήκοα καί υγειά ώτα εν τώ Ελλαδικώ χώρω ίνα ακούουν, υπακούουν καί προσαρμόζονται αναλόγως τής εκ Θεού προτροπής καί υπαγορεύσεως ‘ή οι πλείστοι κρατούν τήν πεισματική καί εγωϊστική στάση τού αναφερόμενου ασεβούς, ο οποίος, δούλος καί υποχείριο ών τών παθών, αμαρτιών καί αμετανοησίας του, εις τό ψυχοσωτήριον κάλεσμα καί προτροπής εκ Τού Θεού πρός μετάνοια, αυτός ο ασεβής απαντά αναιδώς καί θρασέως Τώ Κυρίω::: «απόστα απ’εμού, οδούς Σου ειδέναι ου βούλομαι»(Ιώβ ΚΑ’14, Ζ’16, Πρ.Ιερεμ.ΚΒ’21, Ψαλμ.ΛΕ’1-4, Θύρα Μετανοίας 25);;;;;;;;; Εύχομαι εκ καρδίας, ο Άγιος Ιωάννης νά συνεχίζει νά μεσιτεύει πρός Τόν Θεόν, ώστε νά ευρεθή κάποιος τρόπος (έστω καί λίαν αυστηρός) ώστε νά οδηγηθεί σύσσωμος καί ομοθυμαδόν ο Ελληνισμός (κλήρος καί λαός, άρχοντες καί αρχόμενοι) πρός ΕΜΠΡΑΚΤΟΝ μετάνοια, προτού ξεχυλήσομεν τό ποτήρι τής οργής Τού Θεού, ένεκα τής αποστασίας ημών.