Σαν σήμερα ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, Ιωάννης Καποδίστριας, δολοφονείται το 1831 από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έχει βγάλει η Ελλάδα και από τις σπουδαιότερες του 19ου αιώνα. Διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και αργότερα πρώτος Κυβερνήτης του νέου ελληνικού κράτους κατά τη μεταβατική περίοδο κατά την οποία η χώρα τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων. Ως κυβερνήτης ανακήρυξε την ίδρυση της Ελληνικής Πολιτείας και προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την αναδιοργάνωση της κρατικής μηχανής, καθώς και για τη θέσπιση του νομικού πλαισίου της νέας πολιτείας. Επίσης, αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις σε τακτικά σώματα υπό ενιαία διοίκηση. Προσπάθησε και πέτυχε παράλληλα την επέκταση των συνόρων του νέου κράτους και την κατοχύρωση της ελληνικής ανεξαρτησίας.
Στις 14 Απριλίου 1827 η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας τον εξέλεξε με επταετή θητεία πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι ο Καποδίστριας ανέλαβε ένα χάος. Μια χώρα που έβγαινε μετά από σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς, η οποία όμως δεν είχε καμία δομή. Μια χώρα που έπρεπε να φτιαχτεί από την αρχή στα πάντα. Όπως ήταν λογικό αυτό σήμαινε πως ο Καποδίστριας θα έπρεπε να γίνει συγκεντρωτικός, να πάρει όλες τις εξουσίες πάνω του για να μπορέσει να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση του νέου κράτους.
Όπως ήταν λογικό το μοντέλο αυτό δεν άρεσε σε πολλούς. Την αντιπολίτευση κατά του Καποδίστρια απάρτιζαν οι παραμερισμένοι από την εξουσία κοτζαμπάσηδες και πλοιοκτήτες. Ο συγκεντρωτισμός που επέδειξε ο Καποδίστριας παραμερίζοντας τις τοπικές αρχές και διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τα δύο αδέλφια του, Αυγουστίνο και Βιάρο Καποδίστρια, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τις προαναφερθείσες ομάδες συμφερόντων. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον κατηγορούσαν για δεσποτισμό. Μία από τις πιο γνωστές οικογένειες που βρισκόταν απέναντι στον Κερκυραίο διπλωμάτη ήταν αυτή των Μαυρομιχαλαίων, από τις πιο γνωστές που είχαν πολεμήσει στην Επανάσταση.
Μήνες πριν την δολοφονία ο Καποδίστριας συνέλαβε τον αρχηγό της οικογένειας, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη τον οποίο και φυλάκισε στην Ακροναυπλία και μέχρι και τα παρακάλια της 90χρονης μητέρας του φυλακισμένου για απελευθέρωση πέφτουν στο κενό. «Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να με δολοφονήσουν ας με δολοφονήσουν. Τόσο το χειρότερον δι’ αυτούς. Θα έλθη κάποτε η μέρα κατά την οποίαν οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασίαν της θυσίας μου», απαντούσε σε όσους του έλεγαν ότι θα πρέπει να προστατευθεί από την εν λόγω οικογένεια.
Ο Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, αδελφός και γιος του Πετρόμπεη αποφάσισαν να πάρουν εκδίκηση. Το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου ο κυβερνήτης με το μονόχειρα Κρητικό σωματοφύλακά του Γεώργιο Κοζώνη ξεκίνησαν για τον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, για να παρακολουθήσει την Κυριακάτικη λειτουργία. Λίγο πριν την εκκλησία ο Γεώργιος και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης πλησιάζουν τη συνοδεία του Καποδίστρια από πίσω και αφού χαιρετάνε την περνάνε και φτάνουν στο ναό. Φτάνοντας στην εκκλησία ο κυβερνήτης βγάζει το καπέλο του και τότε ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης τον αρπάζει από το αριστερό χέρι και τον πυροβολεί στη βάση του κρανίου.
Την ίδια ώρα ο νεαρός Γιώργης τον μαχαιρώνει στα δεξιά της βουβωνικής χώρας. Ο Ιωάννης Καποδίστριας πέφτει νεκρός ενώ ο μονόχειρας σωματοφύλακας του τον αφήνει να πέσει μαλακά στο έδαφος και κυνηγά τους φονιάδες του.
Ο Κοζώνης πυροβολεί τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη πριν ο όχλος τον λιντσάρει και πετάξει το πτώμα του στο λιμάνι. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης κατέφυγε στη γαλλική πρεσβεία η οποία τον παρέδωσε στις αρχές για να δικαστεί, μετά και την απαίτηση του κόσμου όπου και καταδικάστηκε σε θάνατο και να εκτελεστεί λίγες ημέρες αργότερα.
Ο τραγικός θάνατος του Καποδίστρια συντέλεσε σε μια περίοδο εμφύλιων συγκρούσεων μεταξύ των γνωστών οικογενειών της Επανάστασης για το ποιος θα είχε τον έλεγχοι στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
Πράγματι θυσιάστηκε. Τόπος προσκυνηματος το σημείο της δολοφονίας του, στην είσοδο του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο. Ο μοναδικός αγνός ηγέτης της Νεωτέρας Ελλάδος.
Πιστεύω ότι ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία της νεώτερης Ελλάδας να ορθοποδήσει. Η μεγάλη ευκαιρία να γίνει κράτος σοβαρό, καλά οργανωμένο και με βάσεις βιομηχανίας! Δυστυχώς η ευκαιρία αυτή χάθηκε μια για πάντα! Ηταν φιλόπατρης και μια μεγάλη προσωπικότητα, με αγία καρδιά. Ούτε μισθό δεν δέχθηκε να πάρει. Λιτοδίαιτος, ολιγαρκής και ποτέ θεσιθύρας! Φρόντισε για την αναδιοργάνωση του Έθνους μας, ύστερα από 400 χρόνια μαύρης και μαρτυρικής σκλαβιάς. Δοιήκησε ολιγαρχικά, γιατί έτσι ήταν τότε τα έθιμα και έτσι έπρεπε να γίνει!. Δυστυχώς κάποιοι Κοτσαμπάσηδες που χάσανε την εκμετάλλευση του λαού και την κουτάλα της εξουσίας, αντέδρασαν, με επικεφαλείς του Μαυρομιχαλαίους! Γνωστά τα γεγονότα από εδώ και κάτω. Εκείνο που έχει σημασία είναι αν εκτελούσαν εντολές των μεγάλων δυνάμεων εκείνης της εποχής, Γαλλίας και Αγγλίας. Τον θεωρούσαν εν δυνάμει πράκτορα της Ρωσίας! Και έτσι έβαλαν τους πράκτορες τους Μαυρομιχαλαίους και τον εκτέλεσαν. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν Μανιάτες την καταγωγή, που λένε ότι:<> Τέτοιο διαχρονικό μίσος, για ένα τόσο Μεγαλο και Άγιο Ηγέτη! Αν ζούσε αυτός τότε, σήμερα θα ήταν η πατρόδα μας μια μεγάλη οικονομική, στρατιωτική και πολιτική δύναμη, σεβαστή στους φίλους και τρομερή στους εχθρούς. Θα ήταν το Ισραήλ των Βαλκανίων! Φωτιά και τσεκούρι στους κοτσαμπάσηδες πρακτόρους!!!