H απαγορευμένη συνέντευξη του Γεωργίου Παπαδόπουλου και πως κάποιοι επιχείρησαν να…

του Μάνου Ν. Χατζηδάκη, Προέδρου Δ.Σ του ΕΠΟΚ

Ἡ ἡμιμάθεια εἶναι χειροτέρα τῆς ἀμαθείας, λένε. Αὐτό ἰσχύει καί γιά ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι «ὁ Παπαδόπουλος ἤθελε Ἑλ­ληνοτουρκική Ὁμο­σπο­νδία» χωρίς νά ἔχουν τήν παραμικρά ἰδέα γιά τήν πο­λιτική πού ἀκολού­θησε ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἔναντι τῆς Τουρκίας. Ὁ ἰσχυρισμός στηρί­ζεται σέ μία συνέντευξη τοῦ Γεω­ργίου Παπαδοπού­λου στήν τουρκική ἐφη­με­ρίδα «Μιλλιέτ» στίς 30 Μαΐου 1971.

Ἡ συνέντευξη στήν “Μιλλιέτ”

 Ἡ συνέντευξη ἐκείνη δόθηκε ἔπειτα ἀπό τό τουρκικό στρατιωτικό κί­νημα τῆς 12^ης Μαρτίου 1971. Ὁ δημοσιογράφος Τοκέρ μετέφερε στόν Γ. Πα­πα­δό­πουλο μήνυμα τοῦ νέου πρωθυπουργοῦ τῆς Τουρκίας Ἐρίμ στό ὁποῖο ὁ τε­λευ­ταῖος μιλοῦσε γιά «ἕνωση τῶν δύο ἀκτῶν τοῦ Αἰγαίου» καί γιά «ἐπι­τα­κτι­κή ἀνάγκη ἐπιστροφῆς τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας πού θεμελίω­σαν ὁ Κε­μάλ Ἀτατούρκ καί ὁ Βενιζέλος». Δηλαδή: Ὁ Τοῦρκος Πρωθυπουργός ὑπο­στήριξε πρῶτος μία ἑλληνοτουρκι­κή ἕνωσι!

Στήν συνέντευξη λοιπόν ἐκείνη, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος, ἀπαντώ­ντας μέ τή διπλωματική γλῶσσα στόν Τοῦρκο ὁμόλογό του δήλωσε:

«Ἐγώ προσωπικῶς πιστεύω ὅτι αἱ ἐξελίξεις ὁδηγοῦν πρός μίαν ὁμοσπο­νδίαν Ἑλλάδος καί Τουρκίας. Τοῦτο ἴσως πραγματοποιηθῆ μετά 20 ἤ 50 ἔτη. Ὅμως θά πραγματοποιηθῆ. Πρέπει νά παραδεχθώμεν ὅτι εἴμεθα μικρά κρά­τη. Ἐάν ἔχωμε ἑνότητα, τότε ἡ ἰσχύς μας -ὡς πρός τάς σχέσεις μας μέ τά με­­­γά­λα κράτη- δέν θά διπλασιασθῆ ἁπλῶς, ἀλλά θά πολλαπλασιασθῆ…».

Ἀπό τά λόγια τοῦ Γ. Παπαδοπούλου μποροῦμε νά ἐξάγουμε ἤδη δύο ἀρχικά συμπεράσματα:

α) Πρόκειται γιά δι­πλω­ματι­κή ἀπάντηση σέ ἀντίστοιχη τουρκική δή­λωση πού προηγήθηκε,

β) Μέ τήν φράσι «ἴσως πραγματοποιηθῆ μετά 20 ἤ 50 ἔτη», ὁ Γ. Παπα­δό­πουλος, χωρίς νά φανῆ ἀρνητικός σέ μία πρόταση φιλίας, “ξεφεύγει” δι­πλωματικά παραπέμπωντάς την στό μακρυνό μέλλον.

