Με ύψος 2.33 ο Χόρχε Γκονσάλες προσπάθησε να κάνει την… κατάρα του, «διαβατήριο» επιτυχίας στον κόσμο του μπάσκετ και του wrestling. Το σώμα όμως τον πρόδωσε και το τέλος του ήταν τραγικό
Σε ηλικία 14 ετών ο Χόρχε Γκονσάλες είχε ήδη ξεπεράσει τα δύο μέτρα ύψος και η ανάπτυξη του συνεχιζόταν. Έπασχε από ακρομεγαλία, μια ασθένεια που μελλοντικά εξελίσσεται σε καταδίκη. Ο Γκονσάλες προσπάθησε να κάνει αυτή την κατάρα, ευκαιρία. Να τη χρησιμοποιήσει σαν ένα «διαβατήριο» για μια καλύτερη ζωή. Έπαιξε μπάσκετ, έγινε αστέρι του wrestling και συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Θα τα άλλαζε όλα όμως για μια… κανονική ζωή.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Γκονσάλες γεννήθηκε την 31η Ιανουαρίου 1966 στη μικρή πόλη Ελ Κολοράδο στην Αργεντινή. Ήταν 17 ετών και ήδη 2.19 ύψος, όταν μια συνάντηση στον δρόμο του άλλαξε τη ζωή. Ο Όσκαρ Ροζάνοβιτς ήταν παράγοντας τοπικής ομάδας μπάσκετ και έμεινε άναυδος από το ύψος του Χόρχε. «Πήγαινα να πάρω τσιγάρα για έναν φίλο μου όταν με σταμάτησε αυτός ο κύριος και με ρώτησε αν ασχολούμαι με το μπάσκετ. Όταν του απάντησα όχι μου είπε: Τότε πρέπει να το κάνεις» θα πει ο «Γίγαντας».
Η Ίντου Κλουμπ ήταν η πρώτη του ομάδα και πριν ξεκινήσει προπονήσεις έπρεπε να λυθεί ένα σημαντικό πρόβλημα. Φορούσε 56,5 νούμερο και διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε τέτοιο αθλητικό παπούτσι. Χρειάστηκε να κάνουν ειδική παραγγελία για να έχει κατάλληλα παπούτσια.
«Δεν είχε ιδέα από μπάσκετ και δεν είχα καν παπούτσια. Φορούσε 56,5 και δεν υπήρχε τέτοιο αθλητικό παπούτσι. Κάναμε ειδική παραγγελία στο Μπουένος Άιρες για να έχει παπούτσια. Ειδική παραγγελία κάναμε και το κρεβάτι του» θυμάται ο προπονητής του Αλεχάνδρο Πιρότα και συνεχίζει: «Ήταν καλό και υπάκουο παιδί, μάθαινε γρήγορα. Δεν μπορούσες να τον μαρκάρεις όταν ήταν μέσα στη ρακέτα. Τα χέρια του έπιαναν τη στεφάνη. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι δεν μπορούσε να σταματήσει να τρώει και συχνά ένιωθε πόνο στα γόνατα του».
Οι μυθικές ιστορίες για το φαγητό
Ο Λεόν Ναχνουδέλ, μια σημαντική μορφή του αργεντίνικου μπάσκετ, τον πήρε στη Χιμνάσια. Το 1984 ήταν από τους κορυφαίους παίκτες. Ο Άνχελ Σερισόλα ήταν μέλος εκείνης της ομάδας. Μιλώντας για τον Χόρχε Γκονσάλες θυμάται: «Βελτιωνόταν μόνιμα. Πάσαρε καλά, κατανοούσε τα συστήματα και το σουτ του γινόταν καλύτερο. Η μεγάλη του μάχη όμως ήταν πάντα με τη φυσική του κατάσταση. Το βάρος και τα γόνατα του. Όλοι τον στήριζαν. Θυμάμαι είχαμε πάει για προετοιμασία και ακολουθούσε ειδικό πλάνο διατροφής. Δεν έχανε όμως βάρος. Όταν φύγαμε από το ξενοδοχείο ο ρεσεψιονίστ είπε: Τι θα γίνει με αυτά που έφαγε ο μεγάλος;
Μας αποκάλυψε ότι ο Χόρχε σηκωνόταν πολύ νωρίς και παράγγελνε μπέργκερς. Μετά επέστρεφε στο κρεβάτι και στο πρωινό φαινόταν σαν να ακολουθεί τη δίαιτα του».
