Εν έτει 2019 είναι κοινό μυστικό πως το αθηναϊκό clubbing περνάει τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του.
Η νυχτερινή διασκέδαση έχει αλλάξει. Τίποτα δεν θυμίζει πια τους φρενήρεις ρυθμούς της δεκαετίας των ‘90s, τότε που τα ατελείωτα ξενύχτια για τη νεολαία δεν ήταν μια απλή συνήθεια. Ήταν τρόπος ζωής.
Σήμερα, η γενιά εκείνη έχει σαρανταρίσει. Και ξέρει καλά πως κανένα μαγαζί της πρωτεύουσας δεν μπορεί να αγγίξει σε ρυθμό, ένταση και διασκέδαση τα θρυλικά clubs της δεκαετίας του ’90.
Περνά σα να λέμε κάποια απογοήτευση ως γενιά που βίωσε στο πετσί της τη «χλιδή» της δεκαετίας της dance/electronica.
Από το Privilege, το King Size, το Club 22, το Χοροστάσιο και το +Soda στα Αεροδρόμιο, Tessera, Luv, Φάρμα και Factory, τα θρυλικά πλέον clubs της χρυσής εποχής της διασκέδασης μνημονεύονται μέχρι σήμερα.
Και η λίστα δεν έχει τέλος: Follie, Camel, Zoo, Wild Rose, No Nome, Umatic και πολλά ακόμα μαγαζιά που έγραψαν τη δική τους ιστορία στη νυχτερινή Αθήνα εκείνης της δεκαετίας, τιμήθηκαν δεόντως. Ένα εξ’ αυτών εξακολουθεί να ξεχωρίζει. Δυστυχώς, πλέον μόνο στην καρδιά μας.
«Amfitheatro» τότε και για πάντα (στις καρδιές μας)
Ήταν εκείνο που για να μπαίνεις Παρασκευοσάββατα έπρεπε να… πιάσεις κολλητό τον πορτιέρη. Εκείνο που συνέδεσε το όνομά του με τους house ρυθμούς και απέδειξε πως όταν κάτι δημιουργείται με αγάπη και γνώση του αντικειμένου, η επιτυχία είναι δεδομένη. Ήταν το αγαπημένο «παιδί» του Βασίλη Tσιλιχρήστου. Ήταν το λατρεμένο Amfitheatro Club!
Το νούμερο ένα στέκι της παραλιακής φιλοξενούσε από το 1995 κάθε βράδυ περισσότερους από 3.000 λάτρεις της ξέφρενης διασκέδασης.
Με τη μουσική να μη σταματά πριν τις 06:00 το πρωί και εμφανίσεις – φωτιά στα decks, το Amfitheatro διέφερε από κάθε άλλο μαγαζί του είδους του. Και μιλάμε για εποχές που η νεολαία δεν περίμενε την Παρασκευή και το Σάββατο για να βγει, μα του έδινε να καταλάβει ακόμα και τις καθημερινές, πηγαίνοντας την άλλη μέρα σερί σε Πανεπιστήμια και δουλειά.
Όλα αυτά βέβαια αν είχε περάσει το face control…
«Πρεμιέρα» για το face control
Ένας όρος γνώριμος στις μέρες μας, που έκανε την εμφάνισή του την εποχή εκείνη.
Είχες υφάκι; Επιχείρησες να μπεις με αντροπαρέα χωρίς ίχνος γυναίκας να σας συνοδεύει; Δεν άρεσε η φάτσα σου στον παιδί της πόρτας τελοσπάντων; Μάντεψε. Στα μαγαζιά εκείνα δεν έμπαινες. Τι λέγαμε πριν για τη σημασία του να πιάσεις φιλίες με τους πορτιέρηδες; Τώρα κατάλαβες –η μάλλον θυμήθηκες- τον λόγο.
Να σημειωθεί ότι μόνο για τις γυναίκες οι πόρτες άνοιγαν διάπλατα…
Ο Τσιλιχρήστος και τα μεγαλύτερα ονόματα των decks
Ο Τσιλιχρήστος –ως master του συγκεκριμένου σπορ- πάντα είχε τον τρόπο να λέει έμπρακτα το «ευχαριστώ» του στο κοινό που έσπευδε να τιμήσει στα μαγαζιά του.
Το Amfitheatro ήταν το μοναδικό club που φιλοξένησε τα μεγαλύτερα ονόματα των decks, με τις εμφανίσεις των Armand Van Helden, Paul Oakenfold και John Digweed να τερματίζουν το κοντέρ της διασκέδασης και να εκτοξεύουν το club στην κορυφή της λίστας με τα αγαπημένα των 20 plus και όχι μόνο. Ατελείωτα πάρτυ, γνωριμίες, ξέφρενοι ρυθμοί και χρήμα να ρέει. Αυτά έχουμε να θυμόμαστε.
Τι νόμιζες; Τυχαία ψηφίστηκε το 1995 από το «DJ Magazine» ως το καλύτερο club του κόσμου;
