41 ράβδους χρυσού προσπάθησε να περάσει από έλεγχο στο «Ελ. Βενιζέλος», αλλά το πλήρωσε ακριβά!

Αποπειράθηκε να εισάγει 41 ράβδους χρυσού μέσω «Ελ. Βενιζέλος», αλλά το πλήρωσε ακριβά σε φόρο 452.691 ευρώ

Ερχόμενος από την Γενεύη της Ελβετίας, στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» επιχείρησε να περάσει 41 ράβδους χρυσού αξίας 656.435 ευρώ, αλλά οι τελωνειακές αρχές το αντελήφθησαν και τις κατέσχεσαν, ενώ παράλληλα του επιβλήθηκε φόρος και πρόσθετος φόρος 452.691 ευρώ, τον οποίο πρέπει να πληρώσει, συμφώνα με ομόφωνη απόφαση του Συμβούλιου της Επικρατείας και αυτό ανεξάρτητα αν αποτελούν «οικογενειακή περιουσία», όπως επικαλέστηκε.

Το μέσον Σεπτεμβρίου του 2006 ερχόμενος από τη Γενεύη, μετέφερε στις αποσκευές του 41 ράβδους χρυσού. Οι τελωνειακές αρχές το αντελήφθησαν και συνέταξαν έκθεση κατάσχεσης, ενώ ο ίδιος συνελήφθη και παραπέμφθηκε σε τακτική δικάσιμο.

Η αρμόδια Δ.Ο.Υ., σύμφωνα με την αξία των 41 ράβδων χρυσού, του καταλόγισε κύριο φόρο 245.360 ευρώ και πρόσθετο φόρο 207.331 ευρώ (σύνολο 452.691 ευρώ), καθώς το ποσό της αγοράς των 41 κιλών χρυσού, δεν καλύπτεται από τα δηλωθέντα εισοδήματά του.

Ενώπιον της φορολογικής αρχής άσκησε προσφυγή υποστηρίζοντας ότι οι πλάκες χρυσού αποτελούν «οικογενειακή περιουσία από το 1982» και είχαν επενδυθεί σε χρηματιστηριακά προϊόντα από δύο χρηματιστηριακές ελβετικές εταιρείες. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, το 2007, αποφασίστηκε από τον ίδιο και τα αδέλφια του να διανεμηθεί η οικογενειακή περιουσία.

Στο πλαίσιο αυτό, πραγματοποίησε το ταξίδι στη Γενεύη και παράλαβε από την γνωστή Τράπεζα UBS S.A., τις 41 ράβδους χρυσού προκειμένου να επενδυθούν στην Ελλάδα, ενώ έλαβε και σχετικές βεβαιώσεις από τις χρηματιστηριακές εταιρείες ότι παρέλαβε τα 41 κιλά χρυσού.

Στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έχασε την δικαστική μάχη, καθώς κρίθηκε από τους Εφέτες, ότι δεν επιβλήθηκε φόρος επί κτηθέντος στην αλλοδαπή εισοδήματος, αλλά ούτε επιβλήθηκε φόρος για εισόδημα που φέρεται ότι αποκτήθηκε στην ημεδαπή.

Ακόμη, το Εφετείο απέρριψε τον ισχυρισμό ότι αθωώθηκε ποινικά από το Εφετείο Αθηνών για το αδίκημα της λαθρεμπορίας, καθώς η αθωωτική απόφαση δεν αναφέρεται «στις περί φορολογίας εισοδήματος διατάξεις, όπως αυτές του αποδίδονται» ως προς την απόκτηση των ράβδων χρυσού.

Κατόπιν αυτού, προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας να αναιρεθεί η σε βάρος του απόφαση του Διοικητικού Εφετείου, υποστηρίζοντας ότι οι πλάκες χρυσού αποκτήθηκαν στην αλλοδαπή και κατά συνέπεια δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις περί φορολογίας εισοδήματος.

Οι σύμβουλοι Επικρατείας του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ απέρριψαν ως αβάσιμους όλους ισχυρισμούς και του επέβαλαν παράλληλα την δικαστική δαπάνη του Δημοσίου. η οποία ανέρχεται στα 460 ευρώ.