Πολλά έχουν γραφτεί για τον Μέγα Αλέξανδρο, ήδη από την εποχή του και μεταγενέστερα. Αλήθειες και πραγματικότητες μπερδεμένες με θρύλους και μύθους.
Σε πολλά από αυτά είναι εύκολο να ξεχωρίσεις που τελειώνει η αλήθεια και που συνεχίζει το φανταστικό.Όμως, είναι μερικά πράγματα που καταχωρούνται ακόμα και στις μέρες μας ως αλήθειες και πραγματικά γεγονότα. Κάποια από αυτά διαστρεβλώνουν όχι μόνο τον ίδιο τον Αλέξανδρο αλλά και μεγάλο μέρος της ιστορίας μας.
Ξεχωρίσαμε τέσσερις περιπτώσεις, ανάμεσα σε πολλές, για τις οποίες θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ενήμεροι:
Προσκύνησε τον Ιεχωβά και ήταν Μονοθεϊστής
Κάποια πράγματα φαντάζουν απίστευτα, όμως, όσο κυκλοφορούν ως αλήθειες, καλλιεργούν συνειδήσεις. Υποστηρίζεται, λοιπόν, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσκύνησε έναν Αρχιραββίνο των Ιουδαίων και κατ΄επέκταση τον θεό τους, τον Ιεχωβά.
Αυτό υποτίθεται ότι συνέβη μετά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο (όπου εκεί δέχτηκε πως ήταν γιος του Δία, σύμφωνα με τους εκεί ιερείς -αν και το τι του είπαν θεωρείται ως ένα πανέξυπνο λογοπαίγνιο) και αφού έφυγε, πέρασε από την Ιουδαία όπου αλλαξοπίστησε προσκυνώντας τους εκπροσώπους μίας άλλης θρησκείας.
Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε, αυτό δεν μπορεί να ισχύει με κανένα τρόπο αφού, κατά το τέλος της εκστρατείας του, αφιέρωσε στους Ολύμπιους Θεούς την εξής επιγραφή:
«Εις τον πατέρα μου Άμμωνα, εις τον αδελφό μου Ηρακλέα, εις την Αθηνάν Πρόμαχον, εις τον Ολύμπιον Δία, εις τους Κάβειρας της Σαμοθράκης, εις τον Ινδικόν Ίλιον, εις τον αδελφόν μου Απόλλωνα.»
Από τότε, ο Αλέξανδρος δεν γύρισε στην Ιουδαία, οπότε, όσο και να θέλουν κάποιοι, δεν του δόθηκε η ευκαιρία να αλλαξοπιστήσει.
Κατά την ίδια λογική αποκλείουμε και το ενδεχόμενο να ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος… Μονοθεϊστής…
Σφράγισε Πύλες με «Ρυπαρά Έθνη»
Λέγεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος «σφράγισε» κάποιες Πύλες μέσα στις οποίες έκλεισε-φυλάκισε κάποια ρυπαρά έθνη, όπως οι Γωγ και Μαγώγ, και επιπλέον 72 βδελυρούς βασιλιάδες με τους υπηκόους τους.
Στην πραγματικότητα, ενδεχομένως, οι Πύλες αυτές να αφορούν ένα τείχος των Σασσανίδων κάπου μεταξύ Καυκάσου και Κασπίας, στο σημερινό Αζερμπαϊτζάν. Ο Πτολεμαίος τις αναφέρει ως «Σαρματικάς Πύλας» ενώ ο Στράβων μιλάει για «τα επί Κύρω εις τα επι Αράλη στενά».
Τα υπόλοιπα, περί σφραγίσματος αυτών ή κάποιων άλλων Πυλών προκειμένου να φυλακίσει κάποια ρυπαρά έθνη και τους βασιλιάδες τους, προέρχονται από τον λεγόμενο Ψευδοκαλλισθένη στο βιβλίο «Αλεξάνδρου Πράξεις».
Σημειώστε, όμως, ότι το εν λόγω βιβλίο, όπως και άλλα, θεωρούνται ως ένα συνονθύλευμα μεταγενέστερων συγγραφέων και ως εκ τούτου ψευδεπίγραφα.
Ο Ψευδοκαλλισθένης είναι ένα ανύπαρκτο πρόσωπο, ενώ ο πραγματικός Καλλισθένης που συμμετείχε στην εκστρατεία ως επίσημος ιστοριογράφος, φυλακίστηκε και πέθανε, πριν προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του, κατηγορούμενος για συμμετοχή στη συνωμοσία των παίδων το 327 π.Χ.
