Ο αυτισμός είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο που ένα άτομο επικοινωνεί, αλληλεπιδρά και αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Στα παιδιά, ο αυτισμός συχνά αναφέρεται ως «παιδικός αυτισμός» ή «παιδική διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ASD)». Περιλαμβάνει μια ευρεία ποικιλία συμπτωμάτων και συμπεριφορών, κάνοντας κάθε άτομο με αυτισμό μοναδικό. Η κατανόηση του αυτισμού είναι κρίσιμη για τον πρόωρο εντοπισμό και την παροχή κατάλληλης υποστήριξης προκειμένου τα παιδιά με αυτισμό να αναπτύσσονται θετικά.
Το να κατανοήσουμε ότι ένα παιδί μπορεί να είναι στο φάσμα του αυτισμού, είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, και είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία υγείας (όπως παιδοψυχολόγο ή αναπτυξιολόγο) για την κατάλληλη αξιολόγηση. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα σημάδια και συμπεριφορές που μπορεί να υποδείξουν την ανάγκη για περαιτέρω αξιολόγηση. Αυτά τα σημάδια είναι σημαντικό να υπάρχουν σε παραπάνω από ένα περιβάλλον, για τουλάχιστον 6 μήνες, για παράδειγμα στο σπίτι και στο σχολείο. Να θυμάστε ότι αυτά τα σημάδια μπορεί να διαφέρουν σημαντικά στο κάθε παιδί καθώς το καθένα είναι μοναδικό και με τις δικές του ιδιαιτερότητες, και το να έχετε ένα ή περισσότερα από αυτά τα ενδείξεις δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένα παιδί έχει αυτισμό.
Εδώ είναι πέντε σημάδια αυτισμού που πρέπει να προσέξει ένας γονέας:
1. Κοινωνικές δυσκολίες:
Περιορισμένη οπτική επαφή με άλλους, ή απουσία αυτής.
Δυσκολία στο να εμπλακεί ή να διατηρήσει διαδοχικές συνομιλίες, όπως η απάντηση σε ερωτήσεις ή σχόλια.
Έλλειψη ενδιαφέροντος στο να μοιραστεί εμπειρίες ή συναισθήματα με άλλους.
Δυσκολία στο κατανόηση ή απάντηση σε κοινωνικά σήματα, όπως οι εκφράσεις του προσώπου ή ο τόνος της φωνής.
Περιορισμένο ενδιαφέρον για το να δημιουργήσει φιλίες ή να παίξει με συνομήλικους.
2. Δυσκολίες στην επικοινωνία:
Καθυστέρηση ή περιορισμένη ανάπτυξη του λόγου, όπως να μην μιλάει μέχρι την ηλικία των 2 ετών.
Δυσκολία στη χρήση και κατανόηση της γλώσσας, συμπεριλαμβανομένων ασυνήθιστων προτύπων λόγου ή το να επαναλαμβάνει λέξεις ή φράσεις.
Δυσκολία στην έναρξη ή διατήρηση των συνομιλιών.
Περιορισμένη χρήση χειρονομιών, όπως το δείκτη
Δυσκολία στο να κατανοήσει μη-κυριολεκτική γλώσσα, αστεία ή και τη χρήση ειρωνείας.
3. Επαναληπτικές συμπεριφορές:
Επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή δραστηριότητες, όπως το χτύπημα των χεριών, το κλώτσημα ή το περιστροφή αντικειμένων.
Επιμονή στην ίδια ρουτίνα και στερεότυπες συνήθειες, με εμφανή ενόχληση όταν οι ρουτίνες αυτές διακόπτονται.
Έντονη εστίαση σε συγκεκριμένα ενδιαφέροντα ή θέματα.
Ασυνήθιστες αισθητηριακές ευαισθησίες, όπως η υπερευαισθησία στο φως, τον ήχο, τις υφές ή τις γεύσεις.
4. Κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες:
Δυσκολία στο να κατανοήσει και να εκφράσει συναισθήματα.
Περιορισμένο ενδιαφέρον ή δυσκολία στον προσομοιωτικό παιχνιδι ή στις φανταστικές δραστηριότητες.
Ασυνήθιστες αντιδράσεις σε συναισθηματικά γεγονότα, όπως έντονες οργές ή έλλειψη αντίδρασης σε τυπικές συναισθηματικές καταστάσεις.
Δυσκολία στο να αναγνωρίσει ή να ανταποκριθεί στα συναισθήματα των άλλων.
5. Καθυστερήσεις στην ανάπτυξη:
Καθυστερήσεις στην επίτευξη αναπτυξιακών ορόσημων, όπως το μπουσούλημα, το περπάτημα ή και η εκμάθηση της τουαλέτας.
Υποχώρηση σε προηγουμένως αποκτηθείσες δεξιότητες, όπως ο λόγος ή οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Ο αυτισμός αποτελεί ένα φάσμα, και μέσα σε αυτό το φάσμα, υπάρχει μια απίστευτη ποικιλία δυνατοτήτων, προκλήσεων και ταλέντων. Αναζητώντας τη συμβουλή ειδικών και επαγγελματιών, μπορούμε να αποκτήσουμε βαθύτερη κατανόηση των συγκεκριμένων αναγκών και ικανοτήτων ενός παιδιού. Με αυτή τη γνώση μπορούμε να προσαρμόσουμε παρεμβάσεις και στρατηγικές υποστήριξης που είναι προσεκτικά σχεδιασμένες για το μοναδικό τους προφίλ. Μια έγκυρη διάγνωση και παρέμβαση μπορούν να κάνουν σημαντική διαφορά στην ανάπτυξη και την ποιότητα της ζωής του παιδιού. Μέσω αυτής της ατομικής προσέγγισης, μπορούμε να αξιοποιήσουμε το πλήρες δυναμικό τους, επιτρέποντας τους να αναπτυχθούν, να μάθουν και να συμβάλουν στον κόσμο μας με τον ξεχωριστό και μοναδικό τους τρόπο. Μαζί, ας υποστηρίξουμε τη σημασία της πρώιμης ανίχνευσης και παρέμβασης, ανοίγοντας τον δρόμο για ένα φωτεινότερο μέλλον όπου κάθε παιδί, ανεξαρτήτως της νευροδιαφοροποίησής του, μπορεί πραγματικά να ανθίσει.
