Λίγες ώρες μετά το θάνατό του, το σώμα του μπήκε στη ψύξη…
«Είμαι μόνο 14 ετών και δεν θέλω να πεθάνω αλλά ξέρω ότι θα πεθάνω. Πιστεύω ότι η κρυο-συντήρηση μου δίνει την πιθανότητα να θεραπευτώ, ακόμη κι αν ξυπνήσω μετά από εκατοντάδες χρόνια. Δεν θέλω να θαφτώ στο χώμα. Θέλω να ζήσω και πιστεύω ότι στο μέλλον μπορεί να έχουν βρει θεραπεία για τον καρκίνο και να με ξυπνήσουν. Θέλω να έχω αυτή την ευκαιρία. Αυτή είναι η επιθυμία μου».
Με αυτά τα λόγια η 14χρονη βρετανίδα, (η ιστορία της οποίας είναι η πιο γνωστή) έπεισε το Ανώτατο Δικαστήριο στο Λονδίνο να συναινέσει στην απόφαση της να καταψυχθεί.
Το κορίτσι πέθανε στις 17 Οκτωβρίου και 8 ημέρες μετά μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το σώμα της είχε διατηρηθεί μέσα σε ξηρό πάγο. Την διαδικασία κατάψυξης και συντήρησης (37.000 δολάρια το κόστος) ανέλαβε το Cryonics Institute, που βρίσκεται στο Μίσιγκαν.
Πολλά χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 1965, μια ανακοίνωση που έμοιαζε να είναι βγαλμένη από βιβλίο επιστημονικής φαντασίας έκανε την εμφάνισή της στη δημόσια σφαίρα.
«Η Life Extension Society διαθέτει εγκαταστάσεις και μπορεί πλέον να καταψύξει, να διατηρήσει και να προστατέψει έναν «ομοθερμικό» φίλο μας (άνθρωπο). Η LES προσφέρεται να καταψύξει εντελώς δωρεάν τον άνθρωπο που επιθυμεί και τολμά να μπει σε κρυογονικό θάλαμο», ανέφερε με την ανακοίνωσή της ο οργανισμός «Life Extension Society» (LES) καλώντας ουσιαστικά όποιον θέλει να γίνει πειραματόζωο στην προσπάθειά της να επεκτείνει την ζωή των ανθρώπων.
Ο Αμερικανός καθηγητής ψυχολογίας Τζέιμς Μπέντφορντ δεν το σκέφτηκε πάρα πολύ. Άλλωστε, είχε διαγνωσθεί με καρκίνο στα νεφρά, ο καρκίνος του είχε ήδη κάνει μετάσταση στους πνεύμονες και σύμφωνα με τους γιατρούς ήταν καταδικασμένος σε θάνατο. Δεν είχε να χάσει τίποτα πια. Μόνο να κερδίσει.
Λίγες ώρες μετά το θάνατό του, το σώμα του μπήκε στη ψύξη. Οι δυο επιστήμονες που ηγήθηκαν της μεθόδου κρυογονικής που θα εφαρμοζόταν πάνω τους, λεγόντουσαν Ντάντε Μπρουνόλ και Ρόμπερτ Νέλσον. Ο πρώτος, μετά από χρόνια έβγαλε και το βιβλίο «Καταψύξαμε τον πρώτο άνθρωπο», το οποίο αναφερόταν σε αυτό τολμηρό πείραμα.
Αρχικά, χορηγήθηκε ένεση με διμεθυλοσουλφίδιο στο σώμα του Μπέντφορντ, ένα μείγμα φαρμάκων δηλαδή που θεωρείται μεν ευεργετικό ωστόσο δεν εξασφαλίζει τη προστασία του εγκεφάλου με τη διαφορά της θερμοκρασίας του σώματος. Φυσικά, αυτό ήταν απλά το πρώτο στάδιο του πειράματος.
Το σώμα του Μπέντφορντ μπήκε μέσα σε μια ειδική «κάψουλα κρυο-φροντίδας» και μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις του επιστήμονα και ερευνητή Έντουαρντ Χόουπ στην Αριζόνα, όπου και έμεινε για δύο χρόνια πριν μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις «Galiso» στην Καλιφόρνια. Το 1977, ο γιος του Μπέντφορντ ζήτησε και το πήρε στο σπίτι του: επί χρόνια, ένα κατεψυγμένο πτώμα άλλαζε τοποθεσίες.
Το 1982 ήρθε η ώρα να αλλάξει ξανά μέρος: ο οργανισμός «Alcor Life Extension Foundation» το ζήτησε και το πήρε πίσω για να το τποτοθετήσει στα υπερσύγχρονα εργαστήρια του. Το πτώμα του Μπέντφορντ βρίσκεται εκεί ακόμα!
Η τελευταία ιατρική αναφορά για αυτό έγινε το 1991. «Η εξωτερική του θερμοκρασία φαίνεται πως έχει παραμείνει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, λίγο κάτω από τους 0 βαθμούς Κελσίου, στο μεσοδιάστημα των διαφόρων μεταφορών που υπέστη. Οπότε είναι πιθανό να βρίσκεται σε καλή κατάσταση, παρά το πέρας των δεκαετιών», δήλωσαν οι γιατροί που το παρακολουθούσαν.
Ένα πείραμα που ξεκίνησε πριν 56 ολόκληρα χρόνια βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Όταν θα ολοκληρωθεί θα είναι επίσημο: θα βρισκόμαστε στο μέλλον…