Ο Σερισόλα λέει πως ο Γκονσάλες ήταν πολύ έξυπνος και ήξερε τι ήθελε. Δεν μπορούσε όμως να διαχειριστεί όλη την προσοχή που τραβούσε και αντιμετώπιζε προβλήματα με την ερωτική του ζωή. Αυτό τον είχε κάνει να έχει θέματα εμπιστοσύνης. Ήταν καχύποπτος με όλους. «Ήταν ωραίος τύπος με καλό μυαλό. Δεν του άρεσε η προσοχή και έλεγε ότι οι γυναίκες τον φοβούνταν γιατί θεωρούσαν ότι το πέος του ήταν ανάλογο με το ύψος του» τονίζει ο πρώην συμπαίκτης του.
Το 1986 ο Ναχνουδέλ τον πήρε μαζί του στην Κανιανδένσε. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας Εδουάρδο Μπάτσι θυμάται: «Θυμάμαι πήγαμε στο διαμέρισμα του και έβαφε το ταβάνι, χωρίς να χρησιμοποιεί σκάλα. Ήταν απίστευτο να τον βλέπεις από κοντά. Έπρεπε να μείνει μαζί με άλλους αθλητές και αυτό αποδείχθηκε πολύ δύσκολο. Μια μέρα έφαγε όλη την τούρτα γενεθλίων ενός συμπαίκτη του και τους εξόργισε όλους. Κάποια στιγμή αναγκαστήκαμε να τον βάλουμε να μένει μόνος τους. Είχε δύο πρόσωπα. Κάποιες φορές καλός και στοργικός και κάποιες φορές σκληρός και πονηρός.
Όσο για το πρόβλημα με το φαγητό λέει: «Ναι το είχε κι εδώ. Όταν παίζαμε σε κάποια άλλη πόλη ρωτούσα τον υπεύθυνο γιατί ξοδεύουμε τόσα πολλά και μου έλεγε: Αυτό που κάνει ο Γκονσάλες είναι απίστευτο, τρώει τα πάντα».
Οι ιστορίες για το πόσο έτρωγε είναι μυθικές και το αποτέλεσμα ήταν να ξεπεράσει τα 200 κιλά. Ο Ναχνουδέλ τον ανάγκασε να μπει σε πρόγραμμα και το καλύτερο που κατάφερε ήταν να πέσει στα 172.
«Δεν κράτησε όμως πολύ. Του βάλαμε ειδικό όρο στο συμβόλαιο για το βάρος και του υποσχεθήκαμε να του πάρουμε ένα αυτοκίνητο που του άρεσε αν έπεφτε κάτω από 170. Δεν τα κατάφερε» λέει ο Μπάτσι.
Παρά το πρόβλημα βάρους και μια επέμβαση στον μηνίσκο του δεξιού γονάτου του ο Γκονσάλες συνέχισε να παίζει και να ξεχωρίζει. Ο Χούλιο Λάμας, βοηθός προπονητής στην Κανιαδένσε, έγινε φίλος με τον Γκονσάλες και λέει: «Ήταν ένα ήσυχο παιδί που του άρεσε η συζήτηση. Μπασκετικά ήταν πολύ καλός επιθετικά αλλά είχε πρόβλημα στην άμυνα. Όταν ήταν στο χαμηλότερο βάρος τα κατάφερνε, μετά όμως όχι».
Τελείωσε τη σεζόν 87-88 με εκπληκτικά νούμερα. 22.3 πόντους μ.ο., 10,9 ριμπάουντ και ένα απίστευτο 68% στα δίποντα. Πολύ καλά πήγε και την επόμενη σεζόν.
Το όνειρο του ΝΒΑ που έσβησε πριν ξεκινήσει
Εκείνη την περίοδο κλήθηκε και στην εθνική ομάδα της χώρας. Ήταν μέρος της «αλμπισελέστε» που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 1985 αλλά και τρία χρόνια μετά στο τουρνουά Αμέρικας.
Ο σκάουτερ των Ατλάντα Χοκς, Ρίτσαρντ Κέινερ τον είδε σε ένα τουρνουά με την εθνική Αργεντινής τα Χριστούγεννα του ‘87. Τον σημείωσε στο μπλοκάκι του και συνέχισε να τον παρακολουθεί. Μετά τα προκριματικά τον Ολυμπιακών το 1988 και συγκεκριμένα ένα ματς με το Πουέρτο Ρίκο, στο οποίο ο «Γίγαντας» έβαλε 27 πόντους, οι Χοκς πείστηκαν.
