Όσο υπάρχουν πόλεμοι θα υπάρχουν και πολεμιστές που βρίσκουν μια δεύτερη ζωή στο πεδίο της μάχης. Ματωμένοι, ακρωτηριασμένοι, πυροβολημένοι, μαχαιρωμένοι, που θα έπρεπε να είχαν πεθάνει, αλλά παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να επιζήσουν και συνέχισαν να πολεμούν. Ένας τέτοιος ήταν ο Galvarino, ένας πολεμιστής που όχι μόνο ξεπέρασε τον απίστευτο τραυματισμό του, αλλά τον χρησιμοποίησε κιόλας για να γίνει ο ίδιος ο χειρότερος εφιάλτης πολλών.
Πεντακόσια χρόνια πριν, στον παρατεταμένο Πόλεμο του Arauco στη Νότια Αμερική, μια στρατιά από Ισπανούς κατακτητές πολεμάει εναντίον χιλιάδων Ινδιάνων Μαπούτσε στη μάχη του Lagunillas, στη νοτιο-κεντρική Χιλή κοντά στο ποταμό Bio Bio.
Οι Ισπανοί έπιασαν 150 Μαπούτσε, μεταξύ των οποίων και έναν νεαρό αρχηγό, τον Galvarino, και τους μεταφέρουν στο ισπανικό καταυλισμό. Μετά από μια γρήγορη (και εννοείται αμερόληπτη) δίκη, ο Ισπανός κυβερνήτης Garcia Hurtado de Mendoza διέταξε τους στρατιώτες να κόψουν το δεξί χέρι και τη μύτη κάθε πολεμιστή καθώς και τα δύο χέρια των ηγετών τους, όπως ήταν ο Galvarino. Η μακάβρια πράξη ήταν ένα μήνυμα προς τους Μαπούτσε: υποταχθείτε, αλλιώς…
Σύμφωνα με τον μύθο των Μαπούτσε, όταν έκοψαν το αριστερό χέρι του Galvarino, ο ίδιος γενναία προσέφερε και το δεξί, ενώ έβλεπε το τσεκούρι να πέφτει πάνω του χωρίς να δειλιάσει. Μετά ζήτησε από τους βασανιστές του να του δώσουν τη χαριστή βολή αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε.
Ο Galvarino και δεκάδες άλλοι ακρωτηριασμένοι πολεμιστές απελευθερώθηκαν και τους διέταξαν να πουν στον Μαπούτσε στρατηγό Caupolicán να παραδοθεί και να αποτρέψει περαιτέρω αιματοχυσία. Ο Galvarino δεν υπάκουσε.
Αντ’ αυτού, προέτρεψε τον Caupolicán και τους ανθρώπους του να συνεχίσουν να αγωνίζονται κατά των Ισπανών εισβολέων. Όπως περιγράφεται από τον Pedro Mariño de Lobera στο Chronicle of the Kingdom of Chile (Χρονικό του Βασιλείου της Χιλής), ο Galvarino πήγε στους Μαπούτσε, με τα κομμένα χέρια του υψωμένα στον αέρα και τους έδειξε τι θα τους κάνουν οι Ισπανοί αν εγκαταλείψουν τον πόλεμο.
Ο Caupolicán αποφάσισε οι Μαπούτσε να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά των Ισπανών και έκανε τον Galvarino έναν από τους διοικητές του.
Τι μπορούσε να κάνει όμως ένας μαχητής χωρίς χέρια ενάντια στον εχθρό; Πολύ λίγα, και ο Galvarino το γνώριζε καλά. Αυτό που έκανε, τον έκανε μύθο. Πριν την επόμενη μάχη, έδεσε μαχαίρια και στους δύο καρπούς του. Δεν υπάρχει καμία καταγραφή του μεγέθους των μαχαιριών ή πόσο κοφτερά ήταν, αλλά ο ιστορικός Leslie Ray αναφέρεται σ’ αυτά ως λόγχες.
Στις 30 Νοεμβρίου του 1557, λιγότερο από ένα μήνα μετά τη σύλληψή του, ο Galvarino ήταν στην πρώτη γραμμή στη Μάχη του Millarapue. Θα έστηναν ενέδρα στον ισπανικό καταυλισμό για να συντρίψουν τον Mendoza πριν προλάβει να γυρίσει το πυροβολικό και τα άλογά του. Παρά την αρχική επιτυχία τους, ο Ισπανός διοικητής κατάφερε να τους απωθήσει και σκοτώθηκαν 3.000 Μαπούτσε.
Οι Ισπανοί είχαν κάτι μικροτραυματισμούς και μερικά νεκρά άλογα, ενώ έπιασαν αιχμάλωτους και αρκετές εκατοντάδες Μαπούτσε, ανάμεσα τους και ο Galvarino.
Λίγα στοιχεία υπάρχουν για το τι έκανε ο Galvarino κατά τη διάρκεια της μάχης. Ένας Ισπανός στρατιώτης έγραψε ότι ο Galvarino έκανε συνεχώς νεύμα στους πολεμιστές του να προωθούνται με τις λεπίδες αντί για χέρια. Σημείωσε επίσης ότι ο Galvarino επιτέθηκε κατά του Mendoza και κατάφερε να τον αποκόψει.
Μετά τη μάχη, δεν θα υπήρχε και τρίτη ευκαιρία για τον Galvarino. Ο ίδιος και οι άνδρες του καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό. Ο Ισπανός Alonso de Ercilla υποστήριξε ότι προσπάθησε να παρέμβει για λογαριασμό του Galvarino, ικετεύοντάς τον να συμμαχήσει με τους Ισπανούς. Ο Galvarino αρνήθηκε. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο Mendoza έριξε τον Galvarino στα σκυλιά, ενώ άλλοι λένε ότι απαγχονίστηκε. Άλλοι πιστεύουν ότι ο Galvarino αυτοκτόνησε για να μη δώσει την ευχαρίστηση στους Ισπανούς να τον σκοτώσουν.
Ο Πόλεμος του Arauco συνεχίστηκε για σχεδόν 300 χρόνια. Οι Μαπούτσε αντιστέκονταν συνεχώς στον αποικισμό των Ισπανών. Η ιστορία του Galvarino ήταν σύνθημα για τους Μαπούτσε. Το 1825, η Χιλή κήρυξε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία.