Ἄς δοῦμε ὅμως ποιά ἦταν εὐρύτερα ἡ πολιτική τοῦ Γεωργίου Παπα­δοπούλου πρός τήν Τουρκία, ὥστε νά καταλήξουμε στό συμπέρασμα του τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε καί πού ἀπέβλεπε. Διότι τά γεγονότα καί οἱ πράξεις μιλοῦν ἀπό μόνες τους:

Στροφή πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο (Τουρκία)

 Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἀνέλαβε τήν ἐξουσία ἐγκαινίασε μία νέα ἀμυντική πολιτική μέ στόχο τήν Τουρκία γιά πρώτη φορά στόν μεταπόλεμο. Τόν Ἰούνιο τοῦ 1968 ὁ Πρωθυπουργός Γ. Παπαδόπουλος συνεκάλεσε τό Α.Σ.Ε.Α. τό ὁποῖο καθώρισε:

        α) Στροφή καί πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο καί προετοιμασία τῆς Χώ­ρας γιά τό ἐνδεχόμενο πολέμου καί μέ χώρα τοῦ ΝΑΤΟ (δηλαδή τήν Του­ρκία).

        β) Ἀνατροπή τοῦ δυσμενοῦς γιά τήν Ἑλλάδα συσχετισμοῦ δυνά­μεων πρός τήν Τουρκία, στόν συντομότερο δυνατό χρόνο καί κυρίως σέ ἀέρα καί θα­λασσα.

        γ) Ἐξοπλισμούς τῶν Ε.Δ. ἐξ’ ἐθνικῶν πόρων καί πέραν ἀπό τήν δω­ρεάν ἀμερικανική βοήθεια μέ κριτήριο τίς ἐθνικές καί ὄχι μόνον τίς συμ­μαχικές ἀνάγκες.

        δ) Πλήρη ἀνοικοδόμηση καί ἐπέκταση καθώς καί σύγχρονη ὀχύ­ρωση τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας – Θράκης (“γραμμή Μεταξᾶ”) γιά πλήρη κάλυψη ἔναντι τῶν βορείων γειτόνων μας.

        ε) Αὔξηση στά προβλεπόμενα τῶν ἀποθεμάτων θεάτρου Ἐπιχειρή­σεων.

      στ) Πίεσι πρός τήν Κυπριακή ἡγεσία γιά τήν συμπλήρωσι τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς σέ ἐμπόλεμη δύναμι 4 Μεραρχιῶν (55-60.000 ἀνδρῶν) μέ τήν ἀμέ­ριστη βοήθεια τῆς Ἑλλάδος.

Ἀμέσως μετά τίς ἱστορικές αὐτές ἀποφάσεις, ὁ Γ. Παπαδόπουλος ἀπε­φά­σισε τήν κατάρτηση 5ετοῦς Προγράμματος Ἐξοπλισμῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων! Τό πρῶτο αὐτό 5ετές Πρόγραμμα 1968 – 1972, προέβλεπε τήν δαπάνη 4.500.000.000 δρχ. ἀπό ἐθνικούς πόρους. Στίς 9 Ἰανουαρίου 1973 συ­νε­δρία­σε καί πάλι τό Α.Σ.Ε.Α. Σέ αὐ­τό, ἀπεφασίσθη καί ἡ σύ­νταξις τρίτου.

Κυριαρχία στήν ἑλληνική “ὑφαλοκρηπίδα”

 Στίς 13 Μαρτίου 1969 μέ τό Ν.Δ. 142/1969 «Περί ἐρεύνης καί ἐκμεταλ­λεύ­σεως τοῦ ὑποθαλασσίου καί ὑπολιμνίου ὀρυκτοῦ πλού­του», διακήρυξε ἐπι­σήμως τήν ὁριοθέτηση τῆς ἑλληνικῆς ὑ­φαλοκρηπίδος.

Συμπληρωματικά, μέ τό Ν.Δ. 1182/1972 ἡ Κυβέρνηση Γ. Παπαδοπού­λου ἐπικύρωσε τήν Σύμβαση τῆς Γενεύης “περί ὑφαλο­κρηπίδος” καί κατά τήν Γ’ Διπλωματική Διάσκεψι Δικαίου Θαλάσσης ἀνέπτυξε γιά πρώτη φορά ὅλη τήν ἐπιχειρηματολογία, τήν ὀποία χρησιμοποιοῦμε μέχρι σήμερα ὑπέρ τῆς ἑλληνικῆς ὑφαλοκρηπίδος καί κατά τῶν τουρκικῶν ἀπό­ψεων.

