Είναι «γρουσούζικη» η 29η Φεβρουαρίου και τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε ανα τετραετία;
H 29η Φεβρουαρίου σε κάποιες παραδόσεις ανά τον κόσμο ακολουθείται από κάποιες δεισιδαιμονίες.
Σε πολλούς πολιτισμούς, όπως ο ελληνικός, ο ουκρανικός και ο ταϊβανέζικος, ένα δίσεκτο έτος ιστορικά σήμαινε κακή τύχη κάποιου είδους. Το αν σημαίνει κακή τύχη στον έρωτα, το γάμο ή τη ζωή γενικότερα εξαρτάται από τον τόπο.
Το δίσεκτο έτος ξεκίνησε το 46 π.Χ. στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, υπό τον Ιούλιο Καίσαρα. Πριν από αυτό, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ημερολόγιο 355 ημερών, σύμφωνα με την Encyclopedia Britannica. Όταν ο Καίσαρας επέλεξε να υιοθετήσει το αιγυπτιακό ημερολόγιο, το οποίο ήταν 365 και ¼ ημέρες, έπρεπε να προστεθεί μια δίσεκτη ημέρα κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε λίγα χρόνια, η γη χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο για να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον ήλιο απ’ ό,τι κατά τη διάρκεια ενός κανονικού ημερολογιακού έτους.
Αν δεν είχαμε τη δίσεκτη ημέρα, τα ημερολόγιά μας θα είχαν ένα περιθώριο σφάλματος περίπου 5 ώρες, 48 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα κάθε χρόνο.
Γιατί και πού τα δίσεκτα έτη θεωρούνται γρουσουζιά;
Ορισμένοι Έλληνες, Ουκρανοί και Ιταλοί πιστεύουν εδώ και καιρό ότι ο γάμος κατά τη διάρκεια ενός δίσεκτου έτους είναι γρουσούζικος και προορίζεται να καταλήξει σε διαζύγιο.
Στη Σκωτία, ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το να γεννηθεί κάποιος την ημέρα αυτή είναι κακός οιωνός, υποδηλώνοντας μια ζωή γεμάτη βάσανα. Ορισμένοι Σκωτσέζοι αγρότες ανησυχούν ακόμη και για το ζωικό τους κεφάλαιο σε ένα δίσεκτο έτος. Υπάρχει μια παλιά σκωτσέζικη φράση που λέει: «Μια δίσεκτη χρονιά δεν ήταν ποτέ μια καλή χρονιά για τα πρόβατα».
Στην Ταϊβάν, πιστεύεται ότι οι ηλικιωμένοι είναι πιο πιθανό να πεθάνουν κατά τη διάρκεια ενός δίσεκτου έτους. Τη δίσεκτη χρονιά, ορισμένες Ταϊβανέζες κόρες επιστρέφουν στο σπίτι για να φτιάξουν στους γονείς τους νουντλς με γουρουνόπουλο, τα οποία προορίζονται να φέρουν καλή τύχη και υγεία.
Οι Ιρλανδοί έχουν μια παλιά παράδοση τη δίσεκτη ημέρα που ονομάζεται «Ημέρα του εργένη» ή «Προνόμιο των κυριών». Προερχόμενη από μια εποχή που ήταν ασυνήθιστο για μια γυναίκα να κάνει πρόταση γάμου, αυτή η παράδοση έδινε στις κυρίες τη δυνατότητα να κάνουν πρόταση γάμου σε άνδρες. Η Ημέρα του Εργένη είναι μια δημοφιλής παράδοση από τον 19ο αιώνα, αλλά λέγεται ότι ξεκίνησε τον 5ο αιώνα.
Ο θρύλος λέει ότι η Αγία Μπρίτζιντ, προστάτιδα της Ιρλανδίας, πήγε στον Άγιο Πατρίκιο, γνωστό ως «Απόστολο της Ιρλανδίας», για να παραπονεθεί ότι οι άνδρες αργούν πολύ να κάνουν πρόταση γάμου και ζήτησε από τον επίσκοπο να δώσει την ευκαιρία στις γυναίκες, σύμφωνα με το Farmers Almanac. Εκείνος πρότεινε μία ημέρα κάθε επτά χρόνια και οι δύο συμβιβάστηκαν κάθε τέσσερα χρόνια.
