Η Google γιορτάζει την 140η επέτειο από τη γέννηση της Ștefania Mărăcineanu, μιας από τις πρωτοπόρες γυναίκες στην ανακάλυψη και την έρευνα της ραδιενέργειας. Η Mărăcineanu αποφοίτησε με πτυχίο φυσικής και χημικής επιστήμης το 1910 και ξεκίνησε την καριέρα της ως δασκάλα στο Κεντρικό Σχολείο Θηλέων στο Βουκουρέστι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κέρδισε μια υποτροφία από το Υπουργείο Επιστημών της Ρουμανίας και αργότερα αποφάσισε να ακολουθήσει μεταπτυχιακή έρευνα στο Ινστιτούτο Radium στο Παρίσι.
Συγκεκριμένα, εκείνη την εποχή, το ινστιτούτο γινόταν κέντρο μελέτης της ραδιενέργειας παγκοσμίως υπό τη διεύθυνση της φυσικού Μαρί Κιουρί. Η Μαρασινεάνου άρχισε να εργάζεται στη διδακτορική της διατριβή για το πολώνιο — το ίδιο στοιχείο που ανακάλυψε η Κιουρί. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς της για τον χρόνο ημιζωής του πολωνίου, η Mărăcineanu παρατήρησε ότι ο χρόνος ημιζωής φαινόταν να εξαρτάται από τον τύπο του μετάλλου στο οποίο τοποθετήθηκε. Αυτό την έκανε να σκεφτεί εάν οι ακτίνες άλφα από το πολώνιο είχαν μεταφέρει μερικά άτομα του μετάλλου σε ραδιενεργά ισότοπα. Η έρευνά της οδήγησε σε αυτό που είναι πιθανότατα το πρώτο παράδειγμα τεχνητής ραδιενέργειας. Για να ολοκληρώσει το διδακτορικό της στη φυσική, η Mărăcineanu μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι.
Αφού εργάστηκε για τέσσερα χρόνια στο Αστρονομικό Παρατηρητήριο στο Meudon, επέστρεψε στη Ρουμανία και ίδρυσε το πρώτο εργαστήριο της πατρίδας της για τη μελέτη της ραδιενέργειας. Η Mărăcineanu αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο της ερευνώντας την τεχνητή βροχή, η οποία περιελάμβανε ένα ταξίδι στην Αλγερία για να δοκιμάσει τα αποτελέσματά της. Μελέτησε επίσης τη σχέση μεταξύ σεισμών και βροχοπτώσεων, και έγινε η πρώτη που ανέφερε ότι υπάρχει σημαντική αύξηση της ραδιενέργειας στο επίκεντρο που οδηγεί σε έναν σεισμό. Το έργο της Mărăcineanu αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία Επιστημών της Ρουμανίας το 1936, όπου εξελέγη για να υπηρετήσει ως Διευθύντρια Έρευνας, αλλά ποτέ δεν έλαβε παγκόσμια αναγνώριση για την ανακάλυψη.