Τήν περίοδο 1967 – 1973, ὑπεγράφησαν 19 συμβάσεις γιά τήν ἐξε­ρεύ­νη­ση τοῦ χερσαίου καί θαλασσίου χώρου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπι­κρατείας: Εἰδι­κό­τερα γιά τό Αἰγαῖο ἔγιναν οἱ εξῆς συμβάσεις:

• Γιά τήν περιοχή τῆς Λήμνου, ἡ σύμβαση πού εἶχε ὑπογραφῆ στίς 19 – 12 – 1969 μέ τήν ADA – OIL CORPORATION κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 461/70.
• Γιά τό Θρακικό πέλαγος, ἡ σύμβασις τῆς 23 – 12 – 1969 μέ τήν OCEANIC κυρώθηκε μέ τό Ν.Δ. 462/70.
• Γιά τό Κεντρικό Αἰγαῖο ἡ σύμβαση τῆς 30 – 5 – 1970 καί γιά τό Βόρειο Αἰγαῖο ἡ σύμβαση τῆς 5 – 8 – 1970, καί οἱ δύο μέ τήν TEXACO, κυρώθηκαν ἀντιστοίχως μέ τά Ν.Δ. 592/70 καί 699/70.
• Στίς 23 Μαρτίου 1971 τρεῖς συμβάσεις μέ τήν CHEVRON OIL EXPLORATION, γιά τό Αἰγαῖο: Ν.Δ. 981/71 – 982/71.

Παπαδόπουλος πρός Ἰνονού: “ΟΧΙ στήν διχοτόμησι τῆς Κύπρου”

 Ὅσοι προσπα­θοῦν νά τόν παρουσιάσουν περίπου ὡς… «τουρκό­φιλο»(!), χρησιμο­ποι­οῦν συχνά φωτογραφίες του μέ τόν Ἰσμέτ Ἰνονοῦ, ἀπό τήν ἐπίσκεψη τοῦ τε­λευταίου στήν Ἀθήνα στίς 21 Δεκεμβρίου 1971. Αὐτό πού δέν γνωρίζουν ὅλοι αὐτοί, εἶναι ὅτι σέ αὐτήν ὁ Γεώργιος Πα­παδόπουλος προέταξε πρός τόν Ἰνονοῦ ἕνα ἠχηρό ΟΧΙ στήν ὁμοσπον­διο­ποίηση τῆς Κύπρου! Ἡ ἐπίσκεψη Ἰνονού δέν ἦταν διόλου τυχαῖα. Ἐρχόταν ὡς κο­μιστής προτάσεων τῆς Ἀγκύρας γιά τό Κυπριακό. Ἄρχισε νά ἀναπτύσση “σχέδιον ἐπιλύσεως τοῦ Κυπρια­κοῦ”. Ἐπρόκειτο γιά τό γνωστό τουρκικό σχέδιο πού ἐπεδίωκε “ὁμοσπον­διο­ποίηση” καί “καντονοποίηση” τῆς Κύ­πρου. Ὁ παριστάμενος Ἀντιστρά­τη­γος ἐ.ἀ. Ε. Γιάνναρης, τότε Γ.Γ. τοῦ Ὑπ. Ἐξω­τερικῶν, σέ ἔκθεσή του γράφει γιά τήν ἀπάντηση Παπαδοπούλου:

