Η νόσος Alzheimer είναι μια χρόνια εκφυλιστική νόσος του εγκεφάλου και αποτελεί το συχνότερο αίτιο της άνοιας.
Η κύρια κλινική εκδήλωση της είναι η διαταραχή στη μνήμη, αλλά προσβάλλονται και άλλες εγκεφαλικές λειτουργίες και έτσι επηρεάζεται σοβαρά η κοινωνική ζωή του ασθενούς.
Η νόσος Alzheimer δεν έχει σχέση με την φυσιολογική γήρανση και λειτουργική έκπτωση του εγκεφάλου. Ωστόσο, όσο μεγαλώνει κανείς, τόσο πιο πολύ έχει πιθανότητες να προσβληθεί από τη νόσο.
Η νόσος Alzheimer δεν αποτελεί φυσιολογική εκδήλωση του γήρατος, ούτε θα πρέπει να συγχέεται με την γεροντική άνοια. Είναι μια νευροεκφυλιστική πάθηση που πλήττει σχεδόν αποκλειστικά την τρίτη ηλικία
Ποιά είναι τα συμπτώματα της νόσου Alzheimer;
Απώλεια μνήμης (το κυριότερο γνώρισμα της νόσου)
Δυσκολία στην αφηρημένη σκέψη πχ στους υπολογισμούς με τους αριθμούς
Δυσκολία στον λόγο, υπό την έννοια της εύρεσης της σωστής λέξης
Έλλειψη προσανατολισμού δηλ ο ασθενής μπορεί να χάσει το δρόμο για το σπίτι του κ.ο.κ.
Δυσκολία στην κρίση και τη λήψη αποφάσεων. Έτσι ο ασθενής δεν μπορεί να λύσει απλά προβλήματα της καθημερινότητας όπως το τι να κάνει όταν καίγεται το φαγητό στην κουζίνα
Δυσκολία στην εκτέλεση των καθημερινών πράξεων
Ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη, άγχος και επιθετικότητα.
Ο επιστήμονας πίσω από τη ομώνυμη νόσο
Ο Αλοΐσιος Άλτσχαϊμερ (Aloysius ” Alois” Alzheimer, συχνά αποδιδόμενο στα ελληνικά ως Αλτσχάιμερ), (14 Ιουνίου 1864 – 19 Δεκεμβρίου 1915) ήταν Γερμανός ψυχίατρος και νευροπαθολόγος, συνάδελφος και μαθητής του Emil Kraepelin. Ο Άλτσχαϊμερ παρουσίασε την πρώτη δημοσιευμένη περίπτωση πρo-γεροντικής άνοιας, την οποία ο Kraepelin θα προσδιόριζε αργότερα ως ασθένεια του Αλτσχάιμερ.
Η πρώτη επιστημονική παρατήρηση της νόσου
Το 1901 ο Άλτσχαϊμερ παρατήρησε μία ασθενή στο άσυλο της Φρανκφούρτης που ονομαζόταν Αουγκούστε Ντέτερ (Auguste Deter). Η ασθενής, 51 ετών, είχε παράξενα συμπτώματα συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένης απώλειας βραχυπρόθεσμης μνήμης και προσανατολισμού τόπου και χρόνου. Αυτή η ασθενής θα γινόταν το πάθος του Άλτσχαϊμερ κατά τη διάρκεια των ερχομένων ετών. Τον Απρίλιο του 1906 η Ντέτερ πέθανε και ο Άλτσχαϊμερ παρήγγειλε το αρχείο της ασθενούς και τον εγκέφαλό της στο Μόναχο, όπου εργαζόταν ο Kraepelin σε εργαστήριο.
Μαζί με δύο Ιταλούς παθολόγους χρησιμοποίησε τις τεχνικές χρώσης για να προσδιορίσει τις πλάκες βήτα αμυλοειδούς και τις συσσωρεύσεις της χαρακτηριστικής για την νόσο Αλτσχάιμερ πρωτεΐνης Tau.
Σε ομιλία του στις 3 Νοεμβρίου 1906 παρουσίασε για πρώτη φορά την βιοπαθολογία και τα κλινικά συμπτώματα της νόσου.[7]. Το 1907 δημοσίευσε τα συμπεράσματά του σε άρθρο με τίτλο “Περί μιας ιδιόμορφης νόσου του εγκεφαλικού φλοιού” (Über eine eigenartige Erkrankung der Hirnrinde)