Φαίνεται, μάλλον προφανές, ότι στον Ψευδοκαλλισθένη βασίστηκαν και προέκτειναν τα σχετικά περί Πυλών, όπως όσα περιγράφει ο άγιος Ανδρέας ο δια τον Χριστό Σαλό.
Βέβαια, υπάρχει και ο ισχυρισμός ότι τα αυθεντικά κείμενα είναι κρυμμένα σε Βατικανό, Άγιο Όρος κλπ.
Όπως και να έχει, το να χρησιμοποιείς τον Μέγιστο των Ελλήνων, ως φερέφωνο και προσκυνούντα το Ισραήλ, βολεύει πολύ την ΝΤΠ, σε συνδυασμό με την Ορθόδοξη Πίστη -ασχέτως αν πολλοί σήμερα δεν την δέχονται και θεωρούν ότι ο χριστιανισμός επιβλήθηκε «επί ποινή θανάτου».
Είδε… Ιπτάμενες Ασπίδες, δηλαδή ΑΤΙΑ…
Υποτίθεται πως ο Μέγας Αλέξανδρος κατά την πολιορκία της Τύρου το 332 πΧ δέχτηκε ως βοήθεια «μεγάλες λαμπερές ασπίδες, που εκτόξευαν φωτιά γύρω από τις παρυφές… πράγματα που ήρθαν από τον ουρανό και γύρισαν στον ουρανό».
Ωστόσο, δεν υπάρχουν αρχαία κείμενα που να περιγράφουν κάτι παρόμοιο.
Η μοναδική πηγή είναι ο W. Raymond Drake, ο οποίος φαίνεται να βασίζεται στον Ιταλό συγγραφέα Alberto Fenoglio, όπου και αυτός φαίνεται να μην κατονομάζει κάποια αρχαία πηγή.
Βέβαια, υπήρξαν κάποιες παράξενες επαφές στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά αυτές έχουν καταγραφεί από τον Αρριανό στο βιβλίο «Αλεξανδρου Ανάβασις».
Το περίεργο είναι ότι αυτά τα παράξενα δεν προβάλλονται όσο οι ιπτάμενες ασπίδες, γεγονός που μας κάνει να υποθέτουμε ότι είναι εσκεμμένο και άρα χρησιμοποιείται ως καθησυχαστικό μέσο ότι και εμάς τους σύγχρονους θα μας βοηθήσει κάτι που δεν υπάρχει και μέχρι να εμφανιστεί θα βουλιάζουμε περιμένοντας…
Ο Όρκος στην Ώπη Υπέρ του Πολυπολιτισμού
Κυκλοφορεί πολύ ένας όρκος που υποστηρίζεται ότι ειπώθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο στην Ώπιν το 324 π.Χ.
Ανάμεσα σε άλλα υποτίθεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είπε και τα εξής:
«Δεν ξεχωρίζω τούς ανθρώπους σε βαρβάρους και Έλληνες. Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των ανθρώπων, ούτε η «ράτσα» που γεννήθηκαν. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος. Από μέρους μου σας θεωρώ όλους ίσους, λευκούς και μελαψούς και θα ήθελα να μην είσθε μόνον υπήκοοι αλλά μέτοχοι, όλοι συνέταιροι…»
Κανείς από όσους αρχαίους Έλληνες ιστορικούς ασχολήθηκαν με τον Μέγα Αλέξανδρο και τις εκστρατείες του, ο Πλούταρχος, ο Αρριανός, ο Διόδωρος κλπ, δεν μνημονεύουν κάτι σχετικό ή παρόμοιο, όπως πολύ δικαιολογημένα ενίσταται ο καθηγητής κ. Αντωνίου Α. Αντωνάκος, ΚλασσικόςΦιλόλογος και Ιστορικός Συγγραφέας.
Στο βιβλίο του Αρριανού «Αλεξάνδρου Ανάβασις», (Ζ κεφ. VIII) θα βρείτε τον αληθινό όρκο.
Ο λόγος που κυκλοφορεί ο δήθεν όρκος ως πραγματικό γεγονός είναι για να καταγραφεί στο υποσυνείδητο και να εδραιωθεί ως πάγια εντολή του Αλεξάνδρου ώστε να περάσει ευκολότερα η Νέα Τάξη τον πολυπολιτισμό της και άλλα πολλά.
Πηγή: diadrastika.com