«…Ἀνεφέρθη εἰς τά αἴτια πού προεκάλεσαν τό Κυπριακόν πρόβλημα, ὅπερ ἄν καί ἁπλοῦν -ὡς ἐτόνισε- ἔγινε δυσκολώτατον λόγῳ τῶν τουρκικῶν βλέψεων ἐπί τῆς Κύπρου καί τῆς τουρ­κικῆς ἀδιαλλαξίας. Ἐξή­γησεν εἰς τόν συνομιλητήν του τάς βασικάς διαφοράς μεταξύ πο­λι­τικοῦ καθεστῶτος Ἐλβετίας καί Κύπρου, ὀφειλομένας εἰς τήν δομήν τοῦ πληθυσμοῦ, τόν ἐθνο­λογικόν χαρακτῆρα μεταξύ των, τήν οἰκονο­μίαν, τήν ἐδα­φι­κήν ἰδιομορφίαν, τήν ἱστορίαν καί τάς παραδόσεις. Καί κα­τέληξεν ὅτι ἡ ἐφαρμογή ἑνός τοιούτου σχεδίου θά ἦτο ἐκ προοιμίου ἀνε­φάρμοστος».

Τό “ΟΧΙ” τοῦ Γ. Παπαδοπούλου σέ διχοτομική λύση ὁμοσπον­δίας, ἦταν τόσο ἀποφασιστικό ἀλλά καί μεστό ἐπιχειρημάτων, ὥστε κατό­πιν αὐτοῦ νά μήν ἐπακολουθήση καμμία συζήτησις. Ὁ Ἰνονού κατε­λή­φθη ὑπό κο­πώσεως καί ἡ ἀτμόσφαιρα πάγωσε.

Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προέταξε πρός τόν Ἰνονοῦ ἕνα ἠχηρό ΟΧΙ στήν ὁμοσπον­διο­ποίηση τῆς Κύπρου

 1967 – 1973: Συντριπτική κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος σέ ὅλα τά μέτωπα

 Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἐπί 6 ἔτη μόχθησε γιά τον μεγαλύτερο ἐξο­πλισμό τῶν Ε.Δ. ἐξ ἐθνικῶν πό­­ρων πού ἔγινε στήν νεωτέρα Ἱστορία μας. Ἀπο­τέλεσμά του ὑπῆρξε:

α) Ἡ ἀριθμητική ἀνατροπή τοῦ συσχετισμοῦ δυνάμεων μέ τήν Τουρκία ἀπό 4 πρός 10, σέ 7 πρός 10, β) Ἡ ἐπίτευξη ἰσορροπί­ας χερσαίων δυ­νάμεων, γ) Ἡ πλήρης ποιοτική ἀεροναυτική ὑπε­ρο­πλία τῆς Ἑλλάδος σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο, δ) Ἡ αὐτόνομη γεω­στρα­­τηγική κάλυψη τοῦ ἐνιαίου Ἑλ­λαδοκυ­πρια­­­κοῦ χώρου!

Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε φροντίσει γιά τήν κυριαρχία τῆς Ἑλ­λά­­­δος σέ ὅλα τά μέτωπα:

Ἕβρος

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς διέθετε μόνο 3 Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων ἔναντι 10 τουρκικῶν! Τό 1973 διέθετε πλέον 9  Ἐπιλαρχίες Μέσων Ἁρμάτων (μέ δυ­να­­­­­το­τητα ἐνι­σχύσεως μέ ἀκόμη 4 ἀπό τήν Κεντρική Μακεδονία) ἔ­να­ντι 14 τουρκικῶν. Διέθετε ἐπιπλέον τό συγκριτικό πλεονέκτη­μα τῶν συγχρόνων ἁρμάτων ΑΜΧ – 30, ἔναντι τῶν πεπαλαιωμένων του­ρκικῶν.

Βόρεια Σύνορα

Τό 1967 ἦσαν ἐκτεθειμένα σέ ἐπίθεση τῆς Βουλγαρίας καί κίν­δυ­νο πα­ράλληλης ἐπιθέσεως ἀπό τό ἀριστερό μέτωπο τοῦ Ἕβρου, σέ περίπτωση συρράξεως μέ τήν Τουρκία. Τό 1973 ἡ πλήρης ἀνακατασκευή τῶν Ὀχυρῶν Μακεδονίας – Θράκης ἐκμηδένισε τόν κίνδυνο  “πλευροκοπήσεως” τῶν δυνά­με­ῶν μας.

