Καθώς τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Πολωνία, τον Σεπτέμβριο του 1939, ένας Πολωνός λοχαγός, που βρισκόταν 60 χλμ. πίσω από τη γραμμή του μετώπου γνώριζε πως είχε έρθει η ώρα για τον υπέρ πάντων αγώνα. Ο λοχαγός Βλαντισλάβ Ραγκίνις διοικούσε μια δύναμη επιπέδου ενισχυμένου τάγματος στην περιοχή της Βίζνα. Ο Ραγκίνις καταγόταν από οικογένεια γεωκτημόνων και ήταν λετονικής καταγωγής. Υπηρετούσε τις πολωνικές δυνάμεις συνοριοφυλακής. Ήταν υπεύθυνος για την άμυνα στην οχυρωμένη περιοχή της Βίζνα στα σύνορα με την Ανατολική Πρωσία. Όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Πολωνία ο Ραγκίνις διέθετε μια δύναμη περίπου 800 ανδρών οπλισμένους με 6 παλαιά ρωσικά πεδινά πυροβόλα των 76,2 mm, δύο αντιαρματικά τυφέκια και 42 πολυβόλα.
Η δύναμη αυτή ήταν ανεπτυγμένη σε μια σειρά πολυβολείων και περιπολίων (αμυντικά έργα με πολυβόλο και αντιαρματικό όπλο ή πυροβόλο). Ωστόσο όταν ξέσπασε ο πόλεμος τα οχυρωματικά αυτά έργα δεν είχαν στο σύνολό τους ολοκληρωθεί. Εξάλλου και να ήταν ολοκληρωμένα δεν εξασφάλιζαν στη μικρή φρουρά σοβαρές δυνατότητες αντίστασης έναντι του αναμενόμενου γερμανικού οδοστρωτήρα. Ο Ραγκίνις ήλπιζε ότι θα μπορούσε να επιβραδύνει για ένα χρονικό διάστημα τις γερμανικές δυνάμεις. Δεν γνώριζε ότι είχε απέναντί του ολόκληρο το γερμανικό IXI Σώμα Στρατού του στρατηγού Χάιντς Γκουντέριαν, του “πατέρα” των Πάντσερ, με τους 40.000 στρατιώτες του, τα 350 άρματά του και τα 657 πυροβόλα και όλμους του. Αποστολή του Γκουντέριαν ήταν η διάσπαση της πολωνικής άμυνας από την Ανατολική Πρωσία και η προέλαση από Βορρά προς Νότο προς αποκοπή του συνόλου των δυτικά του Βιστούλα μαχόμενων πολωνικών δυνάμεων. Μετά από μάχες έξι ημερών οι Γερμανοί έφτασαν στον ποταμό Νάρεβ στο ύψος της Βίζνα. Η ώρα του Ράγκινις είχε φθάσει.
Η μάχη της Βίζνα
Νωρίς το πρωί της 7ης Σεπτεμβρίου πολωνικές περίπολοι ιππικού εντόπισαν τα γερμανικά τεθωρακισμένα να κινούνται προς τη Βίζνα. Το ιππικό ενημέρωσε τον Ράγκινις ο οποίος ετοίμασε τς δυνάμεις του. Οι Γερμανοί κατέλαβαν εύκολα την πόλη της της Βίζνα, στη δυτική όχθη του ποταμού. Οι Πολωνοί πάντως πρόλαβαν και ανατίναξαν τη μοναδική γέφυρα που οδηγούσε στην ανατολική όχθη. Οι Γερμανοί σταμάτησαν. Αεροπορικές αναγνωρίσεις έδειξαν πως υπήρχε μια γραμμή οχυρωμάτων και χαρακωμάτων περί τα 6 χλμ. εντός της ανατολικής όχθης. Δεν μπορούσαν να γνωρίζουν όμως τον αριθμό των Πολωνών και τον οπλισμό τους.
Μόλις έπεσε η νύκτα γερμανικό πεζικό επιχείρησε να διασχίσει τον ποταμό. Αναζητώντας κάποιο βατό σημείο, καθώς υπήρχαν πολλά έλη στην περιοχή, οι Γερμανοί επέπεσαν, κυριολεκτικά, σε ένα πολωνικό πολυβολείο και η μάχη άναψε! Υφιστάμενοι σοβαρές απώλειες οι Γερμανοί υποχώρησαν κακήν-κακώς.Με το πρώτο φως της επομένης γερμανικά αεροσκάφη εμφανίστηκαν αλλά έριξαν μόνο προκηρύξεις στα πολωνικά καλώντας τους υπερασπιστές να παραδοθούν. Ο Ραγκίνις και ο υποδιοικητής, υπολοχαγός Μπρικάλσκι, επισκέφτηκαν τότε όλες τις θέσεις και υποσχέθηκαν στους στρατιώτες τους πως, αμφότεροι, δεν θα εγκατέλειπαν, ζωντανοί, την τοποθεσία άμυνας. Κάθε εκατοστό πολωνικού εδάφους που οι Γερμανοί καταλάμβαναν έπρεπε να ποτιστεί με το αίμα των εισβολέων. Αργότερα τα γερμανικά αεροσκάφη επανήλθαν αλλά αυτή τη φορά φορτωμένα με βόμβες τις οποίες έρριψαν κατά των πολωνικών θέσεων.