Ο Χόρχε Γκονσάλες έγινε ο πρώτος Αργεντίνος που μπήκε στα ντραφτ του ΝΒΑ και επιλέχθηκε. Το όνομα του ακούστηκε στον τρίτο γύρο. «Είναι η αρχή της ιστορίας. Σκέφτομαι περισσότερο την οικογένεια μου. Να κερδίσω χρήματα στο ΝΒΑ και να μπορέσω να τους προσφέρω όλα όσα τους λείπουν» θα πει σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «El Grafico», λίγο πριν φύγει για τις ΗΠΑ.
Ο τότε προπονητής των Χοκς, Μάικ Φρατέλο θυμάται από την πλευρά του: «Ο Χόρχε ήταν ένα θαύμα της φύσης και μας είχε ενθουσιάσει που μπορούσε να σουτάρει. Είδαμε βέβαια ότι είχε πρόβλημα να διανύσει το γήπεδο λόγω του ύψους και τους βάρους του. Ξέραμε ότι έπρεπε να δουλέψουμε πολύ μαζί του αλλά τον βλέπαμε ως ένα project 1-2 ετών».
Ο Γκονσάλες επισκέφθηκε την Ατλάντα και ενθουσιάστηκε με όσα είδε εκεί. Επέστρεψε στην Αργεντινή με ένα πρόγραμμα προπόνησης και δίαιτας αλλά και ένα συμβόλαιο με όρο για το βάρος του. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος να μειώσει το ποσοστό λίπους και να φτάσει τα 140 κιλά. Έπρεπε να χάσει 40 ολόκληρα κιλά, μια αποστολή αδύνατη.
«Τους εξηγήσαμε ότι πρέπει να κερδίσει σε ταχύτητα και κίνηση για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις. Ξέραμε ότι ήταν δύσκολο αλλά ήταν αναγκαίο» λέει ο Φρατέλο.
Μετά από έξι μήνες οι Χοκς επιβεβαίωσαν αυτό που φοβούνταν. Ο Γκονσάλες έπαιζε κανονικά στο πρωτάθλημα της Αργεντινής. Ήταν πλέον μια διασημότητα και έβγαλε μάλιστα και μια φωτογραφία με τον τότε πρόεδρο της χώρας Κάρλος Μένεμ (φωτό) η οποία θα έκανε τον γύρο του κόσμου. Βάρος όμως δεν έχασε.
Επιστρέφοντας στην Ατλάντα η ζυγαριά είπε την πικρή αλήθεια. Οι Χοκς τον ενημέρωσαν ότι η συνεργασία τους θα διακοπεί και το όνειρο έσβησε πριν καν ξεκινήσει. Ο Χόρχε Γκονσάλες δεν αγωνίστηκε ποτέ με την φανέλα της ομάδας του ΝΒΑ.
Από τα παρκέ στο ρινγκ
Ιδιοκτήτης της ομάδας της Ατλάντα ήταν ο Τεντ Τέρνερ στον οποίο ανήκε και η WCW (World Championship Wrestling). Προσέφερε λοιπόν στον Γκονσάλες ένα συμβόλαιο επαγγελματία παλαιστή. Με ύψος πλέον 2.33 ο Αργεντίνος ήταν απολύτως επιβλητικός και ο Τέρνερ πίστευε ότι μπορεί να τον μετατρέψει σε ένα αστέρι του wrestling.
Ο Γκονσάλες δεν ήξερε τίποτα για τον κόσμο του wrestling αλλά όταν άκουσε τα ποσά που κέρδιζαν οι αθλητές είπε το «ναι». «Μια χειμωνιάτικη μέρα του 1989, αφού μας είχε σώσει από τον υποβιβασμό, ο Χόρχε μπαίνει στο αυτοκίνητο μου και μου δίνει μια βιντεοκασέτα. Από το ΝΒΑ; τον ρωτάω. “Όχι, από το wrestling”, μου απαντά και μου εξήγησε τι έγινε» θυμάται ο Μπάτσι.