Αἰγαῖο

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε καμμία ἀεροναυτική ἰσορροπία ἔ­ναντι τῶν Τούρκων. Τό 1973 καί ἔπειτα, διέθετε συντριπτική ποιοτική ἀεροναυτική ὑπε­­­­ρο­πλία ἔναντι τῶν Τούρκων: Τά Ὑποβρύχια τύπου 209 καί οἱ Που­ραυλάκατοι ἐξασφά­λι­ζαν ὑπε­ρο­χή στήν θάλασσα. Καί τά F4E Phantoms II διασφάλιζαν τήν κυριαρχία στόν ἀέ­ρα. Ἡ Ἑλ­λάς εἶχε τήν δυνατότητα πλήρους κυριαρχίας σέ ἀέρα καί θα­λασσα ἐντός 48 ἤ 72 ὡρῶν!…

Τό 1967 οἱ νῆσοι τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου διέθεταν μερικά τμή­­­μα­τα Χω­ρο­φυλακῆς καί ΤΕΑ μέ ὑποτυπώδη ὁπλισμό. Τό 1973 πλέον, διέθεταν Τα­κτικά Συγκροτήματα μέ Ἅρματα Μά­χης, Πυροβολικό καί Ἀντιαρμα­τικά μέσα, καθώς καί Ἐπάκτιες Ὀχυρώσεις μέ ὁπλισμένο σκυρόδεμα!…

Κύπρος

Τό 1967 ἡ Ἑλλάς δέν διέθετε δυνατότητα ἀποστολῆς ἀε­ρο­ναυ­τι­κῶν δυ­νάμεων. Ἀρχικά διέθετε μόνο τήν δυνατότητα ἀπο­στο­λῆς ἑνός Συντά­γμα­τος ΠΖ καί 100 ἀλεξιπτωτιστῶν (σχέδιο “Πυρσός”) καί κατόπιν ἀπέστειλε τήν ΕΛΔΥΚ/Μ, χωρίς ἀε­ρο­ναυτική κάλυψη. Καί τά δύο ἦσαν σχέδια οὐ­το­πικά. Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ἦταν ὁ μόνος πού κατανόησε ὅτι τό “κλει­δί” γιά τήν ἄμυνα τῆς Κύπρου ἦταν ἡ ἀεροναυτική κυρι­α­ρ­χία ἐπί τῆς νή­σου! Τό Σ.Α.Κ. “Ἀφροδίτη 1973” προέβλεπε γιά πρώ­­­τη φορά τήν ἀποστο­λή ἀεροναυτικῶν δυνάμεων στήν Κύπρο: Ἕνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί δύο Πυραυλάκατοι θά ἔπ­λη­τ­­ταν ἀπό θαλάσσης τόν τουρκικό ἀποβατικό στ­ό­λο. Μία μοῖρα F4E Phantom ἐφο­ρμοῦ­σα ἀπό τήν Κρήτη, θά τόν ἔπ­ληττε ἀπό ἀέρος. Συνεπῶς, τουρκική ἀποβατική ἐνέργεια θά ἦταν ἐκ προοιμίου κα­­ταδικασμένη, πρίν κάν προ­σεγγίσει τίς ἀκτές τῆς Κύπρου!

Τά F4E Phantoms II , τά Ὑποβρύχια τύπου 209 καί οἱ Πυ­ραυλάκατοι ἐξασφά­λι­σαν συντριπτική ποιοτική ἀεροναυτική ὑπε­­­­ρο­πλία ἔναντι τῶν Τούρκων

“Ἡ Ἑλλάς ἔχει καθορίσει ὡς σκοπόν τήν Ἕνωσιν”