Παράλληλα το γερμανικό πυροβολικό και οι όλμοι συμμετείχαν στην προπαρασκευή. Πρώτος τους στόχος ήταν δύο απομονωμένα πολυβολεία βόρεια τα οποία σχεδόν περικυκλώθηκαν, δεχόμενα επιθέσεις από τρεις πλευρές. Οι Πολωνοί αντέταξαν δυναμική άμυνα. Ωστόσο οι δύο μόνο διμοιρίες τους που αμύνονταν στον τομέα δεν μπορούσαν να αντέξουν επ’ άπειρο. Μοιραία αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Στους άλλους τομείς όμως, και χάρη στα έλη, οι Γερμανοί είτε ακινητοποιήθηκαν, είτε κινούντο με ρυθμό χελώνας. Οι Πολωνοί, με τυφέκια και πολυβόλα έβαλαν συγκεντρωτικά εναντίον τους και τους προκαλούσαν σοβαρές απώλειες. Με την υποστήριξη των αρμάτων τους όμως οι Γερμανοί άρχισαν να κερδίζουν έδαφος. Οι Πολωνοί υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν όλες τις εκτός πολυβολείων θέσεις μάχης, αλλά συνέχισαν να αμύνονται σθεναρά από τα οχυρά τους.
Μέχρις εσχάτων
Μέχρι να πέσει η νύκτα τα γερμανικά άρματα είχαν περάσει πίσω από την πολωνική τοποθεσία. Το γερμανικό πεζικό όμως όχι! Ο Ραγκίνις πληροφορήθηκε στο μεταξύ ότι δεν υπάρχει περίπτωση ενίσχυσής του ή προσπάθειας διάσπασης του γερμανικού κλοιού. Στο μεταξύ η μάχη συνεχιζόταν. Οι Γερμανοί κατέστρεφαν ένα προς ένα τα πολωνικά πολυβολεία με άμεσες βολές ων πυροβόλων των αρμάτων τους. Έως το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου μόνο δύο πολυβολεία αμύνονταν ακόμα. Ένας Γερμανός στρατιώτης παρουσιάστηκε τότε κρατώντας λευκή σημαία. Ο Ραγκίνις έπρεπε να αποφασίσει. Δεν είχε καμία ελπίδα και η συνέχιση της μάχης σήμαινε μόνο τον θάνατο όλων των ατρόμητων ανδρών του. Τα πυρομαχικά τελείωναν και οι τραυματίες υπέφεραν.
Το μόνο που μπορούσε να περιμένει ήταν να ανατιναχτούν όλοι από τα γερμανικά πυροβόλα παντελώς άσκοπα ή να εκτελεστούν αν παραδίδονταν αργότερα,όπως τους είχαν απειλήσει οι Γερμανοί. Αποφάσισε να σταματήσει την αντίσταση. Ο ίδιος βαριά τραυματισμένος, πάντως, θα τηρούσε την υπόσχεσή του. Αφού διέταξε τους άνδρες του να καταθέσουν τα όπλα ο ίδιος αυτοκτόνησε με μια χειροβομβίδα. Από τους 720 Πολωνούς μόνο 70 επέζησαν. Ορισμένοι από αυτούς κατάφεραν να ξεφύγουν την αιχμαλωσία. Άλλοι, αιχμάλωτοι όντες, εκτελέστηκαν, άλλοι δάρθηκαν αγρίως και υπέστησαν πολλές ταπεινώσεις. Είναι άγνωστο πόσοι από αυτούς τελικά επέζησαν. Οι γερμανικές απώλειες ήταν βαριές. Ο Γκουντέριαν παραδέχεται 900 νεκρούς. Οι Πολωνοί κατέστρεψαν επίσης 10 γερμανικά άρματα μάχης και πολύ περισσότερα τεθωρακισμένα οχήματα. Όχι άδικα χαρακτηρίζουν ακόμα τ μάχη της Βίζνα ως “Πολωνικές Θερμοπύλες”…