Ο μάνατζερ του Φερνάντο Μπαστίδε λέει ότι ο «Γίγαντας» είχε πλήρη άγνοια για το πού πήγαινε: «Ήμασταν στο αεροπλάνο και με ρώτησε αν πιστεύω ότι μπορούν να του δώσουν 2.000 δολάρια για να τελειώσει το σπίτι των γονιών του στο Κολοράδο. Του εξήγησα ότι τα εισιτήρια πρώτης θέσης που μας έστειλαν άξιζαν τα διπλάσια. Αυτά που συνάντησε τον εξέπληξαν».
Προπονήθηκε για έναν χρόνο και στις 19 Μαΐου 1990 έκανε το ντεμπούτο του ως «El Gigante» στο Capital Combat στο οποίο γκεστ-σταρ ήταν ο Robocop (!). Η εταιρία τον κατέταξε στους παλαιστές «baby-face», αυτούς δηλαδή που παρουσιάζονταν στο κοινό σαν καλόκαρδοι και δίκαιοι. Η WCW υποστήριξε ότι ο «Γίγαντας» έχει ύψος 8 ποδιών (περίπου 2.44). Με κοντό σορτσάκι, ξυρισμένος και με μια φανερά φτηνή στολή στο πάνω μέρος του σώματος του ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα ότι ο Γκονσάλες ένιωθε άβολα. Δεν γνώριζε καλά αγγλικά, πρόβλημα τεράστιο για τα πολύ σημαντικά για την επαγγελματική πάλη promos (συνεντεύξεις), οι εκφράσεις του προσώπου του ήταν περισσότερο αστείες παρά τρομακτικές και οι κινήσεις του εντυπωσιακά αδέξιες.
Παρ’ όλα αυτά, το εκπληκτικό του ύψος κέντριζε το ενδιαφέρον των θεατών και ο «El Gigante» έμεινε στην WCW έως το 1993. Το συμβόλαιο του λύθηκε μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό του στο γόνατο αλλά κυρίως γιατί η εταιρία έκρινε ότι δεν είχε τελικά τα προσόντα να γίνει ένα αστέρι του wrestling.
Οι ρωγμές στο όνειρο του wrestling παρουσιάστηκαν όταν ο Χόρχε Γκονσάλες ενημερώθηκε ότι πέθανε η μητέρα του Μερσέδες. Πήρε άδεια και επέστρεψε στην Αργεντινή αλλά δεν γύρισε στο προβλεπόμενο χρόνο. Άρχισε να παίρνει αντικαταθλιπτικά και να μην απολαμβάνει αυτό που ζούσε.
«Ήταν ένας συνδυασμός πραγμάτων. Από τη δεύτερη χρόνια είχε παρατήσει την προπόνηση και αυτό είχε επιπτώσεις στην υγεία του. Παράλληλα η εταιρία πλέον τον παρουσίαζε σαν κακό και αυτό είχε αποτέλεσμα να δέχεται πολύ περισσότερα χτυπήματα. Δεν του άρεσε καθόλου αυτό. Μετά ήρθε και το χτύπημα με τη μητέρα του και κατέρρευσε» λέει ο μάνατζερ του. Η WCW έλυσε το συμβόλαιο του και η καριέρα του στον κόσμο της επαγγελματικής πάλης φαινόταν να έχει λάβει τέλος.
Giant Gonzalez
O Βινς ΜακΜάχον όμως είχε άλλη άποψη και του προσέφερε μια θέση στην WWF που αναζητούσε νέα πρόσωπα. Τον Ιανουάριο του 1993 έκανε ίσως το εντυπωσιακότερο ντεμπούτο στην ιστορία της εταιρίας. Εμφανίστηκε ως «Giant Gonzalez» στο Royal Rumble και διέλυσε το απόλυτο αστέρι της WWF, τον Undertaker. H κόντρα του με τον «Νεκροθάφτη» κράτησε λίγους μήνες και… νομοτελειακά κατέληξε στην ήττα του. Από εκεί και πέρα η WWF φάνηκε να μην έχει ένα πλάνο για τον Γκονσάλες. Επιχείρησε να τον κάνει «baby face» και έστησε μια όχι και τόσο εμπορική διαμάχη του με τον «Macho Man». Τελικά στις 7 Οκτωβρίου 1993 ανακοινώθηκε ότι το συμβόλαιο του «Giant Gonzalez» λύθηκε.