Ἡ Ἑλλάς εἶχε συρθῆ 4 φορές τό 1963 – 64 καί ἄλλη μία τό 1967 στά πρό­θυρα ἑλληνοτουρκικῆς συρράξεως καί στήν “πράσινη γραμμή” (13 σημεῖα, ἐπιχειρήσεις Τυλ­λη­ρίας, Μαρί, Κοφίνου κ.λπ) μέ “τεχνητές κρίσεις” της Κυ­πριακής ηγεσίας.: Ὁ Μακάριος ναρκοθετοῦσε συστηματικά τόν Ἐνδο­κυ­πρια­κό Διάλογο (Ἰούλιος 1968 – Ἰούνιος 1971 – Φεβρουάριος 1972) διότι διέ­βλε­πε ὅτι ὁδηγεῖ σταδιακά στήν Ἕνωσι. Στην συνέντευξή του πρός τήν «Μιλλιέτ» λοιπόν, ὁ Γ. Παπαδόπουλος ξεκαθάρισε:

«Δέν πρόκειται νά ἐπιτρέψωμεν εἰς τόν ἰσχυρότερον νά κακομε­τα­χει­ρι­σθῆ τόν ἀσθενέστερον. Ἐάν ἔλθουν εἰς ρήξιν, δέν θά διστάσωμεν νά προ­χω­ρή­­­σωμεν εἰς μίαν νέαν ἐπέμβασιν πρός τήν πλευράν τῶν ἰδικῶν μας. Καί δέν θά τούς εἴπωμεν: “Κάνετε ὅτι θέλετε”».

Πρέπει λοιπόν νά ἔχη κανείς πλήρη ἄγνοια τοῦ Κυπριακοῦ γιά νά μήν ἀντιλαμβάνεται τί ἐννοοῦσε καί πόσο ὀρθά ἦσαν αὐτά πού εἶπε ὁ Γ. Πα­παδόπουλος. Γιά ὅσους ὅμως ἀναρωτιοῦνται ποιά ἦταν ἡ ἐπιδίωξη τοῦ Παπαδόπουλου γιά τήν Κύπρο παρουσιάζουμε τήν ἐπίσημη Ἔκθεσι τοῦ Ἀρχηγείου Ἐνόπλων Δυνάμεων μέ ἡμερο­μη­νία 26 Ἰουλίου 1972, στήν ὁποία γράφεται:

«Ἡ Ἑλλάς ἔχει καθορίσει ὡς σκοπόν τήν Ἕνωσιν, προσπαθοῦσα διά πολιτικῶν καί διπλωματικῶν ἐνεργειῶν νά κερδίση χρόνον ἴνα δυνηθῆ εἰς τό ἐγγύς μέλλον νά ἀντιμετωπίση τήν Τουρκίαν δυναμικῶς, ἐφ’ ὅ­σον ἡ τελευταία αὐτή δέν θά συμφωνήση εἰς τήν Ἕνωσιν ἤ εἰς μίαν λο­γικήν καί δικαίαν λύσιν».^[4]

Μάλιστα, κατά τήν κριτική γιά τήν ἄσκησι “ΟΝΗΣΙΛΛΟΣ 2” ’73 γρα­φό­ταν γιά τήν περίπτωσι τουρκικῆς ἀποβατικῆς ἐνεργείας στήν Κύπρο:

«Ὁ πλούς τῆς νηοπομπῆς τῆς μεταφερούσης τήν ἀμφίβιον δύναμιν, καίτοι σχετικῶς μικράς διαρκείας, εἶναι λίαν ἐπισφαλής, δεδομένου ὅτι προ­βλέπε­ται ἡ δράσις τῶν ἡμετέρων ἐξ (6) τορπιλλακάτων, ἑνός ὑποβρυχίου καί δύο εἰσέτι τορπιλλακάτων ἤ ἐνδεχομένως δύο (2) πυραυλακάτων. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἀριθμός πλοίων τῆς ἐχθρικῆς νηοπομπῆς θά βυθισθῆ ἤ θά ἐξου­­δετε­ρω­θῆ…».^[5]

 Στά 12 ναυτικά μίλια τά χωρικά μας ὕδατα

 Τό 1971, ἡ OCEANIC -μέ συνεργασία τῆς COLORADO- ἀνακά­λυ­ψε τόν πρῶ­το ὁρίζοντα πετρελαίου, ἀνατολικά τῆς Θάσου. Τό ἔτος 1973, οἱ Ἐταιρίες OCEANIC – COLORADO, ADA OIL Cο καί AN CAR OIL Co, πραγμα­το­ποίησαν δυό γεωτρήσεις στήν θα­λάσ­σια περιοχή τῆς Θάσου, μία στή θαλάσσια περιοχή τῆς Λή­μνου καί μία στή χερσαία περιοχή τῆς Ζακύνθου.

