Σε κάθε μεγάλο βράδυ είναι εκεί. Σε κάθε μεγάλο σουτ είναι εκεί. Ο Φίλιπ Γκος ήρθε περίπου τέτοια εποχή πέρυσι χωρίς να γνωρίζει αν ακόμα μπορεί και ένα χρόνο μετά αποτελεί τον ξεκάθαρο ηγέτη του ΠΑΟΚ.
Όλοι έχουν τις στιγμές τους. Εκείνες που θα καθορίσουν το ποιοι είναι και τι κάνουν. Στο μυαλό του Φιλ Γκος τέτοιες στιγμές ήταν πριν ένα χρόνο. Κάπου ανάμεσα στο ταμείο ανεργίας και στο ταμείο συνταξιοδοτήσεων, αναρωτιόταν αν υπήρχε ακόμα η σπίθα στα μάτια του, που θα μπορούσε να φέρει την επανεκκίνηση στην καριέρα του. Είχαν περάσει μήνες χωρίς συμβόλαιο και θα περνούσαν μερικοί ακόμα, πριν έρθει ο ΠΑΟΚ να τον προκαλέσει, να τον ιντριγκάρει, να του παιδέψει το μυαλό. Μια πρόταση χαμηλότερη από τα στάνταρ του, αλλά ήταν μια ρεαλιστική προσφορά. Ο 34χρονος την αποδέχτηκε. Και από τις 16 Νοεμβρίου μέχρι και τώρα, 13 μήνες αργότερα, τα σημεία αναφοράς πληθαίνουν. Με πρώτο, εκείνο του προηγούμενου Ιανουάριου.
Η βραδιά του… Γκος!
«Το παιχνίδι μου αρχίζει να γίνεται πιο αργό. Όσο γερνάω, πρέπει να διαλέγω τα σημεία μου και να γίνομαι πιο αποτελεσματικός. Δεν είναι πια η ποσότητα που ψάχνουν από μένα. Είναι η ποιότητα του παιχνιδιού μου και να ευστοχήσω στα περισσότερα σουτ που θα πάρω». Εκείνο το βράδυ, πήρε 14 σουτ. Ευστόχησε στα 8. Πέτυχε 24 πόντους, μάζεψε δύο ριμπάουντ, έδωσε τρεις ασίστ, έκανε δύο κλεψίματα και ένα λάθος. Σε 29 λεπτά είχε 3/3 δίποντα, 5/11 τρίποντα και ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον Ολυμπιακό.
Ο Φίλιπ Γκος άρχισε να γίνεται σημείο αναφοράς. Σε έξι μήνες από τις 7 Ιανουαρίου θα ερχόταν στη ζωή ο γιος του. Όπως θα πει στην πορεία, το επιπλέον κίνητρο για να συνεχίζει να παίζει μπάσκετ. Θα παίζει μέχρι το παιδί του να μπορεί να τον δει να αγωνίζεται. Μέρα με τη μέρα στη Θεσσαλονίκη γινόταν καλύτερος, αγώνα με τον αγώνα πρόσφερε τόσο περισσότερα, ώστε να έχουν καταλάβει όλοι ότι πρόκειται για μια πολυτέλεια για τον προϋπολογισμό του ΠΑΟΚ. Μια πολυτέλεια διόλου περιττή, κάτι που θα αποδεικνυόταν και στα πλέι οφ. Ήταν κομβική η απόδοσή του στα παιχνίδια με την ΑΕΚ και «να τελειώνουμε να πάμε σπίτι μας» στις αναμετρήσεις με τον Προμηθέα.
Ο ΠΑΟΚ είχε στα χέρια του ένα γερό χαρτί. Ένα χαρτί 13,9 πόντων, με ποσοστά 44% στα δίποντα και 41% στα τρίποντα. Κι αν κρατάς έναν άσσο στο μανίκι δεν πρέπει λίγο να ρισκάρεις για να τον εξαργυρώσεις; Ο δικέφαλος του βορρά κατάφερε να το πράξει!
Η χρονιά του Γκος!
Όταν βλέπεις έναν παίκτη, ο οποίος γενικά δεν αρέσκεται στα μεγάλα λόγια να… προειδοποιεί, καλύτερα να το περιμένεις να έρθει. Ο αγώνας με τη Βενέτσια ήταν για εκείνον ξεχωριστός. Τα «όχι, είναι ένα ακόμα συνηθισμένο ματς για μένα», τα «το παρελθόν είναι παρελθόν» ή τα «τώρα είμαι παίκτης του ΠΑΟΚ και μόνο αυτό με νοιάζει» είναι… all Greek to him.. Ο Φιλ Γκος ήταν όσο πιο ξεκάθαρος μπορούσε: «Δεν θέλω να προβάλλω τα προσωπικά μου κίνητρα και να επηρεαστεί η ομάδα. Έχω λόγους να θέλω τη νίκη, αλλά θα τους κρατήσω για τον εαυτό μου». 20 πόντους και πέντε τρίποντα αργότερα, κάτι έχουμε ψυλλιαστεί και οι υπόλοιποι…
Ο Αμερικανός στα 35 του χρόνια, αποδεικνύει ότι η ηλικία είναι απλώς ένα νούμερο. Και πρωτίστως το υπενθυμίζει και στον εαυτό του, που πέρυσι αμφέβαλε για την ικανότητά του να παίξει, πλέον, στο υψηλότερο επίπεδο. «Το να αφοσιώνεσαι σε κάτι για όλη σου τη ζωή είναι το ένα πράγμα και όταν νιώθεις ότι αυτό δεν αναγνωρίζεται, ότι δεν έχεις την ανταπόκριση που αξίζεις, αρχίζεις και αναρωτιέσαι: Μπορώ ακόμη να παίξω αυτό το παιχνίδι; Μήπως είμαι πολύ μεγάλος;».
Το πλάνο του ΠΑΟΚ ενισχύει τη δυναμική του. Ένα πλάνο που επιβεβαιώθηκε στις 20 Ιουλίου, όταν ανακοινώθηκε η επέκταση της συνεργασίας τους. O Φιλ Γκος είναι ακόμα καλύτερος από πέρυσι στα νούμερά του, τα ποσοστά του σε κατά δύο πόντους υψηλότερο μέσο όρο (σ.σ. 15,8 φέτος) φτάνουν στο σχεδόν αδιανόητο 54% στα δίποντα και 47% στα τρίποντα στο ελληνικό πρωτάθλημα και αντιστοίχως 42%, 47% στο Champions League, αποτελώντας ακριβώς αυτό για το οποίο ο ΠΑΟΚ τον πληρώνει:
Σε μια ομάδα που βασίζεται αρκετά στον ελληνικό κορμό του, ο Αμερικανός κάνει τη διαφορά, παίρνει τα μεγάλα σουτ, βάζει τα μεγάλα σουτ και στα 35 του, πλέον, μπορεί να γελάει με όσους έλεγαν ότι γέρασε. Μπορεί να γελάει ακόμα και με τον εαυτό του. Σίγουρα γελάει με τον γιο του, ο οποίος είναι τώρα πέντε μηνών. Και ανυπομονεί για τη στιγμή που θα τον πάρει μαζί του στο γήπεδο, να καμαρώσει τον μπαμπά. Τότε, ίσως νιώσει γέρος. Προς το παρόν… Παλατάκι!
sdna.gr
