Στα 21 του χρόνια, την ώρα που ο ίδιος ήταν έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του, ο Στίβεν Χόκινγκ διαγνώστηκε με συμπτώματα Αμυοτροφικής Πλάγιας Σκλήρυνσης.
Οι γιατροί του είπαν πως έχει περίπου ένα με δύο χρόνια ζωής, ωστόσο ο ίδιος κατάφερε να ζήσει μέχρι τα 76 του, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από την θέληση του νου.
Πως ξεκίνησε η αρρώστια του στην Οξφόρδη
Ο Χόκινγκ ξεκίνησε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τον Οκτώβριο του 1959 σε ηλικία 17 ετών, όπου και ήταν ο νεότερος από τους σπουδαστές.
Εκεί οι εργασίες του χαρακτηρίστηκαν αρκετά ευφυείς από τους καθηγητές. Και να σημειωθεί ότι ο ίδιος διάβασε μόνο 1.000 ώρες κατά την διάρκεια των τριών ετών της φοίτησής του!
Οταν όμως έφτασε στο διδακτορικό, η υγεία του ξαφνικά άρχισε να κλονίζεται.
Ξαφνικά ο Χόκινγκ άρχισε να μην μπορεί να κουνήσει καλά τα άκρα του, δυσκολευόταν στις προπονήσεις της κωπηλασίας του, ενώ μία πτώση από τις σκάλες χειροτέρεψε κατά πολύ τα πράγματα.
Τα προβλήματα επιδεινώθηκαν και η ομιλία του έγινε ελαφρώς μπερδεμένη. Παρ΄όλο που ο επιστήμονας ήταν αποσβολωμένος με το διδακτορικό του, η οικογένειά του παρατήρησε τις αλλαγές στο σώμα του, όταν επέστρεψε στο σπίτι για τα Χριστούγεννα κι έτσι υπεβλήθη σε ιατρικές εξετάσεις.
Μετά από τη διάγνωσή της Αμυοτροφικής Πλάγιας Σκλήρυνσης, ο Χόκινγκ έπεσε σε κατάθλιψη. Οι γιατροί τον συμβούλεψαν να συνεχίσει με τις μελέτες του, ο ίδιος όμως, τότε στην αρχή, αισθανόταν ότι δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος.
Η αγάπη του για την Τζέιν Γουάιλντ τον κράτησε ζωντανό
Ωστόσο, ο λόγος που δεν τα παράτησε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν ο έρωτας!
Κι όμως εκείνη την εποχή, η σχέση του με την Τζέιν Γουάιλντ, που ήταν η φίλη της αδελφής του, και την οποία είχε συναντήσει λίγο πριν τη διάγνωσή του, συνεχίστηκε, με αποτέλεσμα το ζεύγος γρήγορα να αρραβωνιαστεί.
Ο Χόκινγκ αργότερα είπε ότι η αγάπη του για την Τζέιν «του έδωσε κάτι για να ζήσει».
Ετσι, παρ΄ όλο που ο Χόκινγκ είχε δυσκολία στο να περπατήσει χωρίς υποστήριξη, και η ομιλία του ήταν σχεδόν ακατανόητη, αυτός επέστρεψε στην εργασία του με ενθουσιασμό!
Ωστόσο, η ασθένεια συνέχιζε την ύπουλη δράση της.
Οσο ο καιρός περνούσε, ο Χόκινγκ έβλεπε το σώμα του να παραλύει, με αποτέλεσμα κοντά στο 1980 να μην μπορεί να μιλήσει καθόλου και να κουνήσει το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του.
Έφτασε στο σημείο να κουνά μόνο το δεξί του μάγουλο
Η σωτήρια λύση στο πρόβλημά δόθηκε το 1986, όταν πια ο Χόκινγκ είχε γίνει γνωστός για τις θεωρίες του. Τότε, ένας επιστήμονας του Κέιμπριτζ κατασκεύασε μια συσκευή η οποία επέτρεψε στον Χόκινγκ να γράφει σε κομπιούτερ με μικρές κινήσεις του σώματός του όσα θέλει να πει και κατόπιν ένα φωνητικό συνθεσάιζερ μεταμορφώνει τα γραπτά σε φωνή. Ο ίδιος, ο οποίος ακούει καλά, έλεγε ότι του άρεσε η φωνή «του», παρ΄ όλο που η προφορά του ήταν μάλλον αμερικανική παρά αγγλική!
Ετσι, καθηλωμένος στην αναπηρική του καρέκλα καταφέρνει όλα αυτά τα χρόνια να επικοινωνεί μέσω ενός υπολογιστή. Μάλιστα, τα τελεταία χρόνια, ο υπολογιστής λειτουργούσεμε την κίνηση του δεξιού του μάγουλου: Του μοναδικού σημείου στο σώμα του που δεν παρέλυσε από τη νόσο! Ετσι ο Χόκινγκ ήταν σε θέση να μιλάει, να δίνει διαλέξεις και να στέλνει e-mail.
Πώς κατάφερε να επιβιώσει τόσα χρόνια ο Στίβεν Χόκινγκ
Το πώς κατάφερε να ζήσει τόσες πολλές δεκαετίες ξεπερνώντας το προσδόκιμο ζωής που του έδιναν οι γιατροί, παραμένει εν πολλοίς ανεξήγητο. Το 2012, το Scientific American μίλησε με τον Λίο ΜακΚλούσκε, αναπληρωτή καθηγητή νευρολογίας και ιατρικό διευθυντή του ALS Center στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας.
Εκείνος εξήγησε, ότι ο Χόκινγκ είναι στ’ αλήθεια μια μοναδική περίπτωση.
Η Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση είναι μια προοδευτική νευροεκφυλιστική ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι καταστρέφει αργά τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό. Ως αποτέλεσμα, οι πάσχοντες χάνουν σταδιακά την κινητική τους λειτουργία, αλλά εξακολουθούν να διατηρούν τη γνωστική τους λειτουργία. Δηλαδή δεν μπορούν να κινηθούν σωματικά, αλλά συνεχίζουν να σκέφτονται ως υγιείς άνθρωποι. Οι περισσότεροι ασθενείς με ALS είτε θα πεθάνουν από αναπνευστική ανεπάρκεια, ως αποτέλεσμα της απώλειας των μυών του διαφράγματος, είτε από τον υποσιτισμό και την αφυδάτωση, ως αποτέλεσμα της απώλειας των μυών της κατάποσης.
Ηταν μοναδική περίπτωση
Σύμφωνα με τον καθηγητή νευρολογίας, ο οποίος δεν ήταν ποτέ γιατρός του Χόκινγκ, αλλά έχει βαθιά γνώση της παθολογίας της ALS, η προσωπική βιολογία του Χόκινγκ και ο τρόπος με τον οποίο είχε εξελιχθεί η ασθένεια στο σώμα του ήταν οι λόγοι της μακροζωίας του.
«Αφού δεν υποστηρίζεται αναπνευστικά, τότε σίγουρα έχει να κάνει με την προσωπική του βιολογία. Είναι η βιολογία της μορφής της νευροεκφυλιστικής ασθένειας που καθορίζει πόσο καιρό θα ζήσει», δήλωσε ο McCluskey.
Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι ως ένας από τους πιο διάσημους επιστήμονες στον κόσμο, ο Χόκινγκ έχει επίσης εξαιρετική προσωπική φροντίδα, που πιθανώς συμβάλει στην καλή του υγεία.