Μέ τήν πρώτη γεώτρηση τῆς Θάσου (ΚΑΒΑΛΑ Νο. 1), σέ βάθος 2.200 μ., ἀνακαλύφθηκε ἡ ὕπαρξη φυσικῶν ἀερίων (10 ἐκατομ. κυ­βικά πόδια ἡμε­ρησίως) καί φυσικῆς βενζίνης. Ἡ ἀνακάλυψη ἀπέδειξε τήν ὕπαρξη κοι­τα­σμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος. Ἡ δεύτερη γεώτρηση (ΚΑ­ΒΑΛΑ Νο. 2), ἀνεκάλυψε καλῆς ποι­­ό­τητος πετρέλαιο (29 Α.Ρ.Ι.), σέ βάθος 3.200 μ.

Ἔπειτα ἀπό τήν ἀνακάλυψη πιθανῶν κοιτασμάτων πετρελαίου στό Θρακικό Πέλαγος, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος προχώρησε καί ἄλλο:

Ἀμέσως μετά τήν παραλαβή τῶν PHANTOMS F4E πού εἶχε πα­ραγ­γεί­λει τό 1972 καί ἡ Ἑλλάς θά παρελάμβανε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1974, θά ἐκφω­νούσε Διάγγελμά πρός τόν Ἑλληνικό λαό με τήν ἀναγγελία τής συμ­φωνίας ἐξορύξεως καί παράλληλα τήν ἐπέ­κτα­σι τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας ἀπό τά 6 στά 12 ναυτικά μίλια.

Τήν παραμονή τοῦ Διαγγέλματός του, οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις θά ἐτίθε­ντο σέ μερική ἐπιφυλακή: Ἔνα Ὑποβρύχιο τύπου 209 καί μία Πυραυ­λά­κατος θά ἔπλεαν στό Αἰ­γαῖο, σέ πλήρη ἐτοιμότητα. Παράλληλα, μία μοίρα PHANTOMS, ἔμφορτη ὁπλισμοῦ στήν Κρήτη θά ἦταν ἔτοιμη νά ἀπο­γειωθῆ. Τό Σχέδιο αὐτό ἔγινε γιά νά ἀποτρέψη ὁποιαδήποτε πιθανή ἀ­ντίδραση τῆς Τουρκίας μετά τό Διάγγελμα τοῦ Προέδρου! ^[6]

Πράγματι ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος εἶχε προβλέψει σωστά. Μεταξύ Φεβρουαρίου καί Ἀπριλίου 1974  οἱ γεωτρήσεις ἀπέδωσαν. Καί τόν Ἀπρίλιο παρελάβαμε τά F-4E PHANTOM II.

Ὅμως, δυστυχῶς, ὁ ἵδιος δέν βρισκόταν πλέον στήν ἐξουσία καί τό σχέ­διό του δέν ἐφαρμόσθηκε.

Συμπέρασμα

 Ἰδέες περί μία “ἑλληνοτουρκικῆς ὁμοσπονδίας” διετύπωσαν στό παρελθόν ὁ Ἴων Δραγούμης στό ἔργο του «Ὅσοι Ζωντανοί»^[7], ὁ Ἐλ. Βενιζέλος τό 1930^[8], ὁ Παν. Τσαλδάρης καί ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς τό 1937 – 1938.^[9] Μέ αὐτό τό σκεπτικό, ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος στήν συνέντευξη ἐκείνη ἀνταποκρίθηκε φιλικά ἀλλά καί διπλωματικά στίς προτάσεις τοῦ Ἐρίμ μιλώντας καί ἐκεῖνος γιά “ὁμοσπονδία”.