Ο Άρν Άντερσον, γνωστός στον κόσμο του wrestling ως «The Enforcer», έχει βρεθεί στα αποδυτήρια και στο ρινγκ με τον Γκονσάλες. Μιλώντας για το τι έφτιαξε και δεν έκανε μεγάλη καριέρα θα πει:
«Ο Χόρχε δεν ένιωθε άνετα στο wrestling για να το πω όσο πιο ευγενικά μπορώ. Το μέγεθος του ήταν τεράστιο αλλά αυτό δεν έφτανε. Σίγουρα χρειαζόταν περισσότερη προπόνηση πριν τον ρίξουν στους αγώνες. Να του μάθουν κάποια βασικά πράγματα. Δεν ήξερε πώς να επιτεθεί και κυρίως δεν ήξερε πώς να πέφτει. Στην αρχή μόνο με το ύψος του σε εντυπωσίαζε αλλά μετά επαναλαμβανόταν συνέχεια. Αν προσθέσουμε και το πρόβλημα με τη γλώσσα τότε είχαμε μια συνταγή αποτυχίας.
Παράλληλα τον φοβόμασταν όλοι. Με μην παρεξηγήσετε, ο Χόρχε ήταν εκπληκτικός άνθρωπος, αλλά είχε υπεράνθρωπη δύναμη. Με δεδομένο ότι δεν ήξερε βασικά πράγματα του wrestling μπορούσε άνετα να σε τραυματίσει ή να τραυματιστεί ο ίδιος. Αν προσγειωνόταν πάνω σε έναν άνθρωπο με τον λάθος τρόπο μπορούσε να τον σκοτώσει.
Θυμάμαι μια ιστορία σε έναν αγώνα στην Φιλαδέλφεια. Ήταν ένα ματς με έξι παλαιστές. Ο Ρικ Φλερ χτύπησε τον Χόρχε στην πλάτη με όλη του τη δύναμη και τον εκνεύρισε. Επειδή ο Φλερ είναι σοφός έτρεξε και χτύπησε το χέρι μου για να μπω εγώ στον ρινγκ. Ο Χόρχε έβγαζε καπνούς. Επιτάχυνε και με χτύπησε με όλη του τη δύναμη στο κεφάλι. Πίστεψα ότι έσπασε ο λαιμός μου. Δεν θυμάμαι τι συνέβη στο υπόλοιπο ματς. Όταν πήγαμε στα αποδυτήρια του είπα: Τι στο διάολο έχεις πάθει, θα σκοτώσεις κανέναν. Μου απάντησε ότι φταίει ο Φλερ που τον εξόργισε. Την πλήρωσα όμως εγώ. Η δύναμη του Χόρχε ήταν υπεράνθρωπη, θα μπορούσε να έχει αποκεφαλίσει».
Ο Γίγαντας-ηθοποιός
Η βιομηχανία του θεάματος δεν θα μπορούσε να μην «εκμεταλλευτεί» τον «Γίγαντα». Το 1993 έπαιξε σε ένα επεισόδιο του «Baywatch» και το 1994 στην ταινία «Hercules in the Underworld». Είχε ρόλους επίσης στη σειρά «Thunder in Paradise».
Από τη συμμετοχή του στο «Baywatch» προέκυψε και μια σειρά φωτογραφίες του με την Πάμελα Άντερσον. «Ήπιαμε καφέ κάποια στιγμή μαζί. Είχε διάλλειμα από το γύρισμα πέρασε και με είδε. Μου είπε ότι είχε ακούσει για εμένα και κάθισε να πιούμε καφέ. Ήταν καλό κορίτσι. Εγώ όμως τότε είχα κοπέλα» θα πει γελώντας.
Το τέλος
Μετά το τέλος της συνεργασίας του με την WWF ταξίδεψε στην πάντα φιλόξενη για τους wrestlers Ιαπωνία και δούλεψε για έναν διάστημα εκεί. Τον Νοέμβριο του 1995 δέχθηκε προσφορά από την WCW να επιστρέψει σε νέο ρόλο. Θα φορούσε τη στολή του «Yeti». Ο Γκονσάλες επέστρεψε στις ΗΠΑ αλλά στα παρασκήνια έπαθε κρίση διαβήτη και δεν μπορούσε να αγωνιστεί. Γύρισε για λίγο στην Ιαπωνία και στις 8 Δεκεμβρίου 1995 ένα αγώνας ζευγαριών ήταν ο τελευταίος του στον κόσμο του wrestling. Αντιμετωπίζοντας πλέον σοβαρά προβλήματα λόγω του διαβήτη και με τα γόνατα του, ο Χόρχε Γκονσάλες επέστρεψε τραυματισμένος στην Αργεντινή.