Ἀλλά καί ὁ Παπαδόπουλος γιά μία ἑλληνοτουρκική προσέγγιση ἀπό θέσεως ἰσχύος! Μιλοῦσε μέ μία Τουρκία τῆς ὁποίας πρῶτα εἶχε  σφραγίσει τό συνήθως ἀπύλωτο στόμα μέ συνέπεια νά μή σημειωθῆ οὔτε μία παρα­βίαση τοῦ ἐθνικοῦ ἐναερίου ἤ θαλασσίου χώρου μας σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο κατά τήν 6ετία 1968 – 1973!

Ἀπό τό 1974 ἀντιθέτως ζοῦμε τήν “ἑλληνοτουρκική φιλία” τῆς ὑποχω­ρη­τι­κό­τητος, τοῦ ζεϊμπέκικου μέ τήν μισή Κύπρο ὑπό κατοχή, τήν Τουρκία νά ἀλωνίζη στόν ἐναέριο χῶρο μας, νά διεκδική τήν Θράκη καί νά ἀπαιτῆ συνδιαχείριση τοῦ Αἰγαίου…

Ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος ὑπῆρξε ὁ μοναδικός Ἕλληνας ἡγέτης με­τά τό 1922 πού:

1) Ἔστρεψε τήν ἀμυντική πολιτική τῆς Ἑλλάδος πρός τόν ἐξ’ ἀνατολῶν κίνδυνο, δηλαδή τήν Τουρκία.

2) Ἀνακήρυξε τήν κυριαρχία μας στήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπίδα τοῦ Αἰγαίου.

3) Πέτυχε ποιοτική ἀερο­ναυ­τική ὑπε­ρο­πλία σέ Αἰγαῖο καί Κύπρο καί ἰσορροπί­α χερσαίων δυ­νάμεων μέ τήν Τουρκία.

4) Πραγματοποίησε τήν ἔρευνα καί ἐξόρυξη τοῦ πετρελαίου τοῦ Αἰγαίου.

5) Σχεδίασε τήν δυναμική ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στά 12 ναυτικά μίλια.

6) Ἐξασφάλισε τήν πλήρη κυριαρχία τῆς Ἑλλάδος ἔναντι τῆς Του­ρκίας σέ ὅλα τά μέτωπα (Αἰγαῖο – Ἕβρος – Κύπρος).

Κατόπιν αὐτῶν, ὑπάρχει ἔστω καί ἕνας ἄνθρωπος μέ κοινό νού πού θά μποροῦσε νά ἰσχυρισθῆ ὅτι ὁ Παπαδόπουλος ἐπεδίωκε… «ἑλληνοτουρκική ὁμοσπονδία»; Ἄς σοβαρευτοῦμε…

Ἡ ἀλήθεια εἶναι λοιπόν μία καί μόνη: Χάρις στόν Γεώργιο Παπαδό­πουλο, ἡ Ἑλλάς διέθετε για πρώτη φορά πλέον τό 1973 – 1974 ὅλες τίς προϋ­πο­θέσεις γιά:

α) Νά συντρίψη τόν “ΑΤΤΙΛΑ” καί νά κη­ρύξη τήν Ἔνωσι τῆς Κύ­πρου μέ τήν Ἑλλάδα,

β) Νά ἀντιμετωπίση μία εὐρύτερη Ἑλληνοτουρκική σύρραξι μέ ἐπι­τυ­χία,

γ) Νά πάρη τήν “ρεβάνς” γιά τήν Μικρασιατική καταστροφή.

Αὐτοί πού τόν διαδέχθηκαν στήν ἐξουσία δέν μπόρεσαν ἤ δέν θέλη­σαν νά ἐκμεταλλευτοῦν αὐτό τό ἀσύγ­κρι­το πλεονέκτημα πού ὁ Γ. Πα­πα­δό­πουλος κληροδότησε στό Ἔθνος. Καί ρίχνωντας κατά καιρούς λάσπη στό πρόσωπό του, προσπαθοῦν ἀπλά νά ἐξιλεωθοῦν…