Στα τέλη του 1996 επιχείρησε να επιστρέψει στο μπάσκετ. Βρήκε ομάδα όμως όταν πήγε στο νοσοκομείο του εξήγησαν ότι αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας και έπρεπε να υποβληθεί σε επέμβαση για να μην επιδεινωθεί η βλάβη που είχε προκαλέσει ο διαβήτης. Ο Γκονσάλες συμφώνησε να μπει στο χειρουργείο αλλά το μετάνιωσε την τελευταία στιγμή. Υποστήριξε ότι προτιμά να κάνει την επέμβαση στις ΗΠΑ αλλά δεν την έκανε ποτέ. Μέσα σε λίγα χρόνια θα του ήταν αδύνατον να περπατήσει και θα καθηλωνόταν σε αναπηρικό καρότσι.
Ανήμπορος να εργαστεί, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας, ο Χόρχε Γκονσάλες πέρασε τα τελευταία του χρόνια αναζητώντας οικονομική βοήθεια. Αποτάθηκε σε μια γνωστή τηλεοπτική εκπομπή και η Ομοσπονδία Μπάσκετ διοργάνωση έρανο για να τον στηρίξει. Η μάχη όμως είχε ήδη χαθεί. Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις θα πει: «Ο προσδόκιμος χρόνος ζωής των ατόμων που πάσχουν από την ασθένεια μου είναι από 45 έως 50 χρόνια. Τι μπορώ να περιμένω από το μέλλον μου λοιπόν; Ττίποτα».
Δεν θα έφτανε καν τα 45. Πέθανε στις 22 Σεπτεμβρίου 2010 σε νοσοκομείο στο Μπουένος Άιρες από επιπλοκές του διαβήτη τύπου-1. Ήταν 44 ετών.
Επίλογος
Όσοι γνώρισαν τον Χόρχε Γκονσάλες λένε ότι δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι ήταν διαφορετικός, δεν άντεχε τα βλέμματα και τα σχόλια. Ένιωθε ότι τον έβλεπαν σαν τέρας και ζητούσε πάντα την αποδοχή.
«Δεν του άρεσε να αστειεύονται με το μέγεθος του και να τον ρωτούν συνέχεια. Ειδικά αν ήταν γυναίκες. Θυμάμαι σε ένα ταξίδι βρισκόμασταν σε ένα ξενοδοχείο και όταν μια υπάλληλος τον είδε τρόμαξε και της έπεσε ο δίσκος από τα χέρια. Ο Χόρχε επηρεάστηκε πάρα πολύ, έκανε μέρες να το ξεπεράσει» θυμάται ο Χούλιο Λάμας. «Απλά ήθελε να του φέρονται σαν έναν κανονικό άνθρωπο» προσθέτει ο Μπάτσι.
Ο συγγραφέας-δημοσιογράφος Ορλάντο Βαν Μπρένταν έκανε μια σειρά συνεντέυξεων με τον Χόρχε Γκονσάλες και το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Mientras el mundo se achica» (Ενώ ο κόσμος μικραίνει) στο οποίο παρουσιάζει τη ζωή του «Γίγαντα». Σε μια από τις συνεντεύξεις ο Γκονσάλες θα πει: «Είμαι ένας τέρας που όλοι χρησιμοποίησαν όπως τους βόλευε. Έτσι είναι, όταν είσαι επιτυχημένος και έχεις λεφτά είσαι γεμάτος φίλους. Σε βλέπουνε ακόμα και όμορφο. Όμως όταν όλα αυτά τελειώνουν σε αφήνουν μόνο σου, κανείς δεν σε θυμάται».
*Με δεδομένο ότι είναι αποδεκτό ότι ο Χόρχε Γκονσάλες, στο ανώτερο του ύψος, έφτασε στα 2.33 μέτρα παραμένει έως σήμερα ο ψηλότερος αθλητής στην ιστορία του wrestling και ο ψηλότερος άνθρωπος στην ιστορία της Αργεντινής (ανεπισήμως αναφέρεται ο Νοέλ Μπερτέ που σύμφωνα με αναφορές ήταν 2.46).